Fric Tot

Fric Tot (nem. Fritz Todt; Pforchajm, 4. septembar 1891 — Kentšin, 8. februar 1942) je bio nemački inženjer, istaknuta figura u nacističkoj hijerarhiji i osnivač organizacije Tot. U periodu između 1940. i njegove smrti 1942. je vršio funkciju ministra za oružje i municiju.

Fric Tot
Fric Tot u SA uniformi
Datum rođenja	(1891-09-04)4. septembar 1891.
Mesto rođenja	Pforchajm, Nemačko carstvo
Datum smrti	8. februar 1942.(1942-02-08) (50 god.)
Mesto smrti	Kentšin, Nacistička Nemačka

Biografija

Mladost

Tot je rođen u Pforchajmu kao sin vlasnika fabrike. Studirao je inžerstvo u Karlsrueu, a obrazovanje je nastavio u Školi za napredne tehničke studije u Minhenu. Učestvovao je u Prvom svetskom ratu, prvo kao član pešadijske jedinice, a zatim kao izviđač za vazdušne snage. Dobro je izvršavao svoje zadatke, zbog čega je nagrađen Gvozdenim krstom.

Nacistička karijera

Nakon rata, završio je studije 1920. godine i zaposlio se u civilnoj inženjerskoj firmi Sager i Verner, koja se bavila izgradnjom autoputeva i tunela. Nacističkoj partiji se priključio 1922, a kasnije i SS-u. Postavljen je na poziciju pukovnika u štabu Hajnriha Himlera 1931. godine, kada je i doktorirao.

Tot je izdao stručni rad 1930. u kojem je predložio način da se iskoristi rad jednog miliona ljudi. Adolf Hitler je bio impresioniram tim radom i postavio je Tota na čelo nove kompanije u državnom vlasništvu, koja se bavila izgradnjom autoputeva, i koja je bila zaslužna za izgradnju Autobana. Osnovao je organizaciju Tot 1938. koja je uključivala privatne i državne firme i koja se bavila projektovanjem i izgradnjom svih važnijih infrastrukturnih objekata u Trećem rajhu. Bio je zadužen i za izgradnju Zigfridove linije.

Postavljen je za ministra za oružje i municiju 1940. godine. Sledeće godine je dobio zadatak da obnavi infrastrukturu u osvojenim delovima zapadne Evrope, a 1942. je bio zadužen za obnovu puteva i železnice u Sovjetskom Savezu. Totovo napredovanje u partiji ga je dovelo u konflikt sa Hermanom Geringom i Martinom Bormanom.

Tot je bio zaslužan i za izgradnju Atlantskog bedema koji je predstavljao betonsku zaštitu za nemačke podmornice duž francuske obale prema Atlantskom okeanu. Svi veći tehnički zadaci u Trećem rajhu su njemu bili povereni, i on je imao mgućnost da koristi milione zarobljenika kao robovsku radnu snagu za završetak svojih projekata. Često se sukobljavao sa Geringom, ali je uživao veliko poverenje kod Hitlera. Posle jedne inspekcije na Istočnom frontu, rekao je Hitleru da bi bez bolje opreme i većih zaliha bilo bolje okončati rat sa Sovjetskim Savezom.

Smrt

Poginuo je u avionskoj nesreći, u trenutku kada je putovao da se sastane sa Hitlerom u Rastenburgu. Njegovu poziciju je nasledio Albert Šper, koji je trebalo da bude u istom avionu kao i Tot, ali ga je propustio.