Hamzo Hamzić
Hamzo Hamzić (Bijeljina, 20. maj 1924 — Tuzla, 17. januar 1944), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| hamzo hamzić | |
|---|---|
 Hamzo Hamzić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 20. maj 1924. |
| Mesto rođenja | Bijeljina, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 17. januar 1944. (19 god.) |
| Mesto smrti | Tuzla, ND Hrvatska |
| Profesija | stolar |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | januara 1942. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. |
Biografija uredi
Rođen je 20. maja 1924. godine u Bijeljini. Kao učenik Bijeljinske gimnazije uključio se u revolucionarni omladinski pokret i postao je član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Ubrzo je postao jedan od rukovodilaca SKOJ-a u Bijeljini, gde je delovao do odlaska u partizane decembra 1941. godine.[1]
Januara 1942. godine je primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), a u toku februara 1942. je zajedno s grupom partizana iz Majevičkog partizanskog odreda učestvovao u akciji za oslobođenje uhapšenih i zarobljenih partizana i članova KPJ iz ustaškog zatvora u Bijeljini. U partizanskim borbama se istakao kao hrabar i spretan bombaš. Jula 1942. godine je bio teško ranjen, ali se pre potpunog izlečenja vratio u jedinicu.[2]
Godine 1943. postao je komandir čete u Drugom bataljona Majevičkog partizanskog odreda. Posebno se istakao u napadu Majevičkog odreda i Druge vojvođanske brigade na Treću domobransku pukovniju 11. juna 1943. godine. Tom prilikom bilo je zarobljeno preko 1.200 vojnika i oficira sa kompletnim naoružanjem. Za učešće i pokazanu hrabrost u ovoj borbi Hamza je bio pohvaljen od Štaba Odreda. Avgusta 1943. godine je bio postavljen za komandira čete u novoformiranom Muslimanskom bataljonu. Sa ovom četom učestvovao je u prvom napadu na Tuzlu, oktobra 1943. godine i istakao se u uništavanju neprijateljskih uporišta u spoljnoj odbrani grada.[2]
U borbama tokom Šeste neprijateljske ofanzive, krajem 1943. godine, sa Muslimanskim bataljonom je vodio teške borbe protiv Nemaca i ustaške „Crne legije” na Romaniji. U tim borbama počinio je podvig kada je na položaju kod Bijelih stijena zaustavio prodor nemačkih jedinica, koje su prethodno potisnule ostale partizanske snage. Njegova četa je tada više od 24 časa opkoljena odolevala nemačkim napadima, uprkos čestim bombardovanjima avijacije i stalnim obasipanjem minobacačkih granata. Hamza je tada kao komandir čete išao od borca do borca i hrabrio ih, podižući na taj način moral kod boraca. Dugotrajni otpor njegove čete doprineo je partizanskim snagama da potisnu neprijateljske snage, povrate ranije položaje i na kraju ih nateraju na povlačenje.[2]
Kao istaknuti borac i rukovodilac bio je postavljen za komandanta bataljona u Šesnaestoj muslimanskoj brigadi. Januara 1944. godine sa svojim bataljonom je učestvovao u drugom napadu na Tuzlu. I pored više upozorenja pretpostavljenih da kao komandant bataljona ne treba da ide u prve borbene redove, Hamzo je nastavio sa svojim ranijim navikama.
Posle tri neuspela pokušaja napada na grad, Hamzo je 17. januara 1944. godine sa svojim bataljonom pokušao da se probije kroz neprijateljske jedinice, koje su pristizale u pomoć opkoljenom garnizonu u gradu. Kako bi ohrabrio svoje borce, Hamzo se priključio među bombaše i puškomitraljezce i u jurišu pao smrtno pogođen.[2]
Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 27. novembra 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.[2]
Reference uredi
- ^ Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 281.
- ^ a b v g d Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 282.
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.