Hercinska orogeneza
Hercinska (variscinska) orogeneza je bio geološki proces obrazovanja planina i brda u Variscinskom pojasu. Taj događaj se odvio tokom paleozoika (od pre ~390 do pre ~310 miliona godina) i podrazumeva kontinentalni sudar između Severnoatlantskog kopna i Gondvane, koje su formirale Pangeu. Ovaj rani sudar bio je prethodnik koji je prouzrokovao Variscin-Aligeni-Uačita orogenezu.
Evropski variscinski pojas (Variscidi) uključuje planine Portugala i zapadne Španije, jugozapadne Irske (tj. Manster), Kornvol, Devon, Pembrukšir, poluostrvo Gauer i Glamorgan. Efekti ove orogeneze su prisutni u Francuskoj, od Bretanje, ispod Pariskog basena ka Ardenima, Središnjem masivu, Vogezima i Korzici. Prisutni su i u Sardiniji (u Italiji) i Nemačkoj, gde Hunsrik, Švarcvald i Harc ostaju svedoci. Takođe, u Češkoj Republici, Bohemski masiv je istočni kraj variscinskog pojasa. Variscin se dogodio u isto vreme kada i Akadska orogeneza u Sjedinjenim Državama, koja je izdigla Apalačke planine; hercinska orogeneza se nadovezala sa kaledonskom orogenezom koja je izdigla Kaledonide.
Ime Variscin dolazi iz srednjovekovnog latinskog imena za distrikt, Varisciju, koji dolazi od imena germanskog plemena Varisci. Variscit, redak zeleni mineral koji se nalazi u ovom regionu, ima istu etimologiju. Hercin, s druge strane, potiče od planine Harc na severu Nemačke.
Konvergencija ploča koja je prouzrokovala kaledonsku orogenezu u siluru nastavila se u variscinsku orogenezu tokom narednog devona (pre oko 416 do 359 miliona godina) i karbona (pre oko 359 do 299 miliona godina). Obe su prouzrokovale nastanak superkontinenta, Pangee, koji se praktično završio do kraja karbona.
Tokom ordovicijuma, kopnena masa, koja je nazvana Gondvana, prostirala se između Južnog pola i ekvatora na jednoj strani zemaljske kugle. Na zapadu su bile tri druge mase: Laurencija, Sibir i Baltika, locirani kao na temenima trougla. Južno od njih nalazio se veliki arhipelag, Avalonija.
Do kraja silura, širenje morskog dna na jugu Avalonije izguralo ju je ka severu Laurencije, obrazujući Kaledonide. U nastupajućem devonu, okean Japet između Avalonije i Laurencije u potpunosti se zatvorio, spajajući tako te dve kopnene mase i gurajući severne Apalače u akadsku fazu kaledonske orogeneze. U isto vreme, arhipelag južne Evrope, koji se nalazio između Avalonije i Gondvane, gurnut je u Avaloniju, obrazujući tako drugi venac, Variscin, na istoku Kaledonida/Apalača. Oba venca su se prostirala u pravcu severozapad-jugoistok.
Variscinski pojas se obrazovao do početka karbona. Do kraja karbona, Gondvana se sjedinila sa Laurencijom. Sibir se približavao sa severoistoka i bio je odvojen od Laurencije samo plitkim vodama. Sudar sa Sibirom je proizveo Uralske planine u najkasnijem delu paleozoika. U periodi trijas mezozoika, životinje su mogle da se kreću bez okeanskih prepreka od Sibira preko Severnog pola do Antarktika preko Južnog pola. Ova mogućnost kretanja je posebno pomogla širenju dinosaurusa. U kenozoiku, Severnoatlantsko kopno se odvojilo od Gondvane, dok su se Sibir i Baltika odvojili od Laurencije. Kao posledica, Variscinski pojas koji se nalazio oko tadašnje periferije Baltike, završio je stotinama kilometara od Apalača.
