Crkva Svetog Đorđa u Slavinji

Crkva Svetog Đorđa u Slavinji je spomenik kulture u selu Slavinja. Ne zna se tačno kada je ova crkva izgrađena, a živopisana je 1844. godine. Trenutno je u lošem stanju, sa gotovo svim uništenim freskama a krov je takođe ruiniran. Proglašena je za spomenik kulture 1984. godine.

Crkva Svetog Đorđa u Slavinji
Unutrašnjost Crkve Svetog Đorđa u Slavinji
Opšte informacije
Država	Srbija
Vrsta spomenika	Istorijsko mesto
Vreme nastanka	1848.
Vlasnik	Republika Srbija
Nadležna ustanova za zaštitu	Zavod za zaštitu spomenika kulture Niš

Izgled

Sagrađena je na mestu stare crkve 1848. godine. Crkva je arhitektonski skromna građevina, ima pravougaone osnove sa poluktužnom oltarskom i istočnom apsidom. Crkva ima i dvoslivni krov pokriven ćeramidom. Ima luk od pljosnatog kamena a iznad njega se nalazi krov. Na luku se primećuju otvori ugrađenih keramičkih cevi što je urađeno radi bolje akustike. Na istoku se nalazi oltarska polukružna apsida pokrivena kamenim pločama. Pod je obložen daskama. Oltar je izrađen od monolitnog kamena koji je sav u natpisima a u trećem redu je napisana godina 1845. koja je ranija u odnosu na godinu na ulazu u crkvu.

Kasnije je u zapadnom delu pregrađeno žensko odeljenje, zatvoreno rešetkama i podignuto za dva stepenika iznad osnovnog nivoa. Izgrađen je i pritvor sa južne strane gde se nalazi kamena česma. Bio je dužine koliko i crkva, na istoku i na zapadu sa zidovima a na jugu otvoren sa drvenom kolonadom. Priprata je gotovo cela uništena dok su zapadni i istočni zid sačuvani i oblikovane kamene stope za četiri kolone. Kroz pripratu se ulazilo u samu crkvu.

Iza prestola se vidi freska sa natpisom Đirilo i Metodije - prosvetitelji. Tu se nalazi i slika Prausije odnosno Drugog dolaska na kojoj je potpisan Koca, zograf najverovatnije.

Iznad ulaznih vrata je zvono koje su napravila braća Đukmedžijovi iz Samokova 1881. godine.

U dvorištu se nalazi desetak grobova sveštenika, koji su služili u crkvi. Nadgrobni spomenici datiraju od 1852. godine.

Ikonostas je dekorisan duborezom, sa prestonim i prazničnim slikama i ikonama. Ikone je uglavnom uzrađivao Jovan Ikonopisac Samokovlija. Iznad svake od glavnih ikona su imena ljudi koji su ih poklonili.

Literatura

• Grupa autora, Pirotski leksikon, 2015
• Cvetko Ivanov, Saša Kostov, Vesna Nikolov, Ljudmila Zidarova, Vera i kamen - crkve i manastiri, 2018.