Čudov manastir

Čudov manastir (rus. Чудов монастырь) u Moskvi je manastir Moskovske patrijaršije iz 14. veka.

Čudov manastir

Nalazi se u istočnom delu Moskovskog Kremlja. Osnovao ga je 1365. godine mitropolit Aleksije moskovski. Ime manastira dolazi od njegovog posvećenja čudu Svetog arhanđela Mihaila u Honekhu.

U manastiru su krštena deca kraljevske porodice: sinovi i kćeri Ivana Groznog, 1629. - car Aleksej Mikhailovič, 1672. - Petar Veliki, 1818. - Aleksandar II Nikolajevič..

Istorija

1357. godine, mitropolit Kijeva i cele Rusije, Aleksije je pozvao kana Jani Bega u Zlatnu Hordu da izleči njegovu majku Taidulu, koja je izgubila vid. Prema legendi, Aleksije je uspeo da joj vrati vid, a zahvaljujući tome je dobio dozvolu za izgradnju crkve u Kremlju. Tada je na mestu današnjeg hrama postojala štala, na kome je Aleksije sagradio drvenu crkvu posvećenu Čudu Arhanđela Mihaila u Honču, poznata i kao "Čudovska", a kasnije i manastir oko nje.

1438. godine, srušena je crkva Čudesa Arhanđela Mihaila i na njenom mestu sagrađena je nova bogatu ukrašena kamenua crkva, ali manja po veličini. Već 1501. godine crkva je demontirana i dve godine kasnije sagrađena je nova petokupolna crkva, i osvećena 6. septembra 1503. godine. Godine 1485, u blizini crkve Čudesa arhanđela Mihaila, izgrađena je crkva Svetog Aleksija, gde su prenete mošti mitropolita Aleksija.

1506. godine u manastiru je otvorena Patrijarhalna škola, koja je postala centar naučnog znanja ruske države. U njemu, su monasi kopirali i prevodili crkvene knjige i rukopise. Godine 1515. u manastir je došao monah svetogorskog manastira Vatoped, Maksim Grk i osnovao biblioteku pod pokroviteljstvom princa Vasilija Ivanovića. Manastir je izgoreo 1574. godine: 32 ikone su uništene, manastirske zgrade su izgorele. Sredinom 16. veka manastir je ponovo obnovljen, a spaljeni ikonostas je zamenjen novim 1626.

Pretpostavlja se da je u periodu od 1601. do 1602. živio u manastiru Grigorije Otrepjev, kasnije poznat kao Lažni Dmitrij I. Od 1619 do 1633. godine u manastiru je radila grčko-latinska škola, u kojoj su učili jeromonadž Arseni Grek i Epifanije Slavinetski. Od 1610 do 1612 moskovski patrijarh Germogen bio je zatvoren u manastiru, jer je pozvao na borbu protiv poljske intervencije i odbio pozvati vojsku da se povuče iz Moskve. U pritvoru je umro od gladi

80-tih godina 17. veka rekonstruisan je Čudovski manastir. Takođe je u to vreme izgrađena i crkva sv. Andreja Prvozvanog.

Od 1653. godine u manastiru radi crkvena škola.

Crkva Čuda Arhanđela Mihaila uništena je 17. decembra 1929. godine (mesto je rezervisano za kadetsku upravnu zgradu), a ostali objekti manastira su srušeni do 1932. godine. Na dan rušenja hrama, arhitekta Petar Baranovski, poslednja osoba koja je videla unutrašnjost manastira Čudov, uspela je samo ukloniti mošti svetog Aleksija iz hrama. Posmrtni ostaci mitropolita prebačeni su u Uspenski hram u Moskvi, a 1947. godine u Bogojavljenski hram u Jelokhovu.

Kadetska zgrada, poznata kao 14. zgrada Kremlja, izgrađena je na lokaciji uništenih objekata 1934. godine. Kasnije je u njoj bio Presidijum Vrhovnog sovjeta Sovjetskog Saveza, a potom i jedinica predsedničke administracije Rusije.

Mnoge javne ličnosti Rusije, poput publicista Vitalija Averjanova, založili su se za obnovu manastira u Kremlju. Predsednik Vladimir Putin je 2014. godine predložio obnovu manastira. Međutim, stručnjaci UNESCO-a su se suprotstavili izgradnji na teritoriji Kremlja i primetili da nije bilo detaljnih crteža i mjerenja. U maju 2017, Elena Gagarina, direktorka muzeja Moskovskog Kremlja, objavila je da se ne dozvoljava obnova manastira.

U 2016. godini, 14. korpus Kremlja je demontiran, u januaru sledeće godine na njegovom mestu otvoreni su arheološki ostaci sa delovima Čudovog manastira.