Mali Šemljug
Mali Šemljug (rum. Șemlacu Mic, mađ. Kissemlak) naselje je u Rumuniji u okrugu Timiš u opštini Gataja.[2][3] Opština se nalazi na nadmorskoj visini od 96 m.
| Mali Šemljug rum. Șemlacu Mic | |
|---|---|
| Naselje | |
  Mali Šemljug Lokacija u Rumuniji | |
| Koordinate: 45° 20′ 58″ N 21° 24′ 46″ E / 45.34944° S; 21.41278° I | |
| Zemlja |  Rumunija |
| Okrug | Timiš |
| Opština | Gataja |
| Nadmorska visina | 96 m (315 ft) |
| Stanovništvo (2002)[1] | |
| • Ukupno | 198 |
| Vremenska zona | Istočnoevropsko vreme (UTC+2) |
| • Leti (DST) | Istočnoevropsko letnje vreme (UTC+3) |
| Geokod | 667404 |
Istorija uredi
Mali Šemljug je omanje selo koje se nalazi između obližnjeg Velikog Šemljuga i Butina. Za razliku od susednog Velikog Šemljuga, koji se u starjoj prošlosti razvio u blizini srednjovekovne ugarske tvrđave Mezešomljo (mađ. Mezősomlyó) po kojoj je dobio i ime,[4][5] selo Mali Šemljug se tokom starije istorije razvijalo pod drugim nazivima. Osmanski popisni defteri iz 16. veka beleže naziv Moravica,[6] po istoimenoj rečici koja protiče kroz mesto, a pošto je selo bilo povezano sa obližnjim manastirom Šemljugom, kao manastirski prnjavor, potonji izvori beleže i izvedene nazive Prnjavor ili Prnjavorica, odnosno Prnjavica ili Prnjava (Párneavorica, Pernyavcza, Pernyáva, Pârneava).
Selo je iznova naseljavano nakon 1802. godine, u organizaciji srpskog plemića Jovana Ostojića. Ostojić je još 1782. godine kupio ukinuti manastir Šemljug, koji se nalazi na ulazu u selo, sa istočne strane. Tu je spahija doveo koloniste Nemce i Čehe, da rade na njegovom imanju. Pored ovih tu je bilo Rumuna, Mađara, Srba i drugih žitelja. Posle rata najveći deo Nemaca je otišao u Nemačku, a doselili su se Rumuni. Jevanđelistička crkva koju su podigli naseljenici 1858. godine, je sada u napuštena i u opalom stanju.
Posednik mesta 1834. godine Srbin, Petar Ostojić "ot Kiš i Mađ. Šemlok".[7] On se više puta sreće zajedno sa drugim plemićima u Tamiškom Banatu kao prenumerant srpskih naslova. Ostojić je 1808. godine bio vlasnik oba mesta - "Malog i Velikog Šemloka".[8] Njegovu plemićku porodicu čine još Jovan, Đorđe i Pavel.[9] Đorđe je imao salaš nekoliko kilometara severo-zapadno od sela, a Jovan takođe odaju severno bliže selu.
Stanovništvo uredi
Prema podacima iz 2002. godine u naselju je živelo 198 stanovnika, od kojih su svi rumunske nacionalnosti.[1]
Reference uredi
- ^ a b „Recensământul Populaţiei şi al Locuinţelor”. Arhivirano iz originala 2012-09-18. g. Pristupljeno 2011-12-08.
- ^ „The GeoNames geographical database”. 2012.
- ^ „Communes of Romania”. Statoids. Gwillim Law. 2010-07-27. Pristupljeno 4. 7. 2015.
- ^ Krstić 2006, str. 47.
- ^ Krstić 2010, str. 72, 74, 79.
- ^ Engel 1996.
- ^ Mojsej Ignjatović: "Biblioteka obrazovanja dečijeg u pripovetkama, basnama...", Budim 1833. godine
- ^ Jeftimije Ivanović: "Novi Plutarh ili kratkoje opisanijeslavnejši ljudi...", Budim 1809. godine
- ^ "Serbske narodne novine", Budim 1844. godine
Literatura uredi
- Engel, Pál (1996). A temesvári és moldovai szandzsák törökkori települései (1554-1579). Szeged: Csongrád Megyei Levéltár.
- Krstić, Aleksandar R. (2006). „Iz istorije srednjovekovnih naselja jugozapadnog Banata (15. vek - prva polovina 16. veka)”. Zbornik Matice srpske za istoriju. 73: 27—55.
- Krstić, Aleksandar R. (2010). „Banat u srednjem veku”. Banat kroz vekove: Slojevi kultura Banata: Zbornik radova. Beograd: Vukova zadužbina. str. 65—90.
