Branislav Bato Vuksanović
Branislav Bato Vuksanović (Bijela, 5. april 1953 — Herceg Novi, 19. mart 2013) bio je šansonjer iz Herceg Novog.
| Branislav Bato Vuksanović | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 5. april 1953. |
| Mesto rođenja | Bijela FNRJ |
| Datum smrti | 19. mart 2013. (59 god.) |
| Mesto smrti | Herceg Novi Crna Gora |
Biografija уреди
Živeo je u Bijeloj, centru moderne brodogradnje u Boki Kotorskoj, ali je kao dom smatrao Zeleniku kraj Herceg Novog. Kao mlad je otišao u Holandiju, Amsterdam, a zatim u Afriku, Bengazi, Italiju: Milano, Bari, Napulj, itd. Zatim je živio u Diseldorfu. Svuda je pronosio muziku i pjesmu sa Bokeških prostora.
Sa četrnaest godina počeo se baviti muzikom. Imao je sreću da bude učenik profesora Ciber Đanka, kapelnika gradske muzike Herceg Novog, čiji su učenici bili i Dubrovački trubaduri. Učio je saksofon i klarinet. Sa petnaest godina ponesen Bitlsima formirao je svoj orkestar u Bijeloj. U to vreme počinje druženje sa Zdravkom Čolićem, čiji su roditelji imali vikendicu u Bijeloj. Zajedno su nastupili 1967. godine na takmičenju „Mikrofon je vaš“ gdje je Čolić pobijedio.
Dugo godina je bio član klape „Bokelji“. Njegovi najpoznatije pjesme su: „Nikad ostariti neću“, „Novi“, „Oče moj“, „Detelina sa četiri lista“, „Za tvoje oči“, „Žena moga života“, „Naći ću te draga“. Izdao je i album „Herceg Novi“, a u pripremi je bio i drugi album, koji nije izdat zbog smrti. Branislav Bato Vuksanović umro je 19. marta 2013. i sahranjen je sutradan na porodičnom groblju u Zelenici.[1]
Pjesme уреди
- Nikad ostariti neću
- Novi
- Oče moj
- Detelina sa četiri lista
- Za tvoje oči
- Žena mog života
- Naći ću te draga
- Moja Bijela
- Čekam te
Albumi уреди
- Herceg Novi