Derivacije mokraćnog puta
Derivacije mokraćnog puta podrazumevaju hiruršku resekciju jednog dela mokraćnog puta i njegovo završavanje nefiziološkim, veštački stvorenim otvorima. Derivacije mogu biti privremene (nefrostomija, ureterokutaneostomija, cistostomija) ili trajne.[1]
Anatomija mokraćnog trakta уреди
Mokraćni trakt se sastoji od dva bubrega, dva mokraćovoda, mokraćne bešike i mokraćne cevi. Bubrezi filtriraju krv i uklanjaju vodu i otpadne produkte preko mokraće. Mokraća putuje od bubrega do bešike kroz dve cevi koje se nazivaju mokraćovodi i skladišti se u mokraćnoj bešici. Zatim se kreće kroz mokraćnu cev da bi se izbacila iz tela tokom akta mokrienja.[2]
Kada se mokraćna bešika ukloni, mokraća bi trebalo da se skladišti i eliminiše iz tela na novi način, preusmeravanjem toka mokraće, preko nekoliko metoda mokraćnog skretanja, načinjenog od dela creva koje se hirurški pretvara u:[2]
- rezervoar za skladištenje mokraće (kao normalna bešika).[2]
- prolaznu cev za izlazak mokraće iz tela,
Istorija уреди
U početcima primene derivacije mokraćnog puta jedina metoda bila je ureterosigmoidostomija po Coffey-u, koja je danas napuštena zbog evidentnih ranih i kasnih komplikacija, koje su izazvane direktnim kontaktom mokraćnog puta s fekalnim sadržajem. Zbog toga se između puteva za izbacivanje mokraće i izmeta umeće segment tankog creva.
Metode уреди
Danas u uporabi ove kontinentne derivacije:[1]
- Ilealna neobešična derivacija po Studeru i Hautmannu, koja spada u najčešću urinarnu supstituciju mokraćne cevi sa segmentom ileuma.
- Kontinentni rezervoari nastali kombinovanom upotrebom tankog i debelog creva kao što su Mainz pouch I, II i III.
Privremene derivacije уреди
Privremene derivacije se uobičajeno rade kao prvi akt kod oštećenog ili opstruiranog mokraćnog puta u cilju oporavka bubrežne funkcije, odnosno prevencije opstruktivne uropatije i njenih posljedica.
Trajne derivacije уреди
Po oporavku rade se neki drugi rekonstrukcijski zahvat kao definitivno (trajno) hirurško zbrinjavanje. Trajne derivacije se dela na:[1]
- Spoljašnje derivacije (preko koža)
- Unutarnje derivacije (preko intestinalnog trakta)
Faktori koji utiču na izbor metode уреди
Faktori koji utiču na izbor metode derivacije mogu biti:
Objektivni faktori - biološka starost, bubrežna funkcija, prognoza osnovne bolesti i opće tjelesno stanje.
Subjektivni faktori - motivacija, prilagodljivost i socijalna potpora okoline.[3]
Prednosti i mane skretanja neobešike u mokraćnu cev уреди
Prednosti skretanja neobešike u mokraćnu cev su:[2]
- Proces mokrenja najviše odgovara normalnom aktu mokrenja.
- Stoma nije potrebna.
Nedostaci skretanja neobešike u mokraćnu cev su:
- Trajanje hirurše intervencije nešto je duže od postupka odvođenja mokraće kroz ilealni kanal.
- Dok se uči kako da reguliše mokrenjee urinarna inkontinencija (curenje mokraće) je normalna pojava nakon operacije, ali može trajati i do šest meseci.[2]
- Оko 20% pacijenati sa ovom diverzijom doživljava inkontinenciju tokom noći, a 5% do 10% ima inkontinenciju tokom dana i mora da nosi uložak.
Prognoza уреди
Nakon rekonstrukcije i preusmeravanja mokraće, potrebno je jedan do dva meseca da se pacijent oporavi i povratiti snagu, kako bi se vratio svom ranijem načinu života.[2]
Uprkos dobro izvedenoj operaciji, neki pacijenti možda neće moći dobro da isprazne bešiku i moraće da sprovode povremenu kateterizaciju na svaka četiri sata tokom dužeg vremenskog perioda nakon operacije, a možda i trajno.[2]
Izvori уреди
- ^ а б в Fučkar, Željko; Španjol, Josip (2017). „Derivations and substitutions of urinary tract”. Medicina Fluminensis. 53 (3): 300—307. doi:10.21860/medflum2017_182953.
- ^ а б в г д ђ е „Urinary Diversion: What Is It, Types & Surgery Options”. Cleveland Clinic (на језику: енглески). Приступљено 2023-02-27.
- ^ Kropfl D., Novak R., Tucak A. i sur. Rekonstrukcijska urološka kirurgija. Zagreb: Medicinska naklada; 1999.
Spoljašnje veze уреди
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
