Hipoplazija bubrega
Hipoplazija bubrega (lat. hypoplasia renis) je umanjenje mase parenhima bubreg zbog smanjenog broja režnjeva. Nastaje prestankom račvanja sabirnih cevčica.
Epidemiologija уреди
To je retka anomalija i većinom je obostrana, ali može biti jednostrana ili čak segmentna. Obično nema pridruženih drugih anomalija urinarnog trakta.
Etiopatogeneza уреди
Kod ove anomalije bubrega, koja može da bude jednostrana i obostrana, ne samo da je smanjene veličine, već je redukovan i broj njegovih piramida, papila i čašica. Parenhim je inače normalan, a diferencijacija nefrona uredna. Bubreg je histoloski normalan, ali ima smanjen broj osnovnih jedinica bubrega (nefrona), kojih normalno ima milion po bubregu.[1][2]
Hipoplazija jednog bubrega ima dobru prognozu, pogotovu, ako je drugi bubreg zdrav, jer on nadoknađuje nedovoljnu funkciju hipoplazijom smanjenog bubrega.
Nastanak hipoplazije bubrega u prenatalnom razvoju fetusa usko je povezan sa unutrašnjim i spoljašnjim faktorima koji tokom trudnoće utiču na žensko telo, i pojavu genetska devijacija, izazvanih seldećim etiološkim faktorima:
- Početna nerazvijenost, koja korelira sa naslednim predispozicijama.
- Pijelonefritis, koji se razvija u maternici ili kod dece mlađe od jedne godine.
- Sekundarni proces upala bubrega, koji ih čini vrlo ranjiva u smislu intersticijska upala u bubrežnom tkivu.
- Fetalna venska blokada u bubrezima, koja uzrokuje nerazvijenost bubrega.
- Oligohidramnion u trudnoći izazvan nedovoljnom količinom amnionske tečnosti.
- Nenormalan položaj fetusa u materici.
- Zarazne bolesti u majke tokom trudnoće (rubeola, grip, itd)
Klinička slika уреди
Kod jednostrane hipoplazije obično deca nemaju kliničkih simptoma, ali su skloniji infekciji, litijazi i vaskularnoj bolesti.
Kod obostrane hipoplazije funkcija bubrega može biti nedovoljna, što se odražava na normalan rast i razvoj djeteta. Ponekad se zastoj bubrega može desiti i u periodu dojenja deteta, ali je obično manifestan između desete i dvadesete godine života.
Dijagnoza уреди
Definitivna potvrda dijagnoze moguća je jedino histološkim pregledom.
Terapija уреди
Lečenje je usmereno na saniranje komplikacija. Nakon toga bolesnici podležu redovnim kontrolama nefrologa (1 do 2 puta godišnje), uz uobičajeni način zivota i ishrane.
Izvori уреди
- ^ Biočić M, Saraga M, Budimir D. Todorić J. Kirurško liječenje djece s anomalijama urogenitalnog sustava, Pediatr Croat. 2002; 46:95-105.
- ^ Mc Donald RA,. Watkins SL, Avner ED. Polycystickidney disease. In: Barrat TM,. Avner ED, HarmonWE, editors. Pediatric nephrology. Baltimore:.Lippincott Williams and Wilkins; (1999). стр. 459-474
Literatura уреди
- Rosenblum S, Pal A, Reidy K. Renal development in the fetus and premature infant. Semin Fetal Neonatal Med. 2017 Apr;22(2):58-66
- Nedima ATIĆ, Izeta SOFTIĆ, Jasminka TVICA, Anomalije urinarnog trakta u djece Pedijatrija danas 2007;3(2):149-163
Spoljašnje veze уреди
- National Kidney & Urologic Diseases Information Clearinghouse: Polycystic Kidney Disease (језик: енглески)
- U.S. National Library of Medicine National Institutes of Health: Genes and Disease (језик: енглески)
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
