Josip Račić
Josip Račić (Horvati kraj Zagreba, 22. mart 1885 — Pariz, 19. jun 1908) bio je hrvatski slikar.
Josip Račić | |
---|---|
Lični podaci | |
Datum rođenja | 22. mart 1885. |
Mesto rođenja | Horvati, Austrougarska |
Datum smrti | 18. jun 1908.23 god.) ( |
Mesto smrti | Pariz, Francuska |
Biografija
urediZavršio je dva razreda gimnazije u Zagrebu, a nakon toga litografski zanat. Godine 1904. odlazi preko Beča u Minhen, gde je posle završenog pripremnog kursa kod Antona Ažbea upisao Akademiju likovnih umetnosti. U početku je radio kod Johann Caspar Herterich, a zatim je kao izuzetno talentovan, primljen u klasu Huga fon Hibrmana Hugo von Habermann. Račićevi crteži ugljem iz tog vremena pokazuju da je imao osećaj za tonske elemente crteža koje je, preko Gistava Kurbea, uveo u minhenski krug Vilhlem Lejbl (Wilhelm Leibl). Još više osećaja za tonske elemente Račić je pokazao u svojim studijama u ulju. Motiv tih studija, koje su po slikarskom kvaltetu postale dela galerijskog karaktera, uglavnom je ženska figura i portret (Dama u crnom, Devojka sa šešrom, Dama u bijelom i dr) ili autoportret.
Za vreme školskih praznika Račić, je boravio u Zagrebu, gde je naslikao ulja Portret sestre Pepice, Portret starog prijatelja, Pred stajom, Kuće u sjeni, akvarel Stari seljak i dr. Naslikavši jednu od najkvaltetnijih svojih slika Majka i dijete (Moderna galerija, Zasgreb), koja označava najviši domet minhenskog perioda, pa saznavši da u Minhenu nema šta više naučiti, odlazi u Pariz.
U Luvru je zapazio kao naročito srodnu svojoj likovnoj koncepciji Gojinu sliku Devojka sa rukavicama, koju je kopirao (kopija se nalazi u Akademiji likovnih umetnosti u Zagrebu) i inspirisan njom naslikao je jednu od svojih najvrednijih slika Pont des Arts (Moderna galerija, Zagreb). Bio je oduševljen delima Manea i impresionista.
Račićev pariski boravak je trajao svega 4 meseca. U hotelskoj sobi u ulici Abé Grégoire nađen je mrtav, izvršivši samoubistvo. Za uzrok smrti se ne zna. Većina njegovih slika nalazi se u Modernoj galeriji Zagreb.
Literatura
uredi- Opća enciklopedija JLZ Zagreb 1980. tom VI. str 711.