Julino brdo
Julino brdo je urbano naselje u Beogradu, glavnom gradu Srbije, u opštini Čukarica. Okružuju ga Čukarička padina na severu, Žarkovo na jugu, Banovo brdo na istoku i Makiš na zapadu. Naselje je okruženo ulicom Poručnika Spasića i Mašere, i ulice Katarine Bogdanović, Petra Lubarde, Tome Maretića i Jurice Ribara. Prepoznatljivo je po 15 solitera, od kojih najviši ima 18 spratova.
Julino brdo | |
|---|---|
 Pogled na Julino brdo iz vazduha | |
| Administrativni podaci | |
| Grad | Beograd |
| Opština | Čukarica |
| Stanovništvo | |
| — | 6.683 (2002) |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 44° 46′ 05″ S; 20° 24′ 36″ I / 44.768191° S; 20.409878° I |
  Julino brdo Julino brdo na karti Grada Beograda | |
Autori naselja su arhitektonski tim — Milan Lojanica, Predrag Cagić i Borivoje Jovanović, a projekat je izveden u periodu od 1967. do 1970. godine. Autori su za projekat dobili Oktobarsku nagradu[1] grada Beograda.[2] U vreme kada je sagrađeno, predstavljalo je prekretnicu u urbanističkom planiranju stambenih naselja, veoma interesantno rešenje u urbanističkom i projektantskom u smislu, sve dok vremenom, učestanim ponavljanjem sličnih oblika zgrada i u drugim gradskim četvrtima Beograda, nije postignut utisak depersonalizovanosti i uniformnosti.[3] Osnovna ideja o geometrijskom obliku naselja su dve parabole usmerene u suprotnim pravcima, sa konkavnim stranama okrenutim jedna prema drugoj. U okviru njih, rastavljanjem i spajanjem, vizuelno su ostvarene gotovo spontane strukture oblika. Zamišljeno je da naselje bude izolovano od vozila, i u horizontalnom i u vertikalnom smislu, s obzirom da vozila mogu da prolaze samo sa spoljašnje strane naselja i na nižim kotama, tako da u zoni dominiraju pešaci.[4]
Vrh Julinog brda se nalazi na 124,23 mnv, u ulici Poručnika Spasića i Mašere.[5] Soliteri se mogu videti sa svih nižih delova Beograda, naročito sa reke Save. Na Julinom brdu se nalazi hidrotehnički čvor, kao i rezervoari koji snabdevaju vodom centar grada.
Prema podacima iz 2002. godine, populacija Julinog brda je iznosila 6.683 stanovnika.
Predanja uredi
Julino brdo je dobilo naziv po baba Juli, koja je u doba Prvog srpskog ustanka živela na ovim prostorima. Jula je bila veliki rodoljub, i prilikom svakog napada Turaka, pomagala je ustanicima. Jedne noći, Turci su iznenada napali srpsku vojsku. Videvši da je stanje kritično, baba Jula se dosetila da, uz pomoć nekoliko ustanika, zapali velike iskrčene panjeve i gurne ih niz padinu. Vatrene buktinje su omele i zbunile Turke, što je omogućilo ustanicima da se priberu i odbrane od napada.[5]
Izvori uredi
- ^ RTS: „Moderna arhitektura u Srbiji: Lojanica, Cagić, Jovanović“, 24.7.2009, pristup 27.4.2013
- ^ „Biografije“ Arhivirano na sajtu Wayback Machine (9. maj 2009), pristup 27.4.2013
- ^ Časopis nasleđe VIII: „Mogućnosti (re)definisanja i predlog periodizacije graditeljskog nasleđa posleratne moderne izgradnje stambene arhitekture Beograda (od 1947—1967. godine)“, Dragana Mecanov, UDK 728.3 (497.11) ’’1947/1967’’, 2007, pristup 27.4.2013
- ^ „Julino brdo | 1966“, Goran Anđelković iz izvora Julino brdo (1975). Arhitektura i urbanizam, 74-77. str. 48-49, 25.5.2012, pristup 27.4.2013
- ^ a b Stari Beograd: „Beograd na 29 brežuljaka“ Arhivirano na sajtu Wayback Machine (25. mart 2015), pristup 27.4.2013
