Dženi Holcer
Dženi Holcer (engl. Jenny Holzer; Galipolis, 29. jul 1950) je američka neokonceptualna umetnica, feminističke i društveno angažovane orijentacije poznata po javnim umetničkim instalacijama,[1] u kojima koristi homogenu retoriku modernih informacionih sistema kako bi se pozabavila politikom diskursa. Godine 1989. postala je prva umetnica izabrana da predstavlja Sjedinjene Američke Države u Italiji na Bijenalu u Veneciji, interdisciplinarnoj izložbi savremene umetnosti
| Dženi Holcer | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 29. jul 1950. |
| Mesto rođenja | Galipolis, SAD |
| Umetnički rad | |
| Polje | multimedijalna umetnost |
Život i karijera
urediRođena je 1950. godine u Galipolisu, Ohajo, u porodici koja je dve generacije prodavala Fordove automobile.
Želeći da postane apstraktna slikarka,[2] njeno umetničko usavršavanje započela je opšte umetničkim kursevima na Univerzitetu Duke u Daramu, Severna Karolina (1968–1970), a nastavilo se izučavanje slikarstva, grafike i crtanja na Univerzitetu u Čikagu a završilo na Univerzitetu u Ohaju, Atina, Ohajo (1972).[1] Godine 1974. učestvovala je na letnjim kursevima u školi Rhode Island School of Design, a 1975. godini i u MFA programu. Na Roud Ajlendu, Holcer je eksperimentisala sa apstraktnim slikarskim stilom pod uticajem slikara slikarstva polja boje Marka Rotka i Morisa Luisa.
Kada se preselila na Menhetn 1976. godine, pridružila se nezavisnom studijskom programu Muzeja Vitni i započela svoj prvi rad u oblasti, instalacija i javne umetnosti,[2] i postala aktivni član umetničke grupe Colab.
Bila je prva žena koja je predstavljala Sjedinjene Američke Države na Bijenalu u Veneciji (1990).
Od 1996. godine Holcer organizuje projekcije javnog svetla u gradovima širom sveta.
Delo
urediJezik kao umetnost
uredi
Dženin konceptualni umetnički jezik, u kome se semantika razvila u njenu estetiku, počela je da nastaje u Njujorku, dok je izučavala Vitnijev program koji je uključivao obiman spisak lektire koja je uključivala dela zapadne i istočne književnost i filozofiju. Holcer je smatrala da se spisi mogu pojednostaviti na fraze koje bi svi mogli razumeti. Ove sažetke je nazvala svojim „Truizmima“ (1978), koje je anonimno štampala crnim kurzivom na belom papiru i lepila na fasade zgrada, saobračajne znakove i telefonske govornice u donjem Menhetnu. Raspoređeni po abecednom redu i sastavljeni od kratkih rečenica, njeni „Truizmi“ inspirisali bi prolaznike da žvrljaju poruke na plakatima i u njima daju verbalne komentare. Holcer bi takođe stajala pored tih plakata i slušala dijaloge prolaznika koji su se odnosili na njene reči.
Participativni efekat i andergraund format bili su vitalne komponente Holcerinih „Truizama“ i njene druge serije, „Zapaljivi eseji“, koji su lakonski artikulisali njennj brige i strepnje oko daljeg razvoja savremenog društva. Holcer je štampala "Eseje" po abecednom redu, prvo na malim plakatima, a zatim kao rukopis pod nazivom Crna knjiga (1979). Sve do kasnih 1980-ih, Holcer je odbijala da ih realizuje u bilo kakvim neandergraund formatima zbog njihove militantne prirode. Njen deklarativni jezik je poprimio posebnu snagu i oblike nasilja u višestrukim gledištima „Eseja“, koja su bila u rasponu od ekstremno levičarskih do desničarskih.
Primeri nekih „Truizama”
MALO ZNANjA MOŽE DALjE
JEDAN DOGAĐAJ MOŽE IMATI BESKONAČNO MNOGO INTERPRETACIJA
ČOVEK NE MOŽE ZNATI KAKO JE BITI MAJKA
SAMO IME ZNAČI MNOGO
POZITIVAN STAV ČINI SVE RAZLIKE U SVETU
OPUŠTEN ČOVEK NIJE OBAVEZNO BOLjI ČOVEK
OSEĆAJ ZA TREMU JE KARAKTERISTIKA GENIJA
Holcer je 1981. godine pokrenula „Living Seris“, koju je štampala na aluminijumskim i bronzanim pločama, u formatu natpisa koji su tada koristile medicinske i vladine zgrade. „Living“ se bavio potrebama svakodnevnog života: jelom, disanjem, spavanjem i ljudskim odnosima. Njena blage, kratke instrukcije bile su propraćene slikama američkog umetnika Pitera Nadina, čiji su portreti muškaraca i žena pričvršćeni za metalne stubove dodatno artikulisali prazninu u životu i poruke u informatičkom dobu.
Umetnost i tehnologija
uredi
Medijum savremenih kompjuterskih sistema postao je važna komponenta u Holcerkinom radu 1982. godine, kada je devet njenih „Truizama“ bljesnulo u intervalima od četrdeset sekundi na džinovskoj elektronskoj tabli Spektakolor na Tajms skveru. Pod pokroviteljstvom programa Pablic Arts Faund, upotrebom LED (svetlećih dioda) Holcerova je želela da dopre do bezbrojne publike. Kombinujući poznavanje semantike sa savremenih reklamnim tehnologija, Holcerova se etablirala kao potomak konceptualiste i pripadnice pop-art pokreta.
Koristeći elektronsku tablu sa svojom „Serijom preživljavanja“ (1983-1985), u kojoj je zauzela ličniji i hitniji stav, osnove teme su joj bile prikaz stvarnosti, svakodnevnog života, opasnosti i užasa. U korelaciji sa neposrednošću poruka, Holcer je primenila nešto manje autoritaran glas, tako da je njeno populističko prisvajanje savremenog „novinskog govora” kretalo između područje vizuelne umetnosti i poezije i nosilo je moćnu izražajnu snagu.
Njen pokušaj da shvati smisao savremenog života unutar tehnološkog okvira takođe sugeriše ograničenja informatičkog doba, u kojem svet oglašavanja konzumira sve, pri čemu u tim informacija osnovna poruka više ne postoji.
Nakon „Serije preživljavanja“, Holcerkine instalacije su postale monumentalnije i više kvazi-religijske. N njenoj izložbi "Pod kamenom" kombinovala je savremene medije komunikacione industrije, elektronsku tablu, sa mermernim klupama i štampanim slovima koji se koriste na nacionalnim grobljima.
Nagrade i priznanja
urediDobitnica je mnogih nagrada i priznanja, uključujući:
- Zlatnog lava sa Bijenalu u veneciji (1990),
- Skovheganove medalje (1994),
- Diplome Ševalije, francuske vlade (2000) .
Samostalne izložbe
urediDženinine važne samostalne izložbe održane su u:
- Neue Nationalgalerie, Berlin (2001);
- Muzeju savremene umetnosti, Hjuston (1997);
- Dia Art Foundation, Njujork (1989);
- Muzeju Solomona R. Gugenhajma, Njujork (1989).
Izabrani radovi
uredi- Living Series (rane 1980-e)
- Under a Rock (1986)
- Da wo Frauen sterben, bin ich hellwach (1993)
- Please Change Beliefs (1995)
- Protect Me From What I Want
- Terminal 5 (oktяbrь 2004)
- For the City (2005)
- For Singapore (2006)
- For the Capitol (2007)
- I Was In Baghdad Ochre Fade (2007)
- For SAAM (2007)
- Redaction Paintings (2008)
Bibliografija
uredi- A Little Knowledge (1979)
- Black Book (1980)
- Hotel (1980)
- Living (1980)
- Eating Friends (1981)
- Eating Through Living (1981)
- Truisms and Essays (1983)
- The Venice Installation (1990)
- Die Macht des Wortes (2006)
Izvori
uredi- ^ a b „Jenny Holzer - Biography & Art - The Art History Archive”. www.arthistoryarchive.com. Pristupljeno 2022-08-11.
- ^ a b Lewine, Edward (2009-12-16). „Art House”. The New York Times (na jeziku: engleski). ISSN 0362-4331. Pristupljeno 2022-08-11.
