Википедија

Anah

Anah ili Ana (arap. عانة‎‎, ʾĀna) ranije poznat kao Ana,[1] je irački grad na reci Eufrat, otprilike na pola puta između zaliva Aleksandreta i Persijskg zaliva. Anah se prostire od zapada prema istoku na desnoj obali duž krivine reke pre nego što se zaokreće južno prema gradu Hit.[2]

Anah
عانة‎‎
Administrativni podaci
Država Irak
PokrajinaAnbar
Stanovništvo
Stanovništvo‍
 — 27.211
Geografske karakteristike
Koordinate34° 13′ 19″ S; 41° 35′ 29″ I / 34.2220° S; 41.5915° I / 34.2220; 41.5915
Aps. visina34 m
Anah na karti Iraka
Anah
Anah
Anah na karti Iraka
Ostali podaci
GradonačelnikSad Avad
Poštanski broj31005

Naziv uredi

Grad je nazivan Ha-na-at na vavilonskom pismu oko 2200 p. n. e,[2] a grad je prema pisanju Tukuliti Ninurta bio poznat i kao A-na-at 885. p. n. e. i kao An-at prema pisanju Asur-nasir-pala II oko 879. p. n. e.BC,[2] Ime je povezano sa široko obožavanom boginjom rata Anat.BC,[2] Bio je poznat kao Anatho (grčki: Αναθω) prema grčkom geografu Isidoru Karaksu i Anata prema Amijanu Markelinu; rani arapski pisci ga opisuju na različite načine, kao'Ana ili (kao da množina)'Anat.

Istorija uredi

Antika uredi

Uprkos tome što je održao svoje ime preko 42 vekaa, čini se da je tačna lokacija naselja menjana s vremena na vreme. Izvori kroz veći deo njegove rane istorije, međutim, smeštaju Anah na jedno ostrvo u Eufratu.

Njegova rana istorija pod Vavilonci je neizvesna. U 3-milenijum p. n. e. pismo pominje šest "ljudi Hanata" gde se pominje opis uznemirenosti u Rezidenciji Suhi, koji je uključivao okrug Anah.BC,[2] Verovatno je da to nije mesto koje pominje Amenhotep I u 16. veku p. n. e. ili u govoru glasnika Senaheriba poslatog judejskom kralju Ezekiji,[3][4] ali verovatno lokacija "u sredini Eufrata" suprotnom onom gde se Asur-nasir- drugar III zaustavio tokom pohoda 879. p. n. e.BC,[2] Takođe se spominje u četiri dokumenta iz 7 veka p. n. e. prema rečima asirologa Kloda Hermana Valter Johansa.[5]

Ksenofont beleži da je Kirova vojska snabdevana tokom pohoda u 401. godine pre nove ere u "Karmandi" pred kraj 90-parasanga (mera za daljinu) marša između Korsote i Pile,[6] koji je verovatno mislio na Anah. To je bilo mesto gde je Julijan prvo naišao na otpor tokom svoje ekspedicije protiv Partije. On je dobio u posed to mesto i raselio njegove stanovnike.BC,[2]

Srednji vek uredi

Godine 657, za vreme muslimanskog osvajanja Iraka, Alijevi poručnici Zijad i Šureih su odbili da pređu preko Eufrata u Anah.[7] Kasnije, 1058, Anah je mesto izgnanstva za kalife Kaim u vreme kada je El Basasiri bio na vlasti.[8] U 14. veku, Anah je sedište katholikosa (crkvena titula na istoku) koji su služili kao primat nad persijskim hrišćana.BC,[2] Tokom rane islamske vladavine, bio je prosperitetan trgovački grad, poznat po svojim palmama i baštama;[8] u 14. veku, Mustafija je pisao u slavu svojih palmi i šumaraka. Srednjevekovni arapski pesnici slavili su vino iz Avnaha;[8][9]

Između 14. i 17. veka, Anah služio kao sedište mnoštva regionalnih arapskih plemena.[8] U 1574, Leonart Ravolf osnovao je grad podeljen na dva dela, turski "tako okružen rekom da se ne mogože u njega ući kopnom, ali čamcima može" i širi nasip u arapskog delu. Godine 1610, Tekeira je rekao da Anah leži na obe obale reke, sa čime se Pjetro Dela Vale složio.[10] Te godine, Dela Vale je pronašao Škota Džordža Strakhana stanovnika Anaha, radeći kao lekar kod emira i proučavajući arapski;[11] i takođe je naišao na neke od obaožavalaca sunca koji i dalje tamo žive. Della Vale i Tekseira nazvali su Anah glavnim arapskim gradom na Eufratu, koji kontroliše veliki put zapadno od Bagdada i teritorije koje dosežu do Palmire.BC,[2]

Kasni otomanski period uredi

Oko 1750. godine Osmanlije su uspostavile zaostalu upravu koja je trebalo da rukovodi Anahom i njegovim okrugom.[8] Nakon otprilike jednog veka, organizovanija lokalna vlast ga je postavila mesto koje on zaslužuje, tako što je Anah je postao središte kaze (adm. jedinica) koja pripada Bagdadskom vilajetu.[8]

Početkom 19. veka, G. A. Olivier pronašao je samo 25 ljudi u službi lokalnog princa, sa stanovnicima koji su svakodnevno bežali da bi se spasili od napada beduina protiv kojih im nije pružena nikakva zaštita.[12] On je opisao grad kao jednu dugu ulicu dužine pet ili šest kilometara duž uskog pojasa zemlje između reke i grebena na stenovitim brdima.[13] V. F. Ejnsvort, beležeći usvojoj engleskoj ekspediciji na Eufratu, izveštava da su 1835. godine Arapi naseljavali severozapadni deo grada, hrišćani centar, i Jevreji jugoistok.[14] Iste godine, parobrod Tigar je potonuo u oluji iznad Anaha, blizu mesta gde Julian pretrpeo gubitke zbog slične oluje.BC,[2]

Do sredine 19. veka, kuće su bivale odvojene jedana od druge voćnim vrtovima, koji su takođe ispunjivali rečno ostrvo u blizini grada.[1] Najistočniji deo ostrva imao je ruševine zamka, dok su se ruševine drevnog Anatoa protezale dodatnih 2 km duž obale reke.[1] On je označavao granicu između severnog i južnog regiona u toj oblasti. Sa stacioniranjem turskih trupa u gradu oko 1890. godine meštani više nisu morali da plaćaju danak beduinima koji su ih do tada ucenjivali.[15] Početkom 20. Veka grubapamučna tkanina je predstavljala jedini industrijski proizvod sa ovog područja.[1][2] Godine 1909. Anah je imao 15, 000 stanovnika i 2, 000 kuća.[16] Većinu stanovništva su činili sunitski Arapi, kao i mala jevrejska zajednica koja je živela na južnom obodu grada.[16]

 
Građevina u Anahu.

Kraljevina Irak uredi

Godine 1918, grad je bio zauzet od strane britanskih snaga a 1921. godine, uključen je u Kraljevine Iraka.[8] On je ostao administrativni centar za kaze, kao deo većeg Ramadi- based Liva od Dulaima. U kazu Anah takođe su uključeni i podokruzi Hit, El Kaim i Džuba.[8] Meštani ovog grada došli su u ozbiljan sukob sa stanovnicima grada Rava koji su se diplomatskim dogovorom koji je postignut 1921.[8] godine tu naselili. Njenom teritorijom na zapadu dominiralo je pleme Anizah dok je na istoku grana Džarba koju je činilo pleme Šammar imalo pretežni uticaj.[8]

Prema rečima istoričara S. H. Longriga većina građevina u Anahu nalazi se među pojasevima urminih palmi i bio " smatran zdravim i slikovitim mestom".[8] Urmine palme su navodnjavane vodenim točkovima.[8] Bilo je takođe više raštrkanih nasilja u srednjem toku ostrva na Eufratu u blizini središta grada.[8] Žene u gradu su bile poznate po svojoj lepoti i tkanju pamuka i vunenog tekstila.[8] Muškarci, od kojih su mnogi bili primorani da emigriraju zbog nedostatka stambenog prostora, u velikoj meri su bili angažovani kao čamdžije i prevoznici tereta vodenim putem do Bagdada. Grad je imao relativno visoke obrazovne standarde, sa osam škola koliko je izgrađeno od 1946. godine.[8]

Prema izveštajima F. R. Česneja govori se o 1800 kuća, 2 džamije i 16 vodenih točkova. Spominje se i jedan minaret velike starosti. Northed pak izveštava o jednom manjem mestu lokalnog značaja u vreme 11. veka, ali zatim navodi svoje mišljenje da se radi o mestu iz jednog veka nakon toga. I da je on je nastao od jednog ostrva i pripadao je lokalnoj džamiji. Dok je prema opisima dr. Muajada Saida grad opisan kao oktagonalno telo"povećano udubljenjima, od kojih su neka bila zatvorena" što je on još ranije i za beležio tokom početka konzervatorskih radova 1935, 1963. i 1964. godine. Kada je dolina preplavljena izgradnjom brane Hadita 1984. i '85, irački državni odbor za antikvitete sproveo sečenje lokaliteta na delove i uklonio ga zajedno sa novim Anahom, gde je ponovo podignut na visinu od 28 m (92 stopa) krajem 1980-ih.

Prema nekim izvorima Isil je navodno imao kontrolu nad ovim gradom od 2014. godine.[17]

Reference uredi

  1. ^ a b v g EB (1878).
  2. ^ a b v g d đ e ž z i j Hogg (1911).
  3. ^ 2 Kings xix. 13
  4. ^ Is. xxxvii. 13
  5. ^ Ass. Deeds and Doc. nos. 23, 168, 228, 385.
  6. ^ Ksenofont, Anabaza.
  7. ^ Tabari I. 3261.
  8. ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m Longrigg 1960, str. 461
  9. ^ Yaqut, iii. 593f.
  10. ^ Della Valle, i. 671.
  11. ^ Della Valle, i. 671-681.
  12. ^ Olivier (1807).
  13. ^ Olivier (1807), str. 451.
  14. ^ Ainsworth (1888).
  15. ^ Von Oppenheim, 1893.
  16. ^ a b A Handbook of Mesopotamia, Volume III: Central Mesopotamia with Southern Kurdistan and the Syrian Desert. Admirality and War Office, Division of Intelligence. January (1917). str. 351.–352.
  17. ^ Alissa J. Rubin (22 June 2014). Sunni Militants Capture Iraq’s Last Major Border Post With Syria The New York Times

Literatura uredi

  •   Baynes, T.S., ur. (1878). „Anna”. Encyclopaedia Britannica. 2 (9th izd.). str. 59. 
  • Ainsworth, W.H. (1888), Euphrates Expedition 
  • Longrigg, S. H. (1960). „ʿĀna”. The Encyclopedia of Islam, New Edition, Volume I: A–B. Leiden and New York: BRILL. str. 461. ISBN 978-90-04-08114-7. 
  • Olivier, G.A. (1807). Voyage dans l'empire othoman, Vol. III (na jeziku: francuski). 

Navodi:

  •   Ovaj članak uključuje tekst iz publikacije koja je sada u javnom vlasništvu: Hogg, Hope W. (1911), „Anah”, Ur.: Chisholm, Hugh, Encyclopædia Britannica (na jeziku: engleski), 1 (11 izd.), Cambridge University Press, str. 911 

Spoljašnje veze uredi

 
Anah na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Анах&oldid=27674217”