Andrea Luketa

Andrea Luketa (it. Andrea Lucchetta; Trevizo, 25. novembar 1962) je bivši italijanski odbojkaš. Visok je 200 cm, igrao je na poziciji srednjeg blokera i bio je član slavne generacije fenomena. Poznat je po nadimku Ludi Laki (Crazy Lucky), koji mu je dat, jer ima potpuno neobičnu frizuru.

Andrea Luketa
Lični podaci
Puno ime	Andrea Luketa
Nadimak	Lucky, Crazy Lucky
Datum rođenja	25. novembra 1962.
Mesto rođenja	Trevizo, Italija
Državljanstvo	Italija
Visina	200 cm
Informacije o karijeri
Pozicija	srednji bloker
Broj	12
Juniorska karijera
1979-1980	Astori Moljano Veneto
Seniorska karijera
Godine	Klub
1980-1981 1981-1990 1990-1994 1994-1997 1997-1998 1998-2000	Trevizo Panini Modena Gonzaga Milano Alpitur Trako Kuneo Pjađo Roma Kaza Modena Unibon
Reprezentativna karijera
Godine	Reprezentacija
1982-1993	Italija
Medalje Osvojene medalje Odbojka Olimpijske igre 1984. Los Anđeles Italija Svetsko prvenstvo 1990. Brazil Italija Evropsko prvenstvo 1989. Švedska Italija 1991. Njemačka Italija Svjetska liga 1990. Osaka Italija 1991. Milano Italija 1992. Đenova Italija Svetski kup 1989. Japan Italija

Klupska karijera

Trevizo (1980—1981)

Andrea Luketa je profesionalnu karijeru započeo u Trevizu, u ono vrijeme slabašnom drugoligaškom timu. Premijera u Seriji A2 nije prošla najslavnije. Ekipa je, u konkurenciji 12 timova "A" grupe, zauzela 10. mjesto, što je značilo da će narednu sezonu provesti u trećem rangu takmičenja. Za perspektivnog igrača to nije bila pretjerano privlačna budućnost, pa se Luketa, nakon samo godinu dana provedenih u klubu iz rodnog grada, preselio u Modenu.

Modena (1981—1990)

Devet sezona, provedenih u Panini Modeni, predstavljaju vrhunac Luketine klupske karijere. Njegov dolazak u prestonicu mašina poklopio se sa nestvarnim usponom tog tima.

Osvojeno je 13 trofeja:

• 4 titule pobjednika Serije A1: 1985/86, 1986/87, 1987/88, 1988/89.
• 4 titule pobjednika Kupa Italije: 1984/85, 1985/86, 1987/88, 1988/89.
• 1 titula pobjednika Kupa evropskih šampiona: 1989/90.
• 1 titula pobjednika Kupa pobjednika kupova: 1985/86.
• 3 titule pobjednika CEV Kupa: 1982/83, 1983/84, 1984/85.

Osim navedenim trofejima, ondašnja Panini Modena se može podičiti i nekolicinom drugih mjesta: dva puta su bili doprvaci Italije (1984/85, 1989/90), a tri puta doprvaci Evrope (1986/87, 1987/88, 1988/89).

Andrea je, tokom tih devet godina, bio kapiten i nosilac igre modenskog tima. Ipak, nakon toliko godina i osvojenih trofeja, došlo je do izvjesnog zasićenja, pa se Ludi Laki, po osvajanju Kupa evropskih šampiona (1990), u potrazi za novim izazovima, otisnuo ka Milanu.

Milano (1990—1994)

U novom klubu - koji je za te četiri godine čak tri puta mijenjao ime - se Luketa brzo nametnuo kao lider. Osvojene su dvije titule klupskog prvaka svijeta (1990, 1992) i jedna titula pobjednika Kupa pobjednika kupova (1992/93), ali u domaćim takmičenjima nije osvojen niti jedan trofej. U sezoni 1993/94. je, nakon odličnih partija u regularnom dijelu sezone, u finalu plej-ofa pretrpljen poraz od Lakijevog bivšeg tima - Sislija iz Treviza. Bilo je vrijeme za promjenu sredine. Nova adresa - Kuneo.

Kuneo (1994—1997)

Alpitur Trako Kuneo je, nakon nekoliko prosječnih sezona, 1994. okupio odlične igrače i imao velike ambicije za naredne godine. Osim Lukete, u tom klubu su u sezoni 1994/95. igrali i Ljubomir Ganev, Klaudio Gali, Ferdinando De Đorđi, Samuele Papi, Kšištof Stelmah, Lijano Petreli, mlađani Luiđi Mastranđelo... Osvojeno je drugo mjesto u regularnom dijelu sezone Serije A1, ali je, u plej-ofu, kraj došao brže nego što se očekivalo. Dalje od polufinala se nije moglo.

U narednoj sezoni su dovedeni Vladimir Grbić, Rafael Paskval i Kristijan Kazoli. Osvojeni su Kup Italije i Kup CEV, ali je naslov prvaka Italije opet izmakao, ovog puta u finalu.

Posljednja Lakijeva sezona u Pijemontu donijela je još dva trofeja: Superkup Italije, Superkup Evrope i Kup pobjednika kupova. Titula je, po treći put, ostala nedostižna, a Luketa je, u svojoj 35. godini, odlučio da nađe novi klub i to u vječnom gradu.

Roma (1997—1998)

Alpitur Trako Kuneo nije mnogo izgubio Luketinim odlaskom, a Pjađo Roma nije mnogo dobio. Slabo 9. mjesto je značilo da je vrijeme za rekonstrukciju tima, a u novoj priči nije bilo mjesta za legendarnog veterana, čija se uloga na terenu sve više svodila na puko iskustvo, lišeno energije i novih poteza. Ludom Lakiju je bilo jasno: karijera se bliži kraju i valjalo bi je, kad se već ukazala prilika, završiti u klubu koji ga je proslavio - Modeni.

Modena (1998—2000)

Kaza Modena Unibon je 1998. postala prvak Evrope, ali u naredne dvije sezone, sa Luketom, nije osvojen niti jedan trofej.

Ludi Laki je 2000, nakon svoje treće sušne sezone, u 38. godini života odlučio da završi igračku karijeru. Ostao je upamćen kao prototip lidera i jedan od najvećih svjetskih igrača s kraja 80-ih i početka 90-ih godina.

Reprezentativna karijera

Prve godine (1982—1988)

Izvanredne partije, koje je pružao u Panini Modeni, Luketu su, preporučile selektorskoj komisiji, koju su činili Karmelo Pitera i Silvano Prandi, pa je u reprezentativnom dresu debitovao 15. jula 1982, u utakmici protiv Sovjetskog Saveza (2:3). Vrlo brzo se profilisao u standardnog člana prve postave i lidera tima. Sa azurima je osvojio bronzanu medalju na Olimpijskim igrama 1984. ali je na ostalim velikim takmičenjima redovno bio daleko od borbe za medalju. Sve se, međutim, promijenilo 1988. godine, kada je, nakon debakla na Olimpijskim igrama u Seulu, mjesto selektora zauzeo Lakijev trener iz Modene - Argentinac Hulio Velasko.

Vođa generacije fenomena (1988—1992)

Ove godine predstavlja najblistaviji period Luketine karijere. Bio je vođa generacije fenomena, koja je, za četiri godine, osvojila više medalja nego njeni prethodnici u dresu azura za 40 godina.

U 1989. su osvojene dvije medalje: zlatna na Evropskom prvenstvu i srebrna na Svjetskom kupu.

Naredne godine je, u premijernom izdanju Svjetske lige, osvojeno prvo mjesto, a na Svjetskom prvenstvu u Brazilu je, nakon drame u polufinalu (Brazil, 3:2) i rapsodije u finalu (Kuba, 3:1) osvojena zlatna medalja. Uporedo sa kolektivnim uspjesima, Ludi Laki je nizao i lične: na pomenutom prvenstvu je proglašen za najkorisnijeg igrača.

Evropska kruna 1991. nije odbranjena, jer je, u finalu Evropskog prvenstva, Sovjetski Savez bio nadmoćan (3:0), ali je, zato, još dva puta osvojena Svjetska liga (1991, 1992).

Pomenuti uspjesi su ukazivali na to da su Italijani glavni favoriti na Olimpijskim igrama 1992. Pa, ipak, u četvrtfinalu turnira u Barseloni, azure je šokirala Holandija. Osvojeno je nezadovoljavajuće 5. mjesto, a pomenuti debakl je ubrzao Luketinu odluku o povlačenju iz reprezentacije.

Posljednju utakmicu u plavom dresu je odigrao 1993. godine, kada je kapitensku traku predao bivšem klupskom drugu, Andrei Gardiniju.

Post-igračka karijera

Nakon završetka igračke karijere, nije se posvetio trenerskom poslu, nego se fokusirao na ulogu povremenog stručnog TV komentatora odbojkaških utakmica.

Sa bivšim saigračima (Zorzi, Vulo, Brači, Gali, Gardini...) je 2007. oformio reprezentaciju veterana, koji su, 13. oktobra iste godine, na Evropskom prvenstvu, osvojili prvo mjesto.

Krajem 2010. godine je prikazana njegova animirana TV serija Spajk tim.

Priznanja

Luketa je, zbog svog igračkog i post-igračkog javnog angažmana, 2. juna 2010. odlikovan Ordenom zasluga Republike Italije.

Zanimljivosti

• Godine 1992. je učestvovao u stvaranju pjesme Go Lucky Go, posvećene odbojkaškoj reprezentaciji Italije.
• Godine 1993. je objavio disk Schiacciamo l'Aids, sa ciljem da doprinese podizanju svijesti mladih o problemu sa kojima se suočavaju oboljeli od side.

Spoljašnje veze

• Andrea Luketa na sajtu Sports-Reference.com (arhivirano)
• Profil na sajtu italijanske odbojkaške lige