Arheološko nalazište Usek Banjica
Usek je arheološko nalazište koje obuhvata područje severozapadno od avalskog druma i prostore se do potoka koji se uliva u Banjički potok u opštini Voždovac u gradu Beogradu.[1]
Na ovom području nalazi se neolitsko naselje sa veoma bogatim kulturnim slojem u pet horizonata i kao takvo jedno je od najznačajnih u srpskom delu Podunavlja.
Naselje je živelo više od 600 godina, od oko 5200. do 4600. pre nove ere. Uz Belo brdo u Vinči i Ledine u Žarkovu, to je najdugovečnije vinčansko naselje, sa veoma dobro očuvanim kućama, koje pružaju uvid u istoriju arhitekture i urbanizma na našim prostorima. Na ovom mestu istražena je najveća do danas poznata vinčanska kuća, površine od 220 kvadratnih metara, kao i brojne jedinstvene arhitektonske forme, poput objekata tipa megaron, specijalizovanih proizvodnih objekata, ali i malih pomoćnih ostava, spremišta i silosa.
Naselje je u početku bilo privremeno, ali se razvilo u stalno, dugo je trajalo i nekoliko puta je obnavljano nakon požara.[2] Na području lokaliteta se od najstarijeg horizonta do zemunice opaža stalni razvoj i napredak u tehnici gradnje. Jedna od otkrivenih kuća je dimenzije 20x11 m, a opaža se stalni napredak i visoka stručnost za period neolita. Neolitsko naselje na Banjici pripada vinčanskoj kulturi i zbog svoje očuvanosti i bogate arhitekture predstavlja značajno oktirće za proučevanje neolitskog doba.[2][3]
Reference uredi
- ^ Garašanin, Draga.1954. Arheološki spomenici u Beogradu i okolini. Godišnjak Muzeja grada Beograda Knj. I, Beograd
- ^ a b „Arheološko nalazište Usek, Banjica”. beogradskonasledje.rs. Pristupljeno 14. 12. 2019.
- ^ „Praistorijski Beograd”. Arhivirano iz originala 05. 01. 2020. g. Pristupljeno 14. 12. 2019.