Баудолино
Baudolino (ital. Baudolino) roman je italijanskog pisca Umberta Eka originalno objavljen 2000. godine. U romanu je Eko opisao glavnog junaka Baudolina, koji priča o svojim avanturama u srednjem veku i hrišćanskoj Evropi, kao i malo poznati mitologijski svet opisan u srednjovekovnoj literaturi.[1] Kao i u pređašnjim romanima, Eko je iskoristio svoje poznavanje srednjovekovne literature da bi napisao epsku priču punu komičnih situacija, istovremeno opisujući važna pitanja tog vremena.
| Baudolino | |
|---|---|
 Korice originalnog izdanja | |
| Nastanak i sadržaj | |
| Orig. naslov | Baudolino |
| Autor | Umberto Eko |
| Zemlja | Italija |
| Jezik | italijanski |
| Žanr / vrsta dela | istorijski roman |
| Izdavanje | |
| Izdavač | Narodna knjiga, Beograd |
| Datum | 2000. |
| Broj stranica | 573 |
| Prevod | |
| Prevodilac | Mirela Radosavljević, Aleksandar Levi |
| Datum izdavanja | 2001. |
| Klasifikacija | |
| ISBN ? | 86-331-0354-0 |
Sinopsis uredi
Godine 1204. Baudolino stiže u Carigrad upravo kada pobornici četvrtog krstaškog rata pokušavaju da svrgnu vizantijskog cara. U tom haosu koji će na kraju doprineti propasti grada, Baudolino susreće Niketasa Konijatosa, istoričara na kraljevom dvoru, i spašava mu život u Aja Sofiji, dok su je krstaši pljačkali. Niketas je očaran Baudolinovom jezičnom nadarenošću, jer ovaj ne samo da je dobro govorio grčki, već i sve jezike za koje je Niketas čuo, pa se čudio ko je Baudolino.
Priča počinje 1155. godine kada Baudolina kao trinaestogodišnjaka usvaja rimsko-nemački car Fridrih Barbarosa. Na dvoru, ali i na bojnom polju, Baudolino biva podučavan latinskom jeziku i svemu što je bilo vezano uz borbu za prevlast u severnoj Italiji. Kasnije biva poslan u Pariz da postane učena osoba.
U Parizu susreće zanimljive osobe koje utiču na njega i zbog kojih dobija želju za putovanjima i avanturama. Počinje da sanjari o putovanju u mističnu državu "Sveštenika Ivana" za koju je načuo u Parizu.
Baudolino pronalazi Sveti gral i uverava cara Barbarosu da ga prepusti "Svešteniku Ivanu". Car tada započinje Treći krstaški rat, ali gine pod sumnjivim okolnostima. Istorija kaže da se Barbarosa utopio u Maloj Aziji, ali je Eko odlučio da ubaci još detalja u ovu priču. Pošto je Baudolino ostao sam, odlučuje na svoju ruku da nastavi putovanje.
Iako se roman čini dosta realističnim u početku, kasnije čitatelj biva iznenađen opisima šume u Abhaziji koja ne propušta sunčevu svetlost, mitskim bićima poput jednoroga, opisima evnuha i ljudskih bića nalik na životinje opisanih u srednjovekovnoj književnosti.
San Baudolino je zaštitnik italijanskog grada Alesandrija, u kom je Umberto Eko rođen, kao i ostali likovi iz romana. San Baudolinu je 1189. posvećena jedna crkva u gradu. U crkvi se nalazi kip seljaka Aularija koji je spasio grad za vreme opsade grada od strane cara Barbarose.
Reference uredi
- ^ Barbolini, Roberto (20. novembar 2012). Panorama, ur. „Intervista all'Autore”. Arhivirano iz originala 04. 03. 2016. g. Pristupljeno 10. 07. 2016.
Spoljašnje veze uredi
- An interview with Umberto Eco for La Repubblica, September 11, 2000 (jezik: engleski)
- An excerpt from the book (jezik: engleski)
- Umberto Eco Wiki: Baudolino - wiki annotations of Baudolino