Belaković

Belaković je staro srpsko prezime, ali veoma retko. Potiče od imena Belak koje je potvrđeno 1485. godine.

Belakovići su bili u plemenu Pješivci u Crnoj Gori sa hronološkom potvrdom iz 1455. godine, u selu Vrbici (Jasenica, Srbija), poreklom iz Sjenice. Belakovići su se nakon Velike seobe Srba koja se odigrala početkom 1690. godine, tokom Velikog bečkog rata, nastanili u brdima nadomak manastira Studenica, da bi se nakon izvesnog vremena jedan deo Belakovića nastanio blizu Bratunca u današnjoj Republika Srpska.

Krsna slava Belakovića je Sveti Nikola.

Belakovići danas u najvećem broju žive u gradovima i selima Raškog okruga, pretežno Kraljevo i Studenica.