Bibanje
Bibanje (mkd. Бибај) je naseljeno mesto u Severnoj Makedoniji, u severozapadnom delu države. Bibanje pripada opštini Mavrovo i Rostuša.
 Stara gradnja u Bibanju | |
| Administrativni podaci | |
| Država | Severna Makedonija |
| Opština | Mavrovo i Rostuša |
| Stanovništvo | |
| — (2002) | 31 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 41° 43′ 55″ S; 20° 37′ 39″ I / 41.7319° S; 20.6275° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 1.190 m |
  Bibanje Bibanje na karti Severne Makedonije | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 1256 |
| Pozivni broj | (+389) 45 |
| Registarska oznaka | GV |
Geografski položaj uredi
Naselje Bibanje je smešteno u severozapadnom delu Severne Makedonije. Od najbližeg većeg grada, Gostivara, naselje je udaljeno 45 km zapadno.
Selo Bibanje se nalazi u gornjem delu visokoplaninske oblasti Reka. Naselje je položeno visoko, na istočnim visovima planine Korab. Istočno od naselja tlo se spušta u dolinu Duboke reke, pritoke reke Radike. Nadmorska visina naselja je približno 1.190 metara.
Klima u naselju je planinska.
Istorija uredi
Prema podacima Vasila Knčova iz 1900. godine u selu je živelo 90 Albanaca islamske veroispovesti i 32 Albanca hrišćanske veroispovesti.[1]
Prema sekretaru Bugarske egzarhije Dimitru Miševu 1905. godine hrišćansko stanovništvo sela činilo je 36 Albanaca.[2]
Godine 1911. u Bibanju su bile 32 albanske kuće.[3] Tada je većina pravoslavnih meštana bila vernici Srpske pravoslavne crkve.
Ivan Jastrebov je zapisao da u svim selima Velike i Male Reke, žitelji i musliani i hrišćani govore slovensko-makedonskim narečjem. Samo žitelji sela Žužnje, Bibanje i Grekaj (Grekane) govore arnautski. Jastrebov piše: Na moju veliku žalost, pre mojega putovanja ovamo, poverovao sam na reč ljudima koji vole da otkrivaju tuđe mane, koji me uveravaše da hrišćani navodno ne znaju drugi jezik sem arnautski. Tako je i štampano u mojim Podatcima (Podatci za istoriju srpske crkve, str. 130.). Bio sam zaprepašćen kada sam na licu mesta čuo gde ni hrišćani ni "Turci" drugog jezika sem slovensko-makedonskoga ne znaju. Muškarci su zbog opštenja sa Arnautima na jedvite jade naučili arnautski jezik pa i poneke žene, ali u kui svih Rečana nema drugog jezika do slovensko-makedonskog. Muškarci su živeći zbog posla i u Bugarskoj, veći deo godine, naučili i bugarski i kod kuće su, malo po malo unosili bugarski žargon. Muslimani Reke se od hrišćana ne razlikuju i ne zadaju im probleme, za razliku od Arnauta Debarske nahije i Malesije. [4]
Stanovništvo uredi
Po popisu stanovništva iz 2002. godine Nistrovo je imalo 31 stanovnika.
Pretežno stanovništvo u naselju su Albanci (100%).
Većinska veroispovest u naselju je islam. Do početka 20. veka značajan deo meštana je bila pravoslavne veroispovesti.
Vidi još uredi
Izvori uredi
- ^ Kъnčov, Vasil. „Makedoniя. Etnografiя i statistika“. Sofiя, (1900). str. 264.
- ^ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, (1905). str. 184-185.
- ^ Debъrski glas, godina 2, broй 38, 3 april 1911, pp. 2.
- ^ Jastrebov, Ivan (2018). Stara Srbija i Albanija, pp. 266., 267. Beograd: Službeni glasnik.
