Biografski film
Biografski film (ili skraćeno biopic) je filmski žanr koji dramatizuje život stvarne osobe ili ljudi.[1][2][3][4] Razlikuju se od filmova „utemeljenih na stvarnim događajima" ili „istorijskih filmova" po tome što pokušavaju detaljno prepričati život osobe ili bar istorijski značajne godine njihovog života.
Od osamdesetih, biografski filmovi su postali izuzetno popularni pošto su napredak filmske tehnologije i povećanje filmskih budžeta omogućili rediteljima da dočaraju istorijske periode. Početkom 2000-ih, dogodila se poplava biografskih filmova nakon što su Čovek na Mesecu, Ali, Frida i drugi postali hvaljeni i nagrađivani.
Pošto su figure koje se prikazuju stvarne osobe čija su dela i karakteristike poznati, biografski filmovi smatraju se najzahtevnijim za glumce i glumice. Vil Smit i Džim Keri stekli su reputaciju dramskih glumaca nakon što su se pojavili u biografskim filmovima, Smit kao Muhamed Ali u Aliju, a Keri kao Andi Kaufman u Čovek na Mesecu.
U retkim slučajevima, junak filma glumi samog sebe. Bejzbol igrač Džeki Robinson u The Jackie Robinson Story , bokser Muhamed Ali u The Greatest , Odi Marfi u Do pakla i natrag i Hauard Stern u Intimnim delovima.
Većina biografskih filmova su drame iako filmovi kao Walk Hard: The Dewey Cox Story prelaze u komediju, dok se produkuju i akcijski i drugi žanrovi.
Problem verodostojnosti uredi
Od biografskih filmova očekuje se visok stepen verodostojnosti kako bi se smanjio rizik od klevete, ali filmovi često izmenjuju događaje u cilju priče. Događaji su ponekad prikazani dramatičnije nego što su se zaista dogodili, dok je vreme „sažeto" kako bi se prikazali svi važniji događaji ili se više ljudi stavlja u isto okruženje.
Iako mnogi gledaoci i kritičari opraštaju takve izmišljotine zbog zabave, neki su biografski filmovi došli pod udar kritike zbog optužbi za prevaru. Grupa grčkih advokata zapretila je tužbom producentima Aleksandra Velikog zbog sugestija da je Aleksandar Veliki bio biseksualac, a mnogi obožavatelji boksa su negodovali zbog negativnog prikaza Maksa Bera u filmu Bajka o bokseru. No, još kontroverzniji biopic u kontekstu tačnosti je Uragan, o bokseru Rubin „Uragan“ Karteru i njegovim trima lažnim osudama. Nekoliko detalja je izmenjeno kako bi se pojačao utisak o Karteru, detalje o policijskim procedurama koje su dovele do osude a koje nisu bile u skladu sa sudskim zapisnikom. Osim toga, bivši prvak u srednjoj kategoriji Joey Giardello, koji je osvojio titulu boksujući protiv Kartera, tužio je producente filma zbog sugerisanja kako je osvojio naslov zbog rasističke „nameštaljke". Slučaj je završio pogodbom izvan suda.
Rodžer Ebert je branio Uragan od izvrtanja činjenica u biografskom filmu uopšteno, rekavši „oni koji traže istinu o čoveku iz filma mogli bi se isto tako raspitivati kod njegove bake, Uragan nije dokumentarac nego parabola."
Neki biografski filmovi namerno izvrću činjenice. Ispovest opasnog uma temeljen je na raskrinkanim, ali opet popularnim memoarima voditelja kvizova Čaka Barisa, koji je tvrdio da je kao plaćeni ubica radio za Centralnu obaveštajnu agenciju.
Kod biografskih filmova kontroverzan može biti i kasting. Neki su smatrali da Entoni Hopkins nije trebalo da igra Ričarda Niksona u Niksonu jer ne liče fizički, dok su neki Selenini obožavaoci prigovarali zbog izbora Dženifer Lopez, jer je Portorikanka, dok je Selena bila Meksikanka.
