Vera Konstantinovna
Vera Konstantinovna[1] (Pavlovsk, Sankt Peterburg, 11/24. april 1906 — Njujork, 11. januar 2001) bila je kneginjica imperatorske krvi i član Ruskog imperatorskog doma u izgnanstvu.
| Vera Konstantinovna | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 24. april 1906. |
| Mesto rođenja | Sankt Peterburg, Ruska Imperija |
| Datum smrti | 11. januar 2001. (94 god.) |
| Mesto smrti | Njujork, Sjedinjene Američke Države |
| Porodica | |
| Supružnik | neudata |
| Potomstvo | bez potomstva |
| Roditelji | Konstantin Konstantinovič Jelisaveta Mavrikijevna |
| Dinastija | Romanov |
Bila je mlađa kćerka velikog kneza Konstantina Konstantinoviča i njemačke princeze Elizabete Avguste od Saks-Altenburga. Od 1992. do 2001. bila je počasni predsjednik Udruženja članova roda Romanovih (rus. Объединение членов рода Романовых).
Biografija uredi
Kneginjica imperatorske krvi Vera Konstantinovna je rođena 11/24. aprila 1906. godine u gradu Pavlovsk (Sankt Peterburg). Bila je najmlađa od devetoro djece velikog kneza Konstantina Konstantinoviča, generala, akademika i pjesnika. Rano djetinjstvo je provela na podmoskovskom imanju Ostašjovo na obali rijeke Ruza.
Početak Prvog svjetskog rata (1914) osmogodišnja Vera je dočekala u neprijateljskoj Njemačkoj, zajedno sa roditeljima i bratom Georgijem. Bila je u posjeti rodbini sa majčine strane, u gradu Altenburgu. Intervencijom njemačke carice Viktorije Avguste dozvoljeno im je da se vrate u Rusiju. Iste godine u ratu je poginuo njen brat Oleg Konstantinovič. Sljedeće godine, od srčane astme je umro njen otac. Od tada je živjela sa majkom u Mermernom dvorcu (rus. Мраморный дворец).
Nakon Oktobarske revolucije boljševici su ubili tri njena brata u rudniku blizu Alapajevska u julu 1918. Stradali su knezovi imperatorske krvi Joan, Konstantin i Igor Konstantinovič. Od njenih šestoro braće ratni i revolucionarni period su preživjela samo dvojica, knezovi Gavril i Georgije Konstantinovič. Oktobra 1918, na poziv švedske kraljice Viktorije od Badena, izbjegla je za Švedsku zajedno sa majkom Jelisavetom, bratom Georgijem, nećacima Vsevolodom Joanovičem i Tejmurazom Konstantinovičem Bagration-Muhranskim i nećakinjama Jekaterinom Joanovnom i Natalijom Konstantinovnom Bagration-Muhranskom.[2]
Kneginjica Vera, zajedno sa majkom i bratom Georgijem, nakon dvije godine stanovanja u Švedskoj preselila se u Belgiju. Godine 1922. preselili su se u njemački grad Altenburg na poziv Verinog ujaka, vojvode Ernsta II od Saks-Altenburga. Godine 1927. umrla je velika kneginja Jelisaveta Mavrikijevna, a kneginjica Vera je nastavila živjeti kod njemačkih srodnika. Ubrzo je sa bratom Georgijem otišla za London. Nakon što se knez Georgije preselio u Sjedinjene Američke Države kneginjica Vera se vratila u Altenburg. Tokom Drugog svjetskog rata je nastavila živjeti u nacističkoj Njemačkoj, a završetkom rata je sa srodnicima izbjegla u Hamburg ne želeći da dočeka Crvenu armiju.
Godine 1951. preselila se u Njujork gdje je radila za Tolstojevu fondaciju koju je osnovala Aleksandra Tolstoja, kćerka Lava Tolstoja. Tu je sarađivala sa svojim nećakom Tejmurazom Bagration-Muhranskim. Penzionisala se aprila 1971. Kneginjica Vera je preminula 11. januara 2001. godine u staračkom domu u Vali Kotidžu, mjestu u okolini Njujorka. Sahranjena je pored svog brata Georgija Konstantinoviča.[3][4][5]
Imperatorski dom uredi
Godine 1918. bilo je presječeno sve muško potomstvo imperatora Aleksandra III Aleksandroviča. U skladu s pravilima nasljeđivanja prestola, pravo nasljedstva je prešlo na drugog sina imperatora Aleksandra II Nikolajeviča — velikog kneza Vladimira Aleksandroviča (1847—1909). Njegov najstariji sin je bio veliki knez Kiril Vladimirovič koji se 1922. godine proglasio za čuvara prestola, a manifestom od 31. avgusta 1924. proglasio se za imperatora sveruskog u izgnanstvu. Od 1938. do 1992. dinastički starješina je bio njegov sin veliki knez Vladimir Kirilovič. Njega je naslijedila njegova kćerka velika kneginja Marija Vladimirovna jer je nastupilo nasljeđivanje po ženskoj liniji. Smrću njenog oca Vladimira bila je presječena posljednja muška linija.
Kneginjica Vera Konstantinovna nije postala kneginja jer se nije udavala. Nije imala potomke.
Za razliku od Kirila Vladimiroviča svi drugi muški članovi Ruskog imperatorskog doma u izgnanstvu su dobili morganatske potomke bez prava na presto. Nakon Drugog svjetskog rata, s ciljem jačanja rodbinskih veza između takvih potomaka potekla je zamisao o osnivanju udruženja potomaka. Osnovano je Udruženje članova roda Romanovih (1979) čiji je počasni predsjednik u periodu od 1992. do 2001. bila kneginjica imperatorske krvi Vera Konstantinovna. Ona je bila i pretposljednja članica udruženja koja je istovremeno bila i članica Imperatorskog doma. Posljednja je bila kneginja imperatorske krvi Jekaterina Joanovna (1915—2007).
Vidi još uredi
Izvori uredi
- ^ Kao član Imperatorskog doma nije imala prezime „Romanov“ već titulu, ime i očestvo.
- ^ Porodica Bagration nije uživala dinastički status za vrijeme postojanja Ruske Imperije. Knez Tejmuraz i kneginjica Natalija nisu bili članovi Imperatorskog doma već morganatski potomci bez prava na presto.
- ^ Knяžna Vera Konstantinovna („tyarlevo.ru”) Arhivirano na sajtu Wayback Machine (22. novembar 2016), Pristupljeno 21. 11. 2016.
- ^ Gavriil Konstantinovič (Vel. kn.). V mramornom dvorce. Iz hroniki našeй semьi. Nью-Йork. 1955.
- ^ Dumin S. V. Romanovы : Imperatorskiй dom v izgnanii. — M.: Zaharov-AST, 1998.
