Genij
Genij, (lat. Genius) je čovekov duh zaštitnik.
Imperatora Domitianusa
sa plaštom zaštitom i rogom izobilja
Mitologija uredi
Prema rimskim verovanjima Genij je pratio svakog čoveka od trenutka njegovog začeća pa sve do njegove smrti. Delio je sa njim sve životne tuge i radosti i sve vreme bdio nad njegovom sudbinom. Genij je umirao kada i čovek, mada se, u kasnijim vremenima verovalo da on živi i posle čovekove smrti, i redovno posećuje njegov grob.
Genij je pratio čoveka, a kako se u rimsko doba smatralo da je čovek samo muškarac, to se verovanje odrazilo i na kult Genija. Žene su imale svoju zaštitnicu sudbine, a to je bila boginja Junona.
Kult Genija uredi
Geniju je bio posvećen dan rođenja onoga koga je on štitio, i tom prilikom se čoveku poklanjalo cveće i toliko saća meda koliko je godina čovek imao. Produžetak kulta i slavljenja Genija se može pronaći u slavljenju rođendana i primanja darova.
Genij je bio zastupnik svih čovekovih osobenosti i njegovih sposobnosti, a kao svaki čovek, tako je i svaki grad imao svoga Genija, a postojali su Geniji različitih udruženja i Genij države.
Kult Genija je na samom početku imao privatni karakter, ali sa pojavom careva taj kult je dobio novo, javno značenje, kao kult obogotvorenog vladara.
O Geniju uredi
Spoljašnje veze uredi
I pored hrišćanstva koje je zavladalo, kult Genija se održao sve do završetka srednjeg veka. A izreke poput - To je delo njegovog genija - pokazuju i da se kult i do dan danas zadržao, ali samo u izrekama. Genij je sličan hrišćanskom anđelu čuvaru ili egipatskom duhovnom dvojniku - Kau, mada se ne može poistovetiti sa njima.
Rimljani su Genija prikazivali kao mladića sa rogom izobilja i prekrivene glave, a Genija grada u liku zmije koja guta voće. Najpopznatija slika je iz Pompeje iz kuće Vetijaca - Genij iz Lare - iz 65. godine p. n. e..