Grbovnik
Grbovnik (eng. armorial; nem. Wappen-buch), je uređena grupa ilustracija grbova koji su međusobno povezani bilo vremenskom, bilo regionalnom sličnošću. Jednostavno, to je zbornik ili zbirka grbova. Najstariji rukopisni i slikani grbovnici, nastali u HIII vijeku u zapadnoj Evropi, i bili su u formi svitaka, a kasnije su koričeni kao knjige. Grbovi su u njima mogli biti sakupljeni i organizovani na osnovu nekog posebnog događaja (sabora, pohoda ili turnira), institucionalno (članovi nekog viteškog reda), tematski, regionalno itd. Od XV vijeka pojavljuju se i štampani grbovnici. Inače, grbovnike treba razlikovati od grbovnice koja je povelja o dodeli grba titularu. Smatra se da srpski srednjovekovni grbovnici nisu dovoljno poznati, a srpski grbovi u zapadnoevropskim grbovnicima poznog srednjeg vijeka, veoma su rijetki.[1]
Na našim prostorima najpoznatiji grbovnik je tzv. Ohmućevićev grbovnik koji je krajem XVI vijeka rađen za admirala Petra (Pedra) Grgurevića Ohmućevića koji je njime pokušao da dokaže pripadnost plemstvu svoje porodice. Grbovnik koji je urađen za njega i koji je sadržao mahom potpuno za tu priliku osmišljene grbove južnoslovenskih i balkanskih zemalja je pokrenuo stvaranje više tzv. ilirskih grbovnika čiji su se elementi našli u „Kraljevstvu Slovena“ Mavra Orbinija i „Stematografiji“ Hristifora Žefarevića.
