Grujo Borić
Grujo Borić (Derventa, opština Milići, 12. jul 1938) je general-potpukovnik Vojske Republike Srpske u penziji.
| Grujo Borić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 12. jul 1938. |
| Mesto rođenja | Derventa, opština Milići, Kraljevina Jugoslavija |
| Vojna karijera | |
| Služba | Jugoslovenska narodna armija (1956—1992) Vojska Republike Srpske (1992—1998) |
| Čin | general-potpukovnik |
| Učešće u ratovima | Rat u Hrvatskoj Rat u Bosni i Hercegovini |
Biografija uredi
Rođen je 12. jula 1938 u selu Derventa, od oca Miljka radnika i majke Grozdane domaćice. Ima tri brata i tri sestre. Oženjen je i ima dvoje djece, od kojih je dobio troje unučadi.[1]
Školovanje uredi
Poslije niže realne gimnazije koju je završio 1949. godine upisao je Podoficirsku školu, smjer artiljerija u Zadru, koju je završio odličnim uspjehom 1956. godine. Vojnu akademiju, takođe smjer artiljerija, u Beogradu završio je 1962. godine vrlo dobrim uspjehom. Nakon toga je završio Artiljerijsku školu za usavršavanje oficira 1964, Komandno-štabnu akademiju 1976 i Školu narodne odbrane 1981. godine. Pored toga pohađao je i uspješno završio kurseve: autotraktorsdki 1956. i fiskulturni 1957. godine.
Vojna karijera uredi
U čin vodnika unaprijeđen je 1956, zatim u čin potporučnika proizveden 1962, u čin poručnika 1965, kapetana 1968, kapetana prve klase (vanredno) 1970, majora 1975, potpukovnika 1979, pukovnika 1984, general-majora 1993. i general-potpukovnika 1998. godine.[1]
U toku službe u JNA obavljao je dužnosti: komandir odjeljenja 1956; pitomac 1958-1962; komandir voda 1962-1964; na školovanju 1964; komandir trenažnog odjeljenja 1964-1967; komandir baterije 1967-1969; komandant diviziona 1969-1975; načelnik štaba artiljerijske brigade 1976-1980; na školovanju 1980; komandant artiljerijske protivoklopne brigade 1981-1985; načelnik štaba divizije; komandant 7. banijske divizije 1985-1988; načelnik štaba odbrane grada Zagreba 1988; pomoćnik komandanta za pozadinu 10. korpusa 1988-1990.[1]
Službovao je u granizonima: Maribor, Celje, Pula, Virovitica, Nova Gradiška, Križevci, Petrinja, Karlovac, Zagreb i Bihać.[2]
Početak oružanih sukoba u SFRJ zatekao ga je na službi u garnizonu Zagreb. Posljednja dužnost u JNA mu je bila pomoćnik komandant korpusa, u činu pukovnika. U Vojsci Republike Srpske je bio od 15. maja 1992. godine, u okviru koje je obavljao dužnosti: komandant 2. krajiškog korpusa Vojske Republike Srpske 1992-1994; komandant Školskog centra „General Rajko Balać“ Banja Luka 1994-1996.[1]
Penzionisan je 31. jula 1998. godine.[1] Danas živi u Novom Sadu.
Odlikovanja uredi
- Medalja za vojničke vrline (1958)
- Medalja za vojne zasluge (1963)
- Orden za vojne zasluge sa srebrnim mačevima (1969)
- Orden narodne armije sa srebrnom zvijezdom (1977)
- Orden za vojne zasluge sa zlatnim mačevima (1982)
- Orden narodne armije sa zlatnom zvijezdom (1986)
- Orden za hrabrost (1991)
- Orden Karađorđeve zvijezde Republike Srpske prvog reda (1994)[1]
Politička karijera uredi
U periodu 1998-2001. obavljao dužnost zamjenika ministra odbrane Manojla Milovanovića[3] u Vladi Republike Srpske.[1]
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ a b v g d đ e Sokanović, Savo i drugi, Generali Republike Srpske 1992-2017. biografski rječnik, Ministarstvo rada i boračko-invalidske zaštite Republike Srpske, Boračka organizacija Republike Srpske, Banja Luka, 2017, str. 56
- ^ Blažanović Jovo, Generali Vojske Republike Srpske, Banja Luka : Boračka organizacija Republike Srpske, 2005, str. 71
- ^ „Aktivnosti Sastav Vlade Republike Srpske izabrane 18. januara 1998. godine”. Arhivirano iz originala 23. 8. 2020. g. Pristupljeno 30. 1. 2019.
Literatura uredi
- Blažanović Jovo, Generali Vojske Republike Srpske, Banja Luka : Boračka organizacija Republike Srpske, 2005.
- Sokanović, Savo i drugi, Generali Republike Srpske 1992-2017. biografski rječnik, Ministarstvo rada i boračko-invalidske zaštite Republike Srpske, Boračka organizacija Republike Srpske, Banja Luka, 2017.