Gurije Tavričeski
Gurije Tavričeski (rođ. Grigorij Platonovič Karpov; 1814, Saratov — 17 (29) marta 1882, Simferopolj) — episkop Ruske pravoslavne crkve, arhiepiskop Tavrički i Simferopoljski[1].
| Gurije Tavričeski | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Druga imena | Grigorij Platonovič Karpov |
| Datum rođenja | 1814 |
| Mesto rođenja | Saratov, |
| Datum smrti | 17 (29) marta 1882 |
| Mesto smrti | Simferopolj, |
| Svetovni podaci | |
| Kanonizacija | od strane Ukrajinska pravoslavna crkva |
Biografija
urediRođen je 1814. godine u Saratovu u porodici sveštenika. 1836 g. Završio je Saratovsku duhovnu bogosloviju. Godine 1837. upisao je Petrogradsku duhovnu akademiju.
Zamonašen je 12. jula 1838, za jerođakona je rukopoložen 4. avgusta, a za jeromonaha 20. novembra 1839. .
Godine 1839. diplomirao je na Peterburškoj akademiji sa stepenom kandidata bogoslovije i 23. decembra iste godine imenovan je za člana pekinške misije.
21 februara 1851 godine je uzdignut u čin arhimandrita; 12. oktobra iste godine postavljen je za nadzornika Aleksandrovske duhovne škole.
17. avgusta 1855. godine dobio je stepen magistra bogoslovlja.
25. avgusta 1856. godine postavljen je za šefa pekinške misije i na ovoj funkciji je bio do 1864. godine.
Živeći 18 godina u Kini, prvo kao član, a potom i kao šef misije, uložio je mnogo truda i energije da adekvatno ispuni povereni mu posao. Neprestano je nailazio na poteškoće, ali je voleo svoj posao i bio uporan, strpljiv u njegovom uspešnom završetku. Morao je sam da nauči da pravi peći i da uči druge da prave ruske peći da ne bi patio od hladnoće zimi.
Savršeno je naučio kineski jezik, tečno je govorio i pisao njime. Preveo je na kineski jezik Novi zavet u dva toma, Jevanđelje, Psaltir i niz drugih knjiga vezanih za pravoslavno bogosluženje.
13. septembra 1865. godine postavljen je za igumana moskovskog Simonovskog manastira.
Od 26. januara 1866 — starešina ambasadorske crkve u Rimu.
5. jula 1866. godine hirotonisan je za episkopa čeboksarskog, vikara Kazanjske eparhije.
Zbog teške bolesti arhiepiskopa kazanskog Atanasija (Sokolova) on je faktički upravljao eparhijom. Bio je angažovan na restauraciji i dekoraciji hrama u manastiru Preobraženja u Kazanju.
Godine 1867. osnovao je i stao na čelo bratstva Svetog Gurija Kazanskog i ostao član do svoje smrti.
Od 15. decembra 1867. — episkop tavrijski i simferopoljski.
Od prvih dana upravljanja Tavričkom eparhijom, brinuo se o obrazovanju sveštenstva. Rezultat njegovog truda bilo je otvaranje Bogoslovije i dve bogoslovske škole — muške i ženske. Postigao je poboljšanje materijalnog položaja sveštenstva svoje eparhije.
Od 1876 — počasni član Crkveno-arheološkog društva i Kijevske duhovne akademije.
21. aprila 1881. godine uzdignut je u čin arhijereja.
Preminuo je 17. marta 1882. godine u Simferopolju.
Kanonizacija i poštovanje
urediKanonizovan je na način pomesno poštovanih svetinja odlukom Svetog Sinoda Ukrajinske pravoslavne Crkve 18. maja 2008. godine, ustanovljenjem spomen - dana 17. marta[2].
Mitropolit Lazar (Svet) je 1. jula 2008. godine u saradnji sa krimskim sveštenstvom odslužio parastos na grobu Arhiepiskopa Gurija u hramu Svih Svetih u Simferopolju. Dana 2. jula, na Prvom simferopoljskom građanskom groblju, u ogradi crkve Svih Svetih, pronađeni su ostaci Svetog Gurija i preneti u crkvu. Mitropolit Lazar je 4. jula u saradnji sa krimskim sveštenstvom hodočastio sa svetim moštima u Trosvetiteljsku bogoslovsku crkvu koju je podigao Sveti Gurije.
Izvori
uredi- ^ „Sostoяlosь perenesenie moщeй svяtitelя Guriя Tavričeskogo”. Pravoslavnaя Žiznь (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2024-06-19.
- ^ „V Simferopolьskoй eparhii sostoяlosь perenesenie moщeй svяtitelя Guriя (Karpova) / Novosti / Patriarhiя.ru”. Patriarhiя.ru (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2024-06-19.