Dragomir Čolić
Dragomir Čolić (Šarbane kod Uba, 1885 — Šarbane, 9. februara 1944) bio je srpski zemljoradnik i učesnik dva Balkanska rata, kao i Prvog i Drugog svetskog rata. Nosilac je Karađorđeve zvezde sa mačevima i mnogih drugih spomenica i odlikovanja.[1]
| dragomir čolić | ||
|---|---|---|
| Lični podaci | ||
| Datum rođenja | 1885. | |
| Mesto rođenja | Šarbane kod Uba, Kraljevina Srbija | |
| Datum smrti | 9. februar 1944. (58/59 god.) | |
| Mesto smrti | Šarbane kod Uba, Srbija | |
| Profesija | zemljoradnik | |
| Delovanje | ||
| Učešće u ratovima | Prvi balkanski, Drugi balkanski, Prvi svetski i Drugi svetski | |
| Služba | Vojska Kraljevine Srbije 1912—1918. | |
| Odlikovanja |
| |
Biografija
urediDragomir Čolić rođen je u selu Šarbane kod Uba, 1885. godine. Potiče iz porodice koja se u drugoj polovini XVIII veka doselila iz Suvodanja ispod Medvednika. Otac mu Alimpije bio je poljoprivrednik, pa je i on produžio porodičnu tradiciju.
Ratno iskustvo
urediPošto je odslužio vojni rok aktivno je učestvovao u oba balkanska i Prvom svetskom ratu. Bio je izuzetno požrtvovan, snalažljiv i hrabar borac, pa je počinio i više herojskih podviga. Zbog toga je odlikovan vojničkim ordenom Karađorđeve zvezde sa mačevima i još nekim drugim odlikovanjima i priznanjima.
Po dolasku sa fronta vratio se u mesto rođenja. U političkom pogledu nije ispoljavao neku zapaženiju aktivnost. Od početka Drugog svetskog rata opredelio se za partizanski pokret i na razne načine ga pomagao. Prihvatao je i krio Andriju Mazinjanina, jednog od organizatora i vođa partizanskog pokreta u Tamnavi i još neke ilegalne radnike. Kako to nije moglo ostati nezapaženo tretiran je kao simpatizer i saradnik partizana pa su ga hapsili i zatvarali Nedićevci, a proganjali i četnici. Bio je u zatvoru u Ubu i Valjevu, gde je vršeno njegovo mučenje i saslušanje. Pošto ništa nije priznao, a drugih dokaza nisu imali posle nekoliko dana pušten je kući. Dva dana kasnije, oko tri sata po ponoći, u njegovu kuću upala je četnička trojka, pod komandom Budimira Ilića Cerskog i zatražila da pođe sa njima u štab njihove brigade kod Opštine u Radljevu. Znajući šta mu se sprema pokušao je da im pobegne u mrkloj noći. Međutim, četnici su otvorili vatru iz oružja i ubili ga u potoku. Potom, prema svedočenju meštana, zločinci su telo unakazili.[2]
Bio je oženjen i imao četvoro dece. U vreme njegove pogibije njih troje je bilo u životu. Dragomir Čolić sahranjen je u rodnom Šarbane 9. februara 1944. godine.
Reference
uredi- ^ „Tamnavci - Nosioci Karađorđeve zvezde. str. 145-146.” (PDF).
- ^ Petković, 1974, 213. i 319
Literatura
uredi- Arhiv Vojno-istorijskog instituta, Beograd, Dosije Dragomir Čolić
- Arhiv Jugoslavije, Beograd, Fond Kraljevog dvora, Zbirka podataka nosilaca ordena Belog orla i Karađorđeve zvezde sa mačevima;
- Petković, 1974, 213. i 319; Stanimirović, 2010, 62;
- Kazivanje Andrije Mazinjanina, društveno-političkog radnika iz Uba u Valjevu i prof. dr. Predraga Jovanovića, univerzitetskog profesora iz Šarbana u Beogradu; Podaci dobijeni od Bogoljuba Boce Tanasijevića, pravnika i društveno-političkog radnika iz Stublenice kod Uba; Podaci iz matične knjige umrlih u Radljevu.