Episkop pakrački Sofronije
Sofronije Jovanović (Novi Sad, 1714 — Pakrac, 26. decembar 1757) bio je srpski pravoslavni arhijerej u Slavoniji
Episkop pakrački Sofronije | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1714. |
| Mesto rođenja | Novi Sad |
| Datum smrti | 26. decembar 1757. |
Biografija uredi
Jovanović je bio Bačvanin, rodom Novosađanin. Zamonašio se i postrigao u manastiru Hopovu na Fruškoj gori. Dostigao je čin jeromonaha arhimandrita i godinama je bio episkopski pomoćnik vladike pakračkog Nikifora Stefanovića. Stari i bolešću iscrpljeni vladika Nikifor još za života ustupio je svoju vladičansku stolicu Jovanoviću. Mitropolit Arsenije IV Jovanović Šakabenta posvetio ga je za episkopa 23. marta 1743.[1] U Pakracu je kao episkop proveo sledećih 14 godina, 1743—1757. Vladika Jovanović je 1751. zaveo manastirski protokol u kojem su uneti precizno istorijski zapisi i istorijat manastira Pakre.
Kao arhijerej nije zaboravio svoju monašku porodicu i javlja se ktitorom. O svom trošku sagradio je iznova iz temelja manastirsku „kulu” u Hopovu. Bio je 1752. priložnik fruškogorskog manastira Rakovca, kojem je udelio 140 f. za dve parusije — za sebe i svog „duhovnog oca” počivšeg vladiku Nikifora Stefanovića.[2]
Umro je kir Sofronije „episkop pakrački i slavonski” 26. decembra 1757. u svojoj episkopskoj rezidenciji u Pakracu.[3] Bilo je to nakon tri meseca bolovanja, u 44. godini života. Sahranjen je 30. decembra iste godine u pakračkom sabornom hramu Sv. Trojice, ispod arhijerejskog prestola (trona). „Katedralni hram svetotrijički” je on sagradio.
