Epska fantastika
Epska fantastika je pravac (žanr) u književnosti koji koristi magiju i druge natprirodne oblike kao primarne elemente u zapletu, temi ili postavci. Žanr se obično od naučne fantastike i horora razlikuje po opštem utisku i temi pojedinačnih radova, mada između ova tri postoji značajno preklapanje, toliko da se ponekad nazivaju zajedničkim nazivom spekulativna fikcija. U širem smislu, epska fantastika pokriva dela mnogih pisaca, od umetnika i muzičara iz drevnih mitova i legendi do mnogih modernih dela koja danas prihvata široka publika.
Jedno od mišljenja je da je ovo noviji pravac u književnosti koji je nastao sredinom dvadesetog veka i da je osnivač pravca Dž. R. R. Tolkin, te da je najpoznatije delo epske fantastike „Gospodar prstenova“. Neki pak za osnivače ovog žanra uzimaju autore sa početka veka, kao što je Robert E. Hauard i njegov serijal o Konanu Varvarinu. No, ako se prihvati podela po kojoj se epska fantastika bitno razlikuje od tzv. fantastike mača i magije, Hauard uopšte ne bi ni pripadao ovom žanru.
Koreni ovog pravca mogu se naći još u vavilonskom Epu o Gilgamešu, u 7. veku p. n. e.
Neki od najpoznatiji predstavnika su Džon R. R. Tolkin, Teri Bruks, Robert Džordan, Džordž R. R. Martin, K. S. Luis, Teri Pračet, Nil Gejman, pa čak i (jednim delom svog opusa) Ursula Legvin, Klajv Barker i Stiven King, dok su od srpskih pisaca to Nenad Gajić, većim delom svog opusa i Aleksandar Tešić, dok elemente žanra u svojim delima koriste i Dejan Stojiljković i Goran Skrobonja, kao neka od najpoznatijih imena.
