Zdenko Kolacio
Zdenko Kolacio (Sušak, 24. septembar 1912 — Zagreb, 18. maj 1987) bio je hrvatski urbanista i arhitekta.
| Zdenko Kolacio | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 24. septembar 1912. |
| Mesto rođenja | Sušak, Austrougarska |
| Datum smrti | 18. maj 1987. (74 god.) |
| Mesto smrti | Zagreb, SFRJ |
Biografija
urediRođen je 1912. godine u Sušaku, Rijeka. U rodnom mestu je završio gimnaziju 1930, a 1935. diplomirao arhitekturu na Tehničkom fakultetu u Zagrebu. U gradskoj skupštini Sušaka radio je od 1937–1939. na generalnom regulacionom planu grada (s V. Jamnickim i Mirkom Premužićem).
Nakon Drugog svetskog rata učestvovao je u obnovi Rijeke (koautor studije urbanističkoga plana grada 1946. i autor rekonstrukcije gradske obale 1946–1960) te 1952. osnovao i do 1956. vodio Urbanistički institut za Istru i Hrvatsko primorje (koautor urbanističkog plana Umaga, 1952–53, sa Zdenkom Silom i Mirom Ružić). Godina 1956–1971. bio je u Zagrebu direktor Urbanističkog zavoda grada, potom radio u Republičkom sekretarijatu za urbanizam, građevinarstvo, stambene i komunalne poslove, a od 1972. do penzionisanja 1974. bio direktor u arhitektonskom birou „Zagreb-projekt“. Nakon zemljotresa u Skoplju 1963. bio je član savetodavnog odbora UN za obnovu grada.[1]
Bio je koautor idejnog urbanističkog rešenja južnog Zagreba (1962) za potrebe 250 000 stanovnika, zasebnih idejnih projekata naselja Trnsko (1959–60) i Siget (1963), središta Zapruđa (1967) te urbanističkih planova Volovčice (1964), Sopota (1965), Zavrtnice i Ravnica (1966). Vodio je izradbu urbanističkog programa grada iz 1964. (prema kojem je 1971. donesen i prihvaćen Generalni urbanistički plan Zagreba).[1]
Projektovao je memorijalne spomenike i spomen-parkove, uglavnom na temu Narodnooslobodilačke borbe.
Sarađivao je u likovnim enciklopedijama Jugoslavenskog leksikografskog zavoda. Dobitnik je nagrada za životno delo “Viktor Kovačić” (1974) i „Vladimir Nazor“ (1983), godišnjih „Vladimir Nazor“ (1976) i Nagrade „Borbe“ (1980) te međunarodne Herderove nagrade (1979). Bio je dopisni član Akademije za urbanizam Savezne Republike Nemačke i Austrijskog društva za istraživanje i planiranje prostora.
Ostvarenja
urediNeka od njegovih najznačajnijih ostvarenja su:[1]
- Spomen-grobnica Vladimira Gortana, Beram 1952-1953, u saradnji sa Zdenkom Silom
- Spomen-park Šubićevac, Šibenik 1961-1962, u saradnji s Kostom Angelijem Radovanijem
- Spomenik palim borcima, Trsat, Rijeka 1959.
- Spomenik Osnivačkom kongresu KPH, Samobor 1959-1960.
- Spomenik palim borcima, Podsused, Zagreb 1961.
- Spomenik palim borcima, Ferdinandovac, 1961-1962.
- Spomenik Savetovanju u šumi Abez, Vrginmost 1966.
