Infarkt

Infarkt predstavlja ograničeno područje nekroze uzrokovane prekidom dotoka arterijske krvi u određeno tkivo. Najčešći uzroci ovog poremećaja su ateroskleroza, tromboza i embolija krvnog suda. Razvoj infarkta je složen i nepredvidiv proces, a da li će doći do pojave nekroze i koliki će biti njen intenzitet zavisi od: stepena diferencijacije tkiva, brzine nastanka opstrukcije krvnog suda, tipa cirkulacije u pogođenom području i stepena funkcijske aktivnosti tkiva. U faktore rizika spadaju i dekompenzovane srčane mane, anemije itd.

Infarkt
Presek srca. U gornjem delu (tamno crveno područje) vidi se infarkt leve srčane komore
Klasifikacija i spoljašnji resursi
Specijalnost	Patologija

Makroskopske karakteristike

Veličina infarkta zavisi od veličine začepljenog krvnog suda i kreće se od nekoliko milimetara do desetak centimetara (npr. mozgu i plućima).

Oblik mu je različit i zavisi od arhitektonike arterijske cirkulacije. Na poprečnom preseku pluća, bubrega ili slezine ima oblik kupe čija je baza okrenuta ka periferiji organa, a vrh ka njegovoj unutrašnjosti (hilusu). Infarkt mozga uglavnom ima oblik nepravilne lopte, u bubrezima može da ima i oblik trapezoida i deltoida, infarkt srčanog mišića je pločastog oblika itd.

U odnosu na okolno tkivo, koje je dobro prokrvljeno, nekrotično područje je jasno ograničeno. Ova granica je uglavnom pravolinijska, dok je kod infarkta miokarda nazubljena.

Konzistencija infarkta zavisi od tipa nekroze i građe samog organa. On je u početku obično čvršći od okolnog nepromenjenog tkiva (koagulacioni tip nekroze), mada je infarkt organa sa velikim sadržajem vode i masti od početka mekane konzistencije (kolikvacioni tip nekroze).

Što se tiče boje, razlikuje se: beli infarkt (kod organa sa terminalnim tipom cirkulacije), crveni infarkt (kod organa sa kolateralnim tipom cirkulacije) i beli infarkt sa crvenim rubom (kod srčanog mišića i bubrega).

Na makroskopskom nivou ne zapažaju se nikakve promene u prvih nekoliko časova od trenutka začepljenja krvnog suda. Potom nekrotično tkivo postaje čvršće i bleđe kod anemičnog infarkta, odnosno crvenije kod hemoragičnog infarkta. Nakon 24 časa počinje razmekšanje pogođenog područja i ono dostiže svoj maksimum nakon 3-4 dana. U narednom periodu tkivo poprima crvenosivkastu, a potom sivocrvenkastu boju, zbog proliferacije mladog granulacionog tkiva i njegovog postepenog sazrevanja. Nakon dva meseca nastaje tzv. postinfarktni ožiljak, koji je sive boje i čvrste konzistencije. Na taj način je funkcionalni parenhim konkretnog organa zamenjen nefunkcionalnim vezivnim tkivom.

Klinička slika

Klinička slika zavisi od veličine infarkta, njegove lokalizacije itd. Kod infarkta vitalnih organa (mozak i srce), čak i mali infarkti mogu da izazovu ozbiljne komplikacije, a ponekad čak i iznenadnu smrt. Kod manje vitalnih organa to nije slučaj.

Ukoliko se radi o infarktu miokarda, dolazi do smanjenja njegove ukupne kontraktilne sposobnosti. Infarkt u međukomornoj pregradi srca dovodi do poremećaja u sprovođenju impulsa i pojave aritmija. Kod infarkta papilarnih mišića nastaje akutna insuficijencija mitralnog zaliska. Infarkt područja bazalnih jedara mozga dovodi do motornih ispada. Nekroza plućnog tkiva redukuje respiratornu površinu i plućnu vaskularnu mrežu, što uzrokuje respiratornu insuficijenciju. Infarkti bubrega, jetre i slezine obično imaju blaže posledice, zbog velike funcionalne rezerve tih organa.

Literatura

• Pavle Budakov i saradnici: Patologija za studente stomatologije, IV prerađeno i dopunjeno izdanje, Novi Sad. 2008. ISBN 978-86-7197-290-1. str. 27-29..

Spoljašnje veze

Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja).