Kihnu
Kihnu (šved. Kynö) je estonsko ostrvo u Baltičkom moru. Površina ostrva je 16,4 km², i najveće je ostrvo u Riškom zalivu i sedmo po veličini estonsko ostrvo. Dužina ostrva je 7 km, širina 3,3 km a najviša tačka je na 8,9 m nadmorske visine. Prema podacima iz 2013. godine na ostrvu živi 490 stanovnika raspoređenih u četiri naselja (Lemsi, Linakila, Rotsikila i Sare), prosečna gustina naseljenosti 36,87 stan./km². Zajedno sa susednim ostrvima čini opštinu Kihnu koja je jedna od najmanjih opština u zemlji sa površinom od 16,8 km ².
 Svetionik na ostrvu Kihnu | |
 | |
| Geografija | |
|---|---|
| Lokacija | Baltičko more |
| Koordinate | 58° J; 23° I / 58° J; 23° I |
| Površina | 16,38 km2 |
| Visina | 8,9 m |
| Administracija | |
| Demografija | |
| Stanovništvo | 490 (2013.) |
| Gustina st. | 29,91 stan./km2 |
| Dodatne informacije | |
| Veb-sajt | www.kihnu.ee |
Kultura i znamenitosti
urediBaltička ostrva Manija i Kihnu su naseljeni malenom grupom autohtonog stanovništva čiji su muškarci godinama morali ribariti na otvorenom moru, dok su žene ostajale i brinule za ostrvo. Žene su postale zaštitnice tradicionalne kulture uključujući ručne radove, plesove, igre i muziku. Vunene rukavice (est. ülalistmine) i prugaste suknje su poznate u mnogim zemljama. Muzika je naročito bila važna u tradiciji Kihnua, a podrazumeva verske gozbe i druga slavlja, ali i drevne predhrišćanske runo pesme (Kalevalska lestvica) koje se izvode u narodnoj nošnji ukrašenoj jakim bojama i simbolima drevnih legendi i epova.
Zahvaljujući geografskoj izolaciji i snažnom osećaju duha zajednice i baštine predaka, stanovnici Kihnua su uspeli sačuvati svoje obrte i običaje. Kulturni predeo Kihnua je od 2003. godine pod zaštitom Unesko-a kao nematerijalna Svetska baština[1].
-
Morska obala Kihnua -
Muzej ostrva Kihnu -
Crkva na ostrvu Kihnu -
Folklorna grupa Kihnu Virve usled slavlja vatre 2009. god.
