Konstantin Pobjedonoscev
Konstantin Petrovič Pobjedonoscev (rus. Константин Петрович Победоносцев, Moskva, 2. jun 1827 — Sankt Peterburg, 23. mart 1907) bio je pravnik i političar, profesor univerziteta, senator i ober-prokuror Svetog praviteljstvujuščeg sinoda Ruske pravoslavne crkve u Petrogradu.
| Konstantin Pobjedonoscev | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Konstantin Petrovič Pobjedonoscev |
| Datum rođenja | 2. jun 1827. |
| Mesto rođenja | Moskva, Ruska Imperija |
| Datum smrti | 23. mart 1907. (79 god.) |
| Mesto smrti | Sankt Peterburg, Ruska Imperija |
| Državljanstvo | Rusko |
| Narodnost | Rus |
| Religija | pravoslavac |
| Profesija | pravnik, političar, Profesor, senator |
Biografija uredi
Bio je sin profesora moskovskog univerziteta. Prava je završio 1846, a zatim je bio činovnik u senatu. U periodu 1860—1865. bio je profesor građanskog prava na moskovskom univerzitetu.[1] Godine 1863. pratio je carevića Nikolaja Aleksandroviča u njegovim putovanjima po Rusiji, koja je opisao u svom delu „Pisьma o putešestvii naslednika-cesareviča po Rossii ot Peterburga do Krыma“ (1864).
Od 1868. bio je senator, od 1872. član Državnog saveta, a 1880—1895. ober-prokuror Sinoda RPC. Predavao je i pravo i budućim carevima Aleksandru III i Nikolaju II i imao je veliki uticaj na njih.
Po kasnijim sovjetskim izvorima smatrao se za “predstavnika krajnje reakcije”. Bio je protivnik zapadnoevropske kulture i buržoaskog načina života. Svoje poglede izložio je u delu „Moskovskiй sbornik“ (1896). Glavni poroci su, po njegovom mišljenju, racionalizam i vera u dobru prirodu čoveka.
Na mestu ober-prokurora je vršio progone raskolnika i sekti. Radio je na širenju crkvenog obrazovanja nasuprot građanskog. Godine 1905. dao je ostavku.[2]
Počasni je član Srpskog učenog društva od 1881. Počasni je član Srpske kraljevske akademije od novembra 1892. Bio je član i Francuske akademije.
Literatura uredi
- Encyclopaedia Britanica 18 (Anonim)
- Эnciklopedičeski slovarь. S. Peterburg, Brokgauzъ i Єfronъ, 1890–1904. 23 (1898) 951–954 (Anonim)
- Grande Encyclopédie, Paris 26, 1157–1158 (L. Legras)
- Bolьšaя sovetskaя эnciklopediя, Moskva 203 (1975) 193 (P. A. Zaйončkovskiй)
Reference uredi
- ^ „Konstantin Petrovich Pobedonostsev”. www.jewishvirtuallibrary.org. Pristupljeno 2023-01-29.
- ^ alphahis (2015-11-13). „Konstantin Pobedonostsev”. Russian Revolution (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2023-01-29.[mrtva veza]
Spoljašnje veze uredi
 | Ovaj članak vezan za političare je klica. Možete doprineti Vikipediji tako što ćete ga proširiti. |