Kopitarevo četvorojevanđelje

Kopitarevo četvorojevanđelje je srednjovekovno srpsko jevanđelje sa područja Bosne. Jevanđelje je datovano u kraj 14. i početak 15. vijeka. Pisano je na pergamentu dimenzija 13,5x19 centimetara, ustavnim tipom ćirilice. Ima 225 listova kojima je naknadno dodat Mesecoslov ispisan na papiru.

Kopitarevo četvorojevanđelje, 14. vijek

Tekst jevanđelja je podjeljen na Amonijeve i opširne glave koje su u cjelini sačuvane pred Lukinim i Jovanovim jevanđeljem, kod Markovog jevanđelja nedostaju naslovi posljednih šesnaest glava, a nedostaje i početak Matejevog jevanđelja koji je izgubljen. Na horizontalnim marginama pisane su napomene kada se koji djelovi jevanđelja čitaju. Oznake za liturgiju su napisane sa strane mada ih ima i unutar jevanđelja. Liturgijske bilješke i naknadne izmjene teksta nastale su naknadno u nekom od srpskih manastira, jer se u Mesecoslovu spominje „novi arhiepiskop srpski“ na listu 230 i „srpski novi mirotvorci“ na listu 230.

Kopitarevo četvorojevanđelje je ukrašeno minijaturama apostola Luke i Jovana, simbolima jevanđelista, krilatim volom kao simbolom Luke, te orlom kao simbolom Jovana; te zastavicama iznad sadržaja jevanđelja i njihovih početaka, te inicijalima na početku pojedinih poglavlja jevanđelja.

Po stilu ukrasa ovog rukopisa, jevanđelje se povezuje sa grčkim rukopisima nastalim u južnoj Italiji tokom 10. ili 11. vijeka, a posebno sa Athens grec 149 kao i sa ostalim bosanskim jevanđeljima.

Vidi još

• Divoševo jevanđelje
• Nikoljsko jevanđelje
• Čajničko jevanđelje

Literatura

• Trifunović, Đorđe (1990). Azbučnik srpskih srednjovekovnih književnih pojmova (2. izd.). Beograd: Nolit. 

Spoljašnje veze

• Plemenito: Boris Radaković -Kopitarevo četvorojevanđelje Arhivirano na sajtu Wayback Machine (1. oktobar 2020)