Korisnik:Devetawiki/pesak
Kristijan Bomer Anfinsen junior
urediKristijan Bomer Anfinsen junior (Christian Boehmer Anfinsen Jr.) (26. mart 1916 – 14. maj 1995)[1] bio je američki biohemičar koji je dobio Nobelovu nagradu za hemiju 1972. godine zajedno sa Stenfordom Murom (Stanford Moore) i Vilijamom Hauardom Štajnom (William Howard Stein) za rad o ribonukleazi.
Biografija
urediAnfinsen je rođen u gradu Monesenu u Pensilvaniji (Monessen, Pennsylvania), u porodici norveško-američkih imigranata. Bio je sin Sofi (Sophie, rođeno Rasmussen) i Kristijan Bomer Anfinsena starijeg (Christian Boehmer Anfinsen Sr.) koji je po profesiji bio mašinski inženjer. Porodica se preselila u Filadelfiju 1920 - tih. Godine 1933, upisao je Svortmor univezitet (Swarthmore College), gde je diplomirao hemiju 1937.[2] Igrao je fudbal kao startni univerzitetski igrač.
Godine 1939, magistrirao je organsku hemiju na Univerzitetu Pensilvanije i dobio stipendiju američko-skandinavske fondacije za razvoj novih metoda za analizu hemijske strukture složenih proteina, odnosno enzima, u Karlsberškoj labaratoriji u Kopenhagenu, u Danskoj. Godine 1941, Anfinsen je dobio univerzitetsku stipendiju za doktorske studije na odseku za biohemiju u Harvardskoj medicinskoj školi, gde je doktorirao 1943. godine. Tokom Drugog svetskog rata radio je za Kancelariju naučnih istraživanja i razvoja.[3]
Anfinsen je imao troje dece sa svojom prvom ženom, Florens Kenenger (Florence Kenenger), sa kojom je bio u braku od 1941. do 1978. godine. Godine 1979, oženio je Libi Šulman Eli (Libby Shulman Ely), sa kojom je imao 4 pastorčadi.[4] Prihvatio je ortodoksni Judaizam i od tada je postao Jevrejin.[5]
Njegove radove je Libi Anfinsen donirala Nacionalnoj medicinskoj biblioteci između 1998. i 1999. godine.
Karijera
urediGodine 1950, Nacionalni institut za srce (National Heart Institute), koji je deo Nacionalnog instituta zdravlja (National Institutes of Health) u Betesdi (Bethesda) u Merilendu (Maryland), postavio je Anfinsena za šefa svoje labaratorije za fiziologiju ćelija. Godine 1954, stipendija Rokfelerove fondacije (Rockefeller Foundation) omogućila je Anfinsenu da se vrati u Karlsberšku labaratoriju na godinu dana, a stipendija Gugenhajm fondacije (Guggenheim Foundation) mu je omogućila da studira na naučnom institutu Vajcman (Weizmann Institute of Science) u Rehovotu, u Izraelu, od 1958. do 1959. godine. Izabran je za člana Američke akademije umetnosti i nauka 1958. godine.
Anfinsen se 1962. godine vraća u Harvardsku medicinsku školu kao gostujući profesor. Tada mu je ponuđeno mesto šefa katedre za hemiju. Potom je imenovan je za šefa labaratorije za hemijsku biologiju na Nacionalnom institutu za artritis i bolesti metabolizma (danas Nacionalni institut za artritis, dijabetes, bolesti sistema organa za varenje i bolesti bubrega), gde je ostao do 1981. Godine 1981, Anfinsen je postao jedan od osnivača Svetskog kulturnog saveta.[6] Od 1982. godine do svoje smrti 1995. godine, Anfinsen je radio kao profesor biologije i (fizičke) biohemije na Univerzitetu Džons Hopkins.
Anfinsen je objavio više od 200 originalnih članaka, uglavnom iz oblasti strukture i funkcije proteina, kao i knjigu, Molekularna osnova evolucije (1959). Bio je pionir ideja u oblasti spajanja nukleinskih kiselina. Godine 1961, pokazao je da se ribonukleaza može ponovo spojiti nakon denaturacije, čime se sugeriše da su sve informacije potrebne proteinu za usvajanje njegove konačne informacije kodirane u njegovoj amino-kiselinskoj sekvenci. Bio je član Nacionalne akademije nauka (SAD), Kraljevske danske akademije nauka i književnosti i Američkog filozofskog društva.
Kritijan B. Anfinsenova nagrada
urediNagrada je ustanovljena je 1996. godine. Dodeljuje se svake godine istaknutim naučnicima za izvrsnost i izuzetna dostignuća u multidisciplinarnim oblastima nauke o proteinima, kao i doprinosima u oblasti liderstva i obrazovanja.
Reference
uredi- ^ Marquis Who's Who (1996). Who was who in America : with world notables. Internet Archive. Reed Elsevier. ISBN 978-0-8379-0225-8.
- ^ „Biographical Overview”. Christian B. Anfinsen - Profiles in Science (na jeziku: engleski). 2019-03-12. Pristupljeno 2024-06-15.
- ^ Saxon, Wolfgang (1995-05-16). „Christian B. Anfinsen, Nobel Winner in Chemistry, Dies at 79”. The New York Times (na jeziku: engleski). ISSN 0362-4331. Pristupljeno 2024-06-15.
- ^ „OBITUARY: Christian Anfinsen”. The Independent (na jeziku: engleski). 1995-05-23. Pristupljeno 2024-06-15.
- ^ JINFO. „Jewish Nobel Prize Winners in Chemistry”. www.jinfo.org. Pristupljeno 2024-06-15.
- ^ „World Cultural Council”. World Cultural Council (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2024-06-15.