Википедија

Korisnik:Loces/pesak

Srpska istinski pravoslavna crkva
Osnovni podaci
Osnivačepiskop Akakije (Stanković)
Osnivanje1996.
PriznanjeKanonski nepriznata
Verski poglavarepiskop Akakije (Stanković)
SedišteRalja (kod Beograda)
Jurisdikcija Srbija
JezikCrkvenoslovenski i srpski
KalendarJulijanski kalendar
[[1] srpskaipc.blogspot.com/%20srpskaipc.blogspot.com]]
Broj
Upravnih područja2 eparhije

Srpska istinski pravoslavna crkva je nekanonska i nepriznata verska zajednica u Srbiji, koja je nastala kao denominacija Srpske Pravoslavne Crkve 1996. godine. Njen osnivač i sadašnji verski poglavar je episkop Akakije (Stanković). Članovi ove crkve sebe nazivaju revniteljima. U javnosti se članovi ove crkve neformalno nazivaju i zilotima. Ova verska zajednica je deo istinskog pravoslavnog pokreta ili zilotizma, koji se protivi ekumenizmu i reformi kalendara. Po njima, kanonske pravoslavne crkve su zapale u jeres. Srpska IPC je u opštenju sa Istinskom ruskom pravoslavnom crkvom. Srpska istinski pravoslavna crkva, prema procenama, ima nekoliko stotina vernika.

Učenje uredi

Postulat SIPC je „Pravoslavlje ili smrt!“, što znači da će njihovi pripadnici pre umreti nego se odreći iskonskog pravoslavlja. Smatraju se kanonskim naslednicima i neodvojivim delom Srpske pravoslavne crkve „nakon što su arhijereji Srpske Pravoslavne Crkve otpali od pravoslavne hrišćanske vere, saradnjom sa bezbožnom komunističkom vlašću, ulaskom u opštenje sa novokalendarskim raskolnicima (i novopashalcima), i organskim članstvom u Svetskom savetu crkava, koje podrazumeva aktivno učešće u ekumenističkim aktivnostima sa jereticima i drugim nehrišćanskim religijama, ogrešujući se na takav način o Pravila svetih Apostola, Vaseljenskih i Pomesnih Sabora i Svetih Otaca.“ [1]

Odbacuju ekumenizam, kiprijanizam, sergijanizam i „novi kalendar“ (gregorijanski) kao moderne jeresi. Veruju, kao „naslednici svetorodne loze Nemanjića“, da je bogom ustanovljena vlast „pravoslavno samodržavlje“, te da bi ono moglo opet da se uspostavi pokajanjem srpskog naroda i njegovim povratkom u „istinsku crkvu“. [2]

Organizacija uredi

Najviši organ upravljanja u Srpskoj istinski pravoslavnoj crkvi je Crkveno-narodni Sabor koji se sastaje jednom u tri godine.[3]

U periodu između Sabora najviši organ upravljanja Srpske IPC je Arhijerejski Sabor koji se sastaje jednom godišnje, a između Arhijerejskih Sabora – Arhijerejski Sinod koji se sastoji od četiri arhijereja i sastaje se najmanje dva puta godišnje.

Istorija uredi

Srpska istinski pravoslavna crkva nastala je 1990-ih godina, kada su se tri srpska monaha vratila iz manastira Esfigmen na Svetoj gori. Među njima je bio i Nemanja Stanković, koji je kasnije uzeo crkveno ime Akakije. 1996. godine, Akakije se vratio u Srbiju i osnovao zajednicu monaha na Fruškoj gori, u blizini manastira Nova Ravanica. Pokret prati doktrine „starih kalendarista“ odbacujući sve pokušaje da se reformiše crkva, posebno ekumeniuzam i druge kontakte sa jereticima, kao i prihvatanje gregorijanskog kalendara.[4]

Prema podacima iz 2014. godine, broj sledbenika procenjen je na nekoliko stotina. U intervjuu iz 2010. godine, Efrosinija, igumanija manastira Novi Stjenik izjavila je da ih ima 350, ali da je broj simpatizera mnogo veći.[5]

Odnosi između SIPC i SPC su napeti. SPC smatra da su „raskolnici, fundamentalisti i jeretici“.[6] U članku u Svetosavlju, zvaničnom časopisu SPC, episkop Atanacije Jevtić analizirao je istoriju i teologiju SIPC, pobijajući, kako on kaže, njihove „teološke zabune“.[7]

Crkve i manastiri uredi

2007. godine, sestrinstvo manastira Stjenik manastira u blizini Čačka odbio je lojalnost Srpskoj pravoslavnoj crkvi nakon što je potpisala Ekumensku povelju pristajući da održi Veliku hrišćansku zajedničku službu u Nišu 2013. Nakon što su izbačene iz manastira, osnovale su novi manastir, Novi Stjenik, u udaljenim Kučajskom planinama u istočnoj Srbiji. 2010. godine, manastir je imao 13 monahinja.[8]

Od 2012. godine, SIPC gradi Utešiteljevsku crkvu u blizini Ralje, južno od Beograda. Ova crkva je zvanično episkopsko sedište.[9][10] Svi SIPC manastiri i crkve imaju podignutu crnu zastavu za natpisom „Pravoslavlje ili smrt!“.[11] [12]

Eparhije i parohije uredi

Srpska IPC ima dve eparhije: Eparhiju Utešiteljevsku i Eparhiju Šumadijsku. Eparhijski arhijerej Utešiteljevske eparhije je Episkop Akakije (Stanković), a eparhijski arhijerej Šumadijske eparhije je Episkop Nektarije (Ivanković).[3]

U Srpskoj IPC postoje i sledeće parohije:

Kontroverza oko dečjeg kampa uredi

U avgustu 2014. godine, Srpska istinski pravoslavna crkva organizovala je Svetolazarev pravoslavni izviđački kamp na Kučajskim planinama u Srbiji, koji je okupio određen broj dece od 12 do 18 godina. Došli su pod budno oko javnosti nakon što je otkriveno da su decu učili kako da upravljaju replikama kalašnjikova, pored drugih vojničkih veština. Organizatori su optuženi za regrutaciju i zloupotrebu maloletne dece. Episkop Akakije i Efrosinija, igumanija manastira Novi Stjenik, tvrde da je kapm organizovan po uzoru na slične kampove u Rusiji, kao i izviđačke kampove koji postoje u svim delovima sveta, da se deca uče preživljavanju u prirodi i samoodrbrani, kao i da je treniranje pucanja samo jedan dan od deset dana, koliko traje kurs. Policija i javni tužilac iz Bora započeli su istragu o ovom slučaju.[13][14]

Episkop SIPC Akakije tvrdi da se radi o izviđačkom patriotsko-crkvenom kampu, te da tu nema ničeg nezakonitog i nemoralnog. Takođe, navodi da ih uče da budu „rodoljubi viteškog kodeksa“ i da „ako zatreba da umeju časno da odbrane svoj narod i svoju zemlju“, kao i „da postanu fizički izdržljiviji, duhovno i moralno jači, u duhu pravoslavno-svetosavskih i svetolazarevskih ideala“.[15]

Mitroplit zagrebačko-ljubljanski SPC Porfirije (Perić) smatra da kamp nema veze za hrišćanstvom i pravoslavljem, te da je skandalozan način na koji se zloupotrebljavaju deca. Verski analitičar Živica Tucović napominje da je vera iznad nacije jer ona nije sa ovog sveta, te da samo država i druge zakonom regulisane institucije mogu da organizuju vežbe sa oružjem, te da se ovako stvara versko-militantna organizacija čime se krši zakon, a može da se protumači i kao verski ekstremizam.[16]

Reference uredi

  1. ^ „Srpska istinski pravoslavna crkva”. http://srpskaipc.blogspot.rs/.  Spoljašnja veza u |work= (pomoć)
  2. ^ „Srpska istinski pravoslavna crkva”. http://srpskaipc.blogspot.rs/.  Spoljašnja veza u |work= (pomoć)
  3. ^ a b Srpska IPC: Odluke donešene na Crkveno-narodnom Saboru Srpske IPC, oktobar 2013
  4. ^ „Ko su ziloti, pravoslavni fundamentalisti”. Politika. 30. 04. 2010. Pristupljeno 30. 05. 2016. 
  5. ^ „Liturgije u pećini”. Večernje novosti. 14. 08. 2010. Pristupljeno 30. 05. 2016. 
  6. ^ „Ko su ziloti, pravoslavni fundamentalisti”. Politika. 30. 04. 2010. Pristupljeno 30. 05. 2016. 
  7. ^ „Svetosavlje”. https://svetosavlje.org. Pristupljeno 30. 05. 2016.  Spoljašnja veza u |work= (pomoć)
  8. ^ „Liturgije u pećini”. Večernje novosti. 14. 08. 2010. Pristupljeno 30. 05. 2016. 
  9. ^ „Informativna zvanična internet prezentacija Pravoslavne Episkopije Utešiteljevske”. http://uteshiteljevo.blogspot.rs/. Pristupljeno 30. 05. 2016.  Spoljašnja veza u |work= (pomoć)
  10. ^ „Srbin istinski pravoslavan”. Pristupljeno 30. 05. 2016. 
  11. ^ „Liturgije u pećini”. Večernje novosti. 14. 08. 2010. Pristupljeno 30. 05. 2016. 
  12. ^ „Ko su ziloti, pravoslavni fundamentalisti”. Politika. 30. 04. 2010. Pristupljeno 30. 05. 2016. 
  13. ^ Lazarević, Zorica (03. 08. 2014). „Spavanje u pećinama, sklekovi i "kalašnjikovi": Sekta u Kučajskim planinama sprema decu za rat”. Blic. Pristupljeno 30. 05. 2016. 
  14. ^ Lončar, R. (07. 08. 2014). „Igumanija spremna za saslušanje”. Vesti online. Pristupljeno 30. 05. 2016. 
  15. ^ Lončar, R. (05. 08. 2014). „Kalašnjikov u ime Hrista”. Vesti online. Pristupljeno 30. 05. 2016. 
  16. ^ Lončar, R. (05. 08. 2014). „Kalašnjikov u ime Hrista”. Vesti online. Pristupljeno 30. 05. 2016. 

Vidi još uredi

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Корисник:Loces/песак&oldid=22011842”