Korisnik:NedaVasiljevic/pesak
Meri Beri | |
|---|---|
 Bista Meri Beri koju je napravila En Simor Damer | |
| Datum rođenja | 16. mart 1763. |
| Mesto rođenja | Kirkbridž, Severni Jorkšir, Engleska |
| Datum smrti | 20. novembra 1852. |
| Zanimanje | Književnica |
Meri Beri (engl. Mary Berry; 16. mart 1763 – 20. novembar 1852) bila je engleska književnica rođena u Kirkbridžu, Severni Jorkšir. Poznata je po svojim pismima i dnevnicima, najpoznatija su dela Društveni život u Engleskoj i Francuskoj od Francuske revolucije, objavljeno 1831, i Dnevnici i prepiske, objavljeno nakon njene smrti 1865.[1] Beri je postala primetna zbog povezanosti sa bliskim prijateljem Horasom Volpolom, čiju književnu zbirku je, zajedno sa sestrom i ocem, nasledila.[2]
Odrastanje
urediBeri je rođena u Kirkbridžu, Severni Jorkšir 16. marta 1793. Njena mlađa sestra Agnes, koja se pokazala kao Merin najprisniji prijatelj tokom života, rođena je četrnaest meseci kasnije, 29. maja 1764.[3]
Njihov otac, Robert Beri, bio je nećak uspešnog škotskog trgovca zvanog Ferguson. Robert je dobio £300,000 sredinom života i kupio imanje u Fajfširu. Kao najstariji sin Fergusonove sestre, počeo je raditi u računovodstvu svog ujaka. Godine 1762, oženio se svojom dalekom rođakom, gospođicom Siton. Nakon što je rodila Meri i Agnes, ona i njihovo treće dete preminuli su tri godine kasnije, 1767, tokom porođaja.[3]
Nakon smrti njihove majke, dve devojčice je pazila njihova baba, gospođa Siton, u Askhemu u Jorkširu. Preseljene su u kuću koledža u Čiziku 1770. Nakon što se njihova guvernanta iz Čizika udala 1776, dve devojčice su se same obrazovale. Njihova verska nastava sastojala se iz Merinog čitanja Psalma naglas svojoj babi svakog jutra, i subotnjih novina iz Spektatora svake nedelje.[3]
Godine 1781, njen ujak, gospodin Ferguson, umro je u 93. godini života. Ostavio je novac i Robertu, i njegovom mlađem bratu, Vilijamu. Godine 1783, Robert Beri i njegove dve ćerke otišli su na putovanje u Holandiju, Švajcarsku i Italiju. Meri je preuzela ulogu majke prema svojoj sesri, i vodiča i kontrolora svome ocu.[3]
Život
urediMeri Beri počela je pisanje Dnevnika i prepiski dok je bila u Firenci 1783, iako će završiti pisanje tek 70 godina kasnije. Nakon dugog boravka u Italiji, njeno putovanje završava se vraćanjem kući kroz Francusku do Engleske u junu 1786.[3]
Beri i njena sestra Agnes imale su iznvanredno poznanstvo sa Horasom Volpolom. One su ga prvo upoznale na zimu 1788, kada je on imao više od 70 godina. Volpol je jako zavoleo dve devojčice, obasipajući ih sa ljubaznošću i komplimentima. U svojim pismima, Volpol je govorio o obe u maniru jake prisnosti i ljubaznosti, u jednom segmentu oslovljavajući ih kao njegove ,,bliznakinje supruge''. Pisao je knjige isključivo za njihovo zadovoljstvo i posvećujući razna pisanja njima. Isključivo za njihovu zabavu je napisao Uspomene na sudove Džordža I i II (1789). Ugostio je sestre u Tedingtonu 1789, i dve godine kasnije, 1791, nagovorio ih je da se usele u vilu Stroberi Hil. Živele su tu mnogo godina.
Džordž Volpol preminuo je 1791. godine i njegove titule i imovina prebačene su na njegovog ujaka Horasa. Horas je postao četvrti grof Orforda.
Godine 1779, Merina ruka tražena za brak od strane gospodina Boumana i ona je dugo nakon toga napisala da je ,,patila kako ljudi to rade'' са шеснаест година ,, од онога што, дубоко не одобрава, опирала сам се и одустала''.
General Čarls O'Hara, guverner Gibraltara, upoznao je Beri 1784. u Italiji, i verio ju je pre nego što je otišao iz Engleske nazad za Gubraltar u novembru 1795. Beri je bilo određeno da napusti Englesku odmah kao njegova mlada. Ovo je dovelo do postepenog otuđenja i ultimativnog prekidanja veridbe krajem aprila 1796. godine.
Volpol je preminuo 2. marta 1797. godine i ostavio Meri i Agnes po £4,000 i vilu Stroberi Hil, gde su živele.[4] Takođe je zaveštao da Robert, Meri i Agnes Beri odštampaju njegove radove i kutiju koja sadrži rukopise, da budu objavljeni po njihovom nahođenju.
Fodine 1802. Beri je otišla u Pariz i, tokom svog boravka, bila je predstavljena Napoleonu. Vratila se u Francusku sa svojom sestrom i ocem kasnije te godine, zatim je otišla u Nicu, Švajcarsku i Nemačku, vrativši se u Englesku u septembru 1803.[3]
Književna dela
urediGodine 1798, Meri je objavila pet poglavlja Rada Horasa Volpola iz rukopisa koje je Volpol ostavio Berijevima. Objavila je rad kao uređen od strane njenog oca, Roberta,ali zapravo Meri je obavila većinu posla, sem kratkog odlomka u predgovoru koji se odnosio na nju.
Beri je onda napisala komediju od pet činova pod nazivom Pomodni prijatelji pod Volpolovim imenom. Beri i njeni otac i sestra održavali su predstavu u Stroberi Hilu, sve dok nastup nije prebačen u Druri Lejn pozorište u maju 1802. Predstava nije uspela posle tri noći izvođenja zbog njenog slabog morala.
Drugi radovi koje je objavila uključuju Valpolovu Misterioznu Majku i još jednu njenu predstavu, farsu pod nazivom Martinovi,smeštenu među njene rukopise, nikada nije ni odštampana ni izvedena na pozornici.
Godine 1810, Beri je objavila četiri poglavlja pisama Madam de Difand Horasu Volpolu, napisana između 1766. i 1780, koju je sama dopunila, kao i ona koja je Defand napisala Voltiru između 1759. i 1775. Dobila je £200 za ovaj rad.
18. maja 1817, Robert Beri je preminuo, ostavljajući ćerkama vrlo malo. Godine 1819, Meri objavljuje Prikaz života Rejčel Vrotesli, Damu Rasel, praćenu sa serijom Pisama dame Rasel njenom suprugu, Lordu Vilijamu Raselu, od 1672 do 1682, zajedno sa Ostalim pismima za i od Dame Rasel. Ova dela objavljena su od originalnih, koje je posedovala vojvodkinja od Devonšira.
Beri je objavila prvo poglavlje svog najpoznatijeg rada Komparativni pregled društvenog života u Engleskoj i Francuskoj od obnove Čarlsa Drugog do Francuske revolucije, 1828; drugo poglavlje, Društveni život u Engleskoj i Francuskoj od Francuske revolucije 1789. do jula 1830, objavljeno je u martu 1831. Ponovo je izdato kao sakupljena celina u celovitom izdanju njenih radova 1844, sa novim naslovom, Engleska i Francuska; komparativni pregled društvenih uslova obe zemlje , zajedno sa Pomodnim prijateljima i njenim drugim spisima.
Kolekcija Berinih radova i pisama objavljena je nakon njene smrti 1865, pod nazivom Odlomci iz Dnevnika i prepiski gospođice Beri od 1783 do 1852, uređeni od strane Tereze Luis.[3][5]
Smrt
uredi
Tokom svog života Beri je obolela samo od jedne ozbiljnije bolesti, skoro fatalnog napada groznice 1825. Preminula je od starosti oko ponoći 20. novembra 1852. u 89. godini života.[3] Njena sesra Agnes preminula je iste godine u januaru.[5][6] Obe su sahranjene u dvorštu crkve Svetog Petra.[7]
Reference
uredi- ^ „Mary Berry - National Portrait Gallery”. www.npg.org.uk (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-12-17.
- ^ Hartley, Cathy (2013-04-15). A Historical Dictionary of British Women (na jeziku: engleski). Routledge. ISBN 978-1-135-35533-3.
- ^ a b v g d đ e ž Mary Berry (writer, born 1763) (na jeziku: engleski), 2021-05-28, Pristupljeno 2021-12-17
- ^ Encyclopedia of British writers. Alan Hager, Book Builders LLC. New York: Facts On File. 2005. ISBN 978-1-4381-0869-8. OCLC 235996664.
- ^ a b Mary., Berry, (1865). Extracts of the journals and correspondence of Miss Berry from the year 1783 to 1852. Longmans, Green. OCLC 163420857.
- ^ Twickenham Museum (na jeziku: engleski), 2021-03-25, Pristupljeno 2021-12-17
- ^ „Wayback Machine” (PDF). web.archive.org. 2012-04-26. Pristupljeno 2021-12-17.