Lateranski sporazum

Lateranski sporazum (ital. Patti Lateranensi; lat. Pacta Lateranensia) je bio sporazum iz 1929. godine između tadašnjeg fašističkog režima Kraljevine Italije, na čelu sa Benitom Musolinijem, i poglavarstva Katoličke crkve, čime je rešeno Rimsko pitanje. Ugovorom je priznat Vatikan kao nezavisna država, a Musolini se složio da papi pruži finansijsku i svaku drugu pomoć u zamenu za javnu podršku Katoličke crkve njegovom režimu i odricanje od teritorijalnih pretenzija na bivšu papsku državu ne računajući sam Vatikan. Sporazum je dobio ime po Lateranskoj palati u kojoj je potpisan 11. februara 1929. godine. Italijanska skupština ga je usvojila 7. juna 1929. Posle Drugog svetskog rata, sve italijanske vlade su se pridržavale ugovora, koji je 1947. godine postao sastavni deo ustava Italije.[1] Uprkos tome, sporazum je bio izložen čestim kritikama od strane liberalnog dela italijanske javnosti i raznih međunarodnih činilaca, prvenstveno zbog toga što je bio delo fašističkog diktatora Musolinija, koji se kao tvorac Lateranskog sporazuma smatra suosnivačem države Vatikana.

Lateranski sporazum
(italijanski) Patti Lateranensi
(latinski) Pacta Lateranensia
Čelnici Katoličke crkve i članovi italijanske fašističke vlade uoči potpisivanja Lateranskog sporazuma (1929)
TipBilateralni sporazum
KontekstUspostavljanje papske države na Apeninskom poluostrvu
Potpisan11. februar 1929.
UslovRatifikacija sporazuma od strane Kraljevine Italije i Vatikana
Potpisnici Kraljevina Italija
 Vatikan
JeziciItalijanski

Vidi još

uredi

Reference

uredi

Literatura

uredi