Leb i sol
Leb i sol je makedonska džez/rok/etno grupa, formirana 1. januara 1976. Leb i sol takođe su bili i jedan od najpopularnijih rok sastava na području bivše Jugoslavije.
Leb i sol | ||||
---|---|---|---|---|
Muzički rad | ||||
Aktivni period | 1976—1995; 2006. | |||
Mesto osnivanja | Socijalistička Republika Makedonija | |||
Žanr | ||||
Izdavačka kuća | PGP RTB, Jugoton, Third Ear Music, Avalon Production, Hammer production | |||
Članovi | ||||
Sadašnji članovi | Mičo Božikov Bodan Arsovski Kokan Dimuševski Garabet Tavitjan | |||
Bivši članovi | Vlatko Stefanovski Dragoljub Đuričić Dimitrie Čučurovski Miodrag Petkovski Goce Micanov Kiril Džajkovski Srđan Dunkić Dimitar Božikov | |||
Ostalo | ||||
Povezani članci | Bastion | |||
Diskografija | ||||
|
Istorija
urediRano doba
urediPolovinom 1970-ih godina, relativno mala muzička scena u Skoplju uzrokovala je čestu saradnju među budućim članovima sastava Leb i sol. Vlatko Stefanovski (gitara) i Bodan Arsovski (bas-gitara) još u petom razredu osnovne škole sviraju zajedno u sastavu VIS „Jegulje“. Prvi značajniji rad njih dvojica imaju u džez-rok grupi “Breg“, koju je predvodio Miki Petkovski (klavijature). Na bubnjevima je bio Garabet Tavitjan - Garo, koji ubrzo odlazi na odsluženje vojnog roka, a Petkovski prelazi u sastav “Smak“ i “Breg“ prestaje sa radom.
Dana 1. januara 1976. godine, Vlatko Stefanovski (gitara), Bodan Arsovski (bas-gitara), Nikola Dimuševski (klavijature) i Dimitrie Čučurovski (bubnjevi), osnivaju sastav Leb i sol. Ime sastava potiče od tradicionalnog pozdrava koji je doslovno značio „Hleb i so“, a koristio se često kao izraz inata i odlučnosti, kao na primer „Ja ću jesti samo hleb i sol, ali neću popustiti“, međutim takvo što nema veze sa imenom sastava. U studiju Radio Skoplja snimaju svoje prve snimke: „Etida br.3", „Devetka“ i „Pesma za nas“. Njihova muzika sadržala je elemente roka, džeza i makedonske etno muzike. Kako je sastav muzičko sazrevao tako je uticaj džeza postajao sve slabiji. Međutim na koncertima sastav izvodi dugotrajne klasične džez verzije tradicionalnog etno-folka kao što su numere "Jovano, Jovanke" i „Aber Dojde Donke“, što je publika primala sa velikim oduševljenjem.[1]
Kraj 1970-ih (početak popularnosti)
urediU aprilu 1977. godine prvi puta nastupaju van granica SR Makedonije, kada sviraju kao predgrupa Dragi Mlinarecu u Novom Sadu. Iste godine nastupaju na omladinskom festivalu u Subotici, gde osvajaju nagradu i potpisuju ugovor sa diskografskom kućom PGP-RTB. Krajem avgusta kao predgrupa Bijelog dugmeta nastupaju na koncertu kod Hajdučke česme. Krajem godine učestvuju na 'BOOM' festivalu u Novom Sadu, a koncertne verzije njihovih pesama „Pod vodom“ i „U senci“, nalaze se na kompilaciji BOOM '77, koju 1978. godine objavljuje izdavačka kuća Suzi.
U septembru 1977. godine objavljuju svoj prvenac album Leb i sol, kojeg snimaju u studiju RTV Novi Sad. Album objavljuje izdavačka kuća PGP-RTB, a producent na materijalu bio je Josip Boček. Josip Boček bio je bivši gitarista sastava Korni grupa, a Stefanovski je bio njegov obožavatelj tako da je saradnja nastavljena i na sledećim albumima. Materijal na albumu je pod velikim uticajem džez i rok tema, a od devet numera čak šest su instrumentalne. Svi članovi sastava su autori kompozicija, mada je Stefanovski najzaslužniji.
Leb i sol su prvenstveno bili koncertni sastav, kojima je nastup u živo služio za improvizacije i iskazivanje instrumentalne virtuoznosti.
Na Opatijskom festivalu, u proleće 1978. godine, izvode pesmu „Aber dojde Donke“ sa kojom osvajaju nagradu za „Najbolji umetnički utisak i najuspešniju primenu folklornog izraza“. Ubrzo nakon toga dolaze na sam vrh rok sastava sa područja Jugoslavije, a za pripremu materijala za novi album dobijaju mnogo bolje studijske uslove.
Drugi album pod imenom Leb i sol 2, izdaju 1978. godine, a objavljuje ga diskografska kuća PGP-RTB. Prateći uspešnost albuma prvenca, pored već uspešne kompozicije „Aber dojde Donke“, tu su još instrumentali „Marija“, „Akupunktura“, „Uzvodno od tuge“, a za vokalnu izvedbu pesme „Talasna dužina“, tekst je napisao Vlatkov brat, Goran Stefanovski, koji će ubuduće sa njima nastaviti da sarađuje.
Leb i sol postaju vrlo popularni sastav krajem sedamdesetih i početkom osamdesetih, a njihova prva dva albuma, na kojima se nalazi materijal dostupan za širu publiku, smatraju se najzaslužnijima za to. Iako su se svi članovi sastava pokazali kao izvrsni muzičari, Vlatko Stefanovski dolazi do najjačeg izražaja kao izuzetan virtuoz na gitari. Časopis Džuboks 1978. godine prema glasanju čitalaca, proglašava ih sastavom godine.
Treći album pod nazivom Ručni rad izdaju 1979. godine, a objavljuje ga izdavačka kuća PGP-RTB. Materijal snimaju u studiju B Radio Beograda, a na dve kompozicije gostuje saksofonista Mića Marković. Album je stilom bio lagano pod uticajem džeza, a autorstvo potpisuju opet sva četvorica. Neke od uspešnih su pesme „Kumova slama“, „Ručni rad“ i „Verni pas“. Nakon objavljivanja albuma Nikola Dimuševski napušta sastav radi stalnog radnog odnosa u zabavnom orkestru RTV Skoplje, a na njegovo mesto dolazi Miki Petkovski, međutim i on ih vrlo brzo 1980. godine napušta i odlazi za Kanadu. Ostavši bez klavijaturiste, odlučili su nastaviti da rade kao trio i počeli su pripremati materijal za sledeću ploču.
1980.
urediNjihov četvrti studijski album pod nazivom Beskonačno izdaju 1981. godine, a objavljuje ga diskografska kuća PGP-RTB. Zadržali su svoj stil, a muziku su prilagodili triju. Na materijalu neke od značajnih numera su obrada stare makedonske pjesme „Zajdi, zajdi jasno sonce“, „Živa rana“ od Vlatka Stefanovskog i od Bodana Arsovskog „Skakavac“. Iste godine snimaju TV film Ogin u produkciji Radio-televizije Beograd. Nakon objavljivanja albuma sastav napušta bubnjar Garabet Tavitjan, a na njegovo mesto iz 'JU grupe' dolazi Dragoljub Đuričić.
Nakon kratkotrajnog angažmana u mjuziklu i pozorištu, novembra 1981. godine u studiju Radio Skoplja snimaju svoj sledeći album Sledovanje. Album izdaje diskografska kuća PGP-RTB, a prvi put su sami producenti. Materijal se sastoji od pretežno vokalnih numera, a „Nosim tvoj žig“ postaje veliki radijski hit. Između ostalih numera još od značajnih je obrada narodne pesme „Mile Pop Jordanov“. Toga ljeta dva i po meseca gostuju sa 'KPGT' pozorištem u Americi, gde nastupaju po raznim klubovima i sviraju sa sastavom 'Big Kantri'. Iste godine objavljuju dvostruki uživo album Akustična trauma, koji je ujedno i poslednji kojeg izdaje diskografska kuća PGP-RTB. Materijal na albumu sastoji se od koncerta održanog 13. aprila 1982. godine, u zagrebačkom 'Kulušiću', a miksovan je u M-2 studiju, RTV Skoplja.
Sledeći album Kalabalak objavljuju 1983. godine, a izdaje ga diskografska kuća Jugoton (današnja (Kroacia Rekords). Materijal snimaju sa gostima: Bobi Micev (klavijature) i Petar Kargov (saksofon). Sledeći album Tangenta snimaju u septembru 1984. godine, u beogradskom studiju 'Akvarius'. Album 1984. godine objavljuje izdavačka kuća Jugoton, a producent materijala bio je Kevin Ajers. Muzički gosti su Laza Ristovski na klavijaturama i Nenad Jelić na udaraljkama. Veliki uspeh na radiju postigla je pesma „Kontakt je skup“. 1986. godine objavljuju album Zvučni zid, sa kojim obeležavaju svoju desetogodišnjicu muzičkog rada. Album sadrži materijal za pozorište, film i televiziju, pa su tu teme za TV emisiju „Bušava azbuka“, pozorišne predstave „Oslobođenje Skoplja“, „Tumba, tumba divina“, „Koštana“ i za filmove Šmeker, Za sreću je potrebno troje i Srećna Nova 1949. Autori pesama su Stefanovski i Arsovski, a na materijalu učestvuju Garabet Tavitjan (koji se u međuvremenu vratio u sastav) i glumica i pevačica Ana Kostovska.
Pošto je album objavljen, u sastav dolaze Goce Micanov na saksofonu i Kiril Đajkovski na klavijaturama. S njima dvojicom uskoro odlaze u studio i snimaju sledeći album Kao kakao. Album izlazi 1987. godine, a objavljuje ga diskografska kuća Jugoton. Ovim materijalom napravili su promenu u stilu i snimili deset vokalnih numera. Produkciju su radili Stefanovski, Arsovski i Braco Zafirovski, a kao muzički gosti učestvuju Bebi Dol, Ana Kostovska i Roni Vathen, koji je svirao irske gajde. Arsen Dedić je napisao tekst za pesmu „Femme Fatale“, dok su ostale tekstove napisali Vlatko i njegov brat Goran Stefanovski. Kao kakao ponudio je nekoliko vrlo zapaženih pesama, a to su „Skoplje“ (koja je prvi puta snimljena na makedonskom jeziku), „Kao kakao“ (tekst pripeva preuzet iz knjige „Školica“ od Hulia Kortasara), „Mamurni ljudi“, „Čuvam noć od budnih“ i „Femme fatale“. Vlatko Stefanovski u isto vreme snima muziku za filmove Zaboravljeni i Čaruga i gostuje na materijalu Željka Bebeka i zagrebačkog rok sastava Film.
Sledeći album “Putujemo“, izdaju 1989. godine, u istoj postavi, a objavljuje ga diskografska kuća Jugoton. Produkciju su radili sami zajedno sa Bracom Zafirovskim, a muziku i tekst za osam numera napisao je Vlatko Stefanovski. Numera „Sumorno proleće“, komponovao je Bodan Arsovski, a tekst je napisao Goran Stefanovski. Na materijalu su nanovo nastupili muzički gosti, a to su Kaliopi kao prateći vokal, Zoran Jovanović na saksofonu i klarinetu i Kire Kostov na rogu. Pesma koja se izdvojila od ostalih i postala veliki hit je „Čukni vo drvo“. U sastav se na mesto klavijatura vratio Nikola Dimuševski, koji je učestvovao i na snimanju albuma.
1990.
urediPošto su objavili album Putujemo, sledeće godine Vlatko Stefanovski i Bodan Arsovski osnivaju sopstvenu izdavačku kuću Third Ear music. Iste godine objavljuju i album pod nazivom Zodijak, na kome se nalazi muzika za istoimenu baletsku predstavu. Kada je album objavljen, ponovo ih napušta Garo Tavitjan i osniva džez sastav 'Paramecium', u kome još sviraju Igor Dimovski na gitari, Goce Micanov saksofon, Ljupčo Stojsavljević bas-gitara i na klavijaturama Valentino Skenderovski i Jovančo Arsovski.
U maju 1991. godine, u postavi Stefanovski, Arsovski, Dimuševski i Đuričić, odlaze na turneju po Sjedinjenim Državama i Kanadi. Koncert održan u prestižnom klubu 'CBGB', koji se nalazi u Njujorku, objavljuju CD Uživo u Njujorku (Live in New York). Album izlazi iste godine, a objavljuje ga diskografska kuća Third Ear music. Materijal sadrži i snimke sa probe u studiju 'Amerikan', snimke numere „Blagoslov“ iz Makedonske pravoslavne crkve u Torontu, tema "Going back to Skopje" (snimljena u pokretnom studiju u Torontu) i obrada narodne pesme „Uči me majko, karaj me ", koja je snimljena u Skoplju u oktobru 1991. godine.
U proleće 1992. godine sviraju četiri koncerta, koji su totalno rasprodati, u beogradskom 'Sava centru', a nakon toga odlaze u amsterdamski klub 'Paradizo'. Dražen Vrdoljak u decembru 1995. godine organizuje koncerte u Zagrebu, Puli i Rijeci, a tada sa njima nastupa i Garo Tavitjan na bubnjevima.
Godine 1995. izdaju svoj poslednji album Antologija. Album je dvostruka CD kompilacija koja sadrži pregled njihove kompletne muzičke karijere do tada, a objavljuje ga diskografska kuća Third Ear music. Nakon objavljivanja albuma, svoj poslednji koncert sastav Leb i sol održali su 13. decembra 1995. godine u Solunu u klubu 'Milos', nakon kojeg se razilaze.
Solo karijere
urediKad je Leb i sol prestao sa radom, članovi sastava se okreću solo karijeri. Vlatko Stefanovski je još 1994. godine objavio album Kauboji & Indijanci, na kojem su mu pomagali Zlatko Oriđanski, Mahmut Muzafer, Goran Bregović, Goce Micanov i članovi sastava Nitjananda. Sadrži dvanaest numera koje se razlikuju u žanru, a producent je bio Braco Zafirovski. 1997. godine izdaje svoj treći CD Džipsi medžik, na kome se nalazi muzika za istoimeni film, kojeg je režirao Stole Popov.
Bodan Arsovski 1995. godine objavljuje CD Endless view. Na snimanju su mu pomagali Pece Atanasovski (gajde), Koki Dimuševski, Đole Miškovski (klavijature), Zoran Jovanović, Sabit Tahiri i Goce Micanov. Nastupaju pod imenom Ezgija bend, ali nakon smrti Pece Atanasovskog, Arsovski je uveliko smanjio nastupe sastava.
Iste godine Garo Tavitjan zajedno sa sastavom Paramecium, u Skoplju objavljuje CD Live, na kojem se nalaze snimci sa njihovih koncerata. Sledeći Garin CD sadrži uživo snimke sa koncerta održanog 25. aprilu 1995. godine u Skoplju u prostoru Kuršumli An. Garo pored toga što objavljuje albume takođe i komponuje muziku za balet i pozorišne predstave.
Tokom 1990-ih godina, bivši članovi sastav Leb i sol paralelno snimaju i objavljuju albume. Najviše se ističe rad Vlatka Stefanovskog koji je objavio osam solo albuma i sarađivao na projektima raznih izvođača i pisao muziku za film i pozorište. Za pozorišnu predstavu Sarajevo, koja je izvedena u Antverpenu, Vlatko je napisao muziku, a njegov brat Goran Stefanovski scenario, dok je reditelj bio Slobodan Unkovski. CD je objavljen 1996. godine jer Vlatko nije želeo da ga izdaje dok traje rat u Bosni.
Ponovno okupljanje
urediKad su održali poslednji koncert 1995. godine u klubu Milos u Solunu i nakon toga se razišli, članovi sastava su se okrenuli svojoj uspešnoj solo karijeri.
U aprilu 2006. godine sastav se ponovo okuplja kako bi obeležili 30 godina svoga postojanja. Postava koja je krenula na turneju po zemljama bivše Jugoslavije bila je u sastavu Vlatko Stefanovski, Bodan Arsovski, Garabet Tavitjan i Koki Dimuševski. Vlatko Stefanovski kasnije odlazi iz sastava, a ostali članovi u novoj postavi (Arsovski, Dimuševski, na bubnjevima Srđan Dunkić i zamena za Stefanovskog Dimitar Božikov) 2008. godine objavljuju album I taka nataka, na kojem u dve kompozicije ("Si zaljubiv edno mome“ i "It's warming up") gostuje rok pevač Dado Topić.
Diskografija
uredi- Leb i sol (PGP RTB, 1977)
- Leb i sol 2 (PGP RTB, 1978)
- Ručni rad (PGP RTB, 1979)
- Beskonačno (PGP RTB, 1981)
- Sledovanje (PGP RTB, 1982)
- Akustična trauma - Dvostruki uživo (PGP RTB, 1982)
- Kalabalak (Jugoton, 1983)
- Tangenta (Jugoton, 1984)
- Zvučni zid (Jugoton, 1986)
- Kao kakao (Jugoton, 1987)
- Putujemo (Jugoton, 1989)
- Zodijak (Third Ear Music, 1990)
- Live in New York (Third Ear Music, 1991)
- Antologija - Dvostruka CD kompilacija (Third Ear Music, 1995)
- Live in Macedonia - CD / DVD (Avalon Production, 2006)
- I taka nataka - CD / DVD (Hammer production, 2008)
Reference
uredi- ^ „Leb i sol biografija i pesme”. Sećanje. Pristupljeno 20. 1. 2019.
Literatura
uredi- Janjatović, Petar (2007). EX YU ROCK enciklopedija 1960-2006. Beograd: Čigoja štampa. ISBN 978-86-905317-1-4.
Festivali
uredi- 1977. Bum pop festival, Novi Sad - Pod vodom / U senci
- 1978. Opatija - Nie četvoricata (veče rok muzike)