Malonšići

Malonšići se kao veća ratnička družina u Zeti pominju još 1411. godine (zajedno sa ratničkom družinom Bjelopavlića, Ozrinića i Maznica, u vezi sa napadom na dubrovačke trgovce, koji su se vraćali iz Srbije). Katun Malonšići, u Gornjoj Zeti XV vijeka, pominje se u mletačkom dokumentu, odnosno spisku (iz 1455. godine) u kojem se navode katuni, koji su činili zetski „Zbor“. Takođe, u povelji Đurđa Crnojevića, iz 1492. godine, prvi put se pominje selo Zagarač, u katunu Malonšića i poimenično nabraja njihova vlastela. U povelji istog vladara, iz 1494. godine, nabrojeno je nekoliko bratstava i imena iz predjela katuna Malonšići.

Porijeklo uredi

Nastanjivali su prostor između Donje Zete i Morače, a središte im je bilo u kasnijim predjelima plemena Zagarač, Komani i u Kosovom Lugu (u blizini današnjeg Danilovgrada). Jedni istoričari zaključuju da su poticali iz albanske oblasti Malesije („Malonsi“ - Crnogorci) a u Zagaraču i dalje postoji naziv Malenza (za selo i brdo) što ukazuje na porijeklo Malonšića.

U državi Crnojevića uredi

Godine 1452. Malonšići sa Bjelopavlićima, Pješivcima i Lužanima (iz istoimene župe) prilaze na stranu Stefana (Stefanice) Crnojevića (vladao od 1451-1465) koji je ratovao protiv Mlečana. Prilikom sklapanja sporazuma u Vranjini, između Stefanice Crnojevića, u prisustvu zetskog Zbora (predstavnici 51 družine „katuna“, odnosno „opštine“) sa jedne strane i mletačke Sinjorije, sa druge – spominju se i Malonšići. Tom prilikom je Stefanica priznao mletačku vlast.

Raseljavanje uredi

Zbog položaja koji su zauzimali, Malonšići su naročito bili izloženi udarima osmanskih osvajača, što je uzrokovalo njihovo raseljavanje. Dio njih je ostao u Gornjoj Zeti i prišao drugim katunima (kasnijim plemenima). Na njihovoj teritoriji su kasnije formirana dva manja plemena (Komani i Zagarač) dok je Kosovi Lug ušao u sastav plemena Bjelopavlića.

Vidi još uredi

Literatura uredi

Grupa autora: Istorijski leksikon Crne Gore, knjiga 4, Daly Press-Vijesti, 2006.