Milivoje S. Lozanić
Milivoje S. Lozanić (Beograd, 24. april 1878 — Beograd, 25. novembar 1963) bio je srpski hemičar i univerzitetski profesor.[1]
| Milivoje S. Lozanić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 24. april 1878. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 25. novembar 1963. (85 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SFR Jugoslavija |
Biografija uredi
Rođen je 1878. godine kao sin hemičara Sime Lozanića i Stanke, rođene Pačić. Posle dve godine studiranja na Velikoj školi u Beogradu, studirao je na Univerzitetu u Berlinu gde je i doktorirao. Bio je asistent na Univerzitetu u Dancigu, a zatim izabran za profesora Filozofskog, odnosno Prirodno-matematičkog fakulteta u Beogradu. Za docenta je izabran 1908. godine i predavao je stereohemiju i analitičku hemiju. Tokom 1924. godine je preuzeo i nastavu organske i neorganske hemije od svog oca profesora Sime Lozanića. Bio je dekan Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu 1935-37. Bio je jedan od članova redakcije enciklopedije Sveznanje.
Njegovi glavni naučni radovi su bili iz organske hemije (kondenzacija amino-aldehida, laktona s aldehidima i ketonima itd.). Radio je i na analitičkoj hemiji i usavršavanju hemijskih aparata.
Unapredio je nastavu hemije. Sproveo je reformu eksperimentalnog rada i praktične nastave hemije na Univerzitetu, po ugledu na evropske hemijske institute, kao prvi docent ove grupe (1908). Prvi je dao sintezu cinholoiponske kiseline kao dela strukture alkaloida cinhonina i izvršio niz drugih organskih sinteza.
Po završetku Drugog svetskog rata 1945. godine na Katedri za hemiju PMF-a bili su samo redovni profesor Milivoje Lozanić, vanredni profesor Vukić Mićović i asistent Sergije Lebedev. Penzionisao se 1955. godine.
Bio je oženjen Olgom Grujić, dvorskom damom, kćerkom generala Save Grujića. Imali su dve kćerke, Stanku i Milicu. Stanka je udata za Patrika Mejtlenda, erla od Loderdejla (en:Patrick Maitland, 17th Earl of Lauderdale).
Reference uredi
- ^ Srpski biografski rečnik, tom 5, pp. 612, Matica srpska, Novi Sad, 2011. godine
Literatura uredi
- Grupa autora: „Hemija: hemijska tehnologija“, Prosveta, Beograd, 1993. godine, ISBN 978-86-07-00667-0, 519 strana.
Spoljašnje veze uredi
