Mišković

Narodno predanje (Koje je sakupljajući građu za etnografsku raspravu o Banjanima 1912 i 1940. godine djelimično približio Svetozar Tomić i dr. Đurđića Petković u glasniku Cetinjskog Muzeja) kaže da su , Miskovići i Kokotovići najstarije porodice u Banjanima (Opština Nikšić), da slave Svetog Tomu i prislužuju Petrovdan. U to vrijeme Parez je bio poznat i izuzetno pogodan za uzgoj vinove loze i da su Parezani bili izuzetno moćni i ekonomski jaki. Narodno predanje kaže da je u zemanu na sabor kod njihovog hrama (crkva Svetog Apostola Tome u Parezu, koja se danas nažalost nalazi u ruševinama) dolazilo po 70 sedlenika sa srebrenim sedlima, i da je po tome poljana ispod crkve sv. Apostola Tome na kojoj su vezani konji dobila naziv srebrena poljana kako se i dan danas naziva. U ovoj crkvi pričestili su se vojnici vojvode Vlatka Vukovića pri odlasku u boj na Kosovo. Čuvenim, bogatim i u vaktu silnim i znamenitim Parezanima oko 1585 god. u pohode dođe Ivo Senjanin i potpuno ih razori. Poslije poraza Parezansko pleme se raspada, jeda dio prebjegne na desnu stranu Trebisnjice, u Zavodje (predio Panika), zadržavajući staro prezime Parezanin (po mjestu Parezu), gdje ih i danas ima , kao i u Bileći , Trebinju, Beogradu i u drugim mjestima širom evrope i svijeta . A Miskovici i Kokotovici u Petroviće(na Miškovića brda, Koroljin Do i Usputnicu Kokotovici ). Zbog raznijeh okolnosti dio Kokotovica sjeli iz Banjana (Nevesinje, Krivošije, Korjenice, Nikšić i drugim mjestima širom evrope i svijeta). Svi Kokotovici u Hercegovini podstiču od Mata, koji se sjeli u Nevesinje 1855 g. Za prvog rodonačelnika Kokotovića smatra se Mitar koji je pobjegao iz Pareza od zuluma Senjanim Iva. Bojeći se osvete , dio Miškovića iz Koroljina Dola prebjegne u Bosnu, u okolinu Rogatice, gdje njihovi potomci i danas žive...

Nepoznata su imena naših predaka do prošloga vijeka. Od tada se pamti ime Goluba Mitrova Miškovića koji je imao 9 sinova, a to su bili:Teodosije, Jeftimije, Mato, Zelen, Đuro, Luka, Risto, Pajo i još jednog kome je zaboravljeno ime, koji je prešao u katolicizam i zauzimao istaknuto mjesto u austrijskoj diplomatiji. Prema nepotpunim izvorima od njega je vodio porijeklo istaknuti Titov general Ivan Mišković. Iz pisanih izvora navodi se da je oko 1860. godine njihov brat Mato preselio iz Petrovića u Viluse gdje i danas žive njegovi potomci , a njihov brat Luka i sinovac Rade Pajov sa porodicama 1889. godine u Vukojevac kod Kuršumlije, čiji potomci danas žive u Beogradu, Lazarevcu , Batajnici , Boru i selu Mađari u Toplici. Njihova majka(žena Golubova) je bila od Jovanovića iz Trebinja , od onog roda od kojeg je i nas slavni svetitelj Vasilije Ostroški. Ona je odvela kao siroče u rod jednog djevericica , koji se skrasio na Humu , oženio mirazusom , i od kojeg vode porijeklo tamosnji Miskovici. Ovo bratstvo je dalo Manastiru dva svjestenika i to igumana Teodosiju i kaluđera Jeftimija.

Po svoj prilici Teodosije je bio najstariji od braće . Pouzdano se zna da je 1833. godine stupio na dužnost igumana Manastira Kosjerevo . Teodosije je među narodom uživao opštu popularnost i poštovanje , i smatra se kao jedna od najznajcajnijih ličnosti toga vremena. Teodosije je bio po svestenickom zvanju iguman a po narodnom i iguman i ban, a 1863 g.pod Ostrogom Knjaz Nikola ga imenuje za jednog od vodećih starješina za Hercegovinu. Teodosije 1859 g.iz inostranstva nabavlja prvo zvono u Manastir Kosijerevo kao i u čitavu Hercegovinu. Zbog ovog smjelog poduhvata i svog nacionalnog rada biva mućki otrovan u Mostaru od strane turaka krajem 1863 g. A da bi se ispunilo obecanje koje je Knjaz Danilo dao Teodosiju, 1882 g.iz Manastira Zdrebaonika prenesene su Mošti svetog Arsenija drugog Arhiepiskopa, u Manastir Kosijerevo. Iz ovih bratstava, na krvavim poprištima ginulo je dosta ljudi u raznim vremenskim razmacima. posto mi nije poznato razdoblje za neke od njih, ovom prilikom neću navoditi imena... Potomci Miškovića pored Nikšića , Trebinja i gorenavedenih mjesta žive i u Njemačkoj , Rusiji, Americi, Australiji i raznim krajevima naše planete.