Momir Vojvodić
Momir Vojvodić (Ponoševac, kod Đakovice, 18. februar 1939[1] — Podgorica, 10. mart 2014)[2] bio je srpski pesnik.
Momir Vojvodić | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 18. februar 1939. |
| Mesto rođenja | Ponoševac, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 10. mart 2014. (75 god.) |
| Mesto smrti | Podgorica, Crna Gora |
Biografija
urediRođen je u Metohiji. Sa dve i po godine života (1941) je morao sa ostalim Srbima da izbegne nasilja albanskih nacifašista, koji su zatirali svaki trag srpskog postojanja na tom prostoru. U knjizi iz 2005. Rebra Prokletija, objavio je sećanje svoje majke Milke o izgonu sa rodnog ognjišta. Nakon rata se nisu mogli vratiti u svoj rodni kraj, jer je komunistička vlast 1945. donela zakon o zabrani povratka Srbima u Metohiju, Makedoniju i na Kosovo i tako dala legitimitet velikoalbanskom projektu genocida nad srpskim narodom.[3]
Osnovno školovanje završio je u Gornjoj Morači i u manastiru Morači, gimnaziju pohađao u Nikšiću i Peći, a studije jugoslovenske i opšte književnosti na Filološkom fakultetu u Beogradu. Radio je kao profesor srpskog jezika i književnosti u srednjim školama u Podgorici i bio poslanik u Skupštini Crne Gore i Narodnoj skupštini SR Jugoslavije.
Živeo je u Podgorici gde je i preminuo 10. marta 2014. godine. Sahranjen je 12. marta na seoskom groblju Ubalac.[4]
Stavovi
urediNikada se nije pomirio sa izgonom Srba sa Kosova i Metohije, pa je ta nepravda Albanaca i komunista obeležila veliki deo njegovog književnog rada. Najviše pesama i knjiga je posvetio Kosovu i Metohiji. Zapisao je da 63 Vaskrsa vaskrsava u željama rodno ognjište u Metohiji, koje danas Buš i Bijela kuća poklanjaju Arnautima za dolare. Osamdesetih godina 20. veka bio je potpisnih svih peticija srpskih intelektualaca upućenih državnim organima, sa zahtevima da se zaustavi teror albanskih ekstremista nad Srbima na Kosovu i Metohiji. Smatrao je da onaj naš pesnik koji ne zapeva o kosovskoj sudbini Srba i nije srpski pesnik. Stradanje Srba na tom prostoru je poredio sa stradanjem i uništenjem mnogih Jermena, a Prokletije je smatrao srpskim Araratom.[5]
Dela
urediKnjige pesama
uredi- Svetigora (1970)
- Tragovi (1970)
- Nadolaženje praha (1971)
- Miris mrtvih trava (1972)
- Starostavnik (1974)
- Groboslovi (1979)
- Nasamo s kamenom (1981)
- Groboslovi roda kurjačkoga (1981)
- Sa izvora mojih gora (Aus den quellen meiner Berge) na nemačkom i srpskom jeziku (Zapadni Berlin, 1981)
- Lađa u kamenici (1982)
- Putnik sa tisovim štapom (1983)
- Grad nad oblakom (1984)
- Glas vučje gore (1985)
- Muke s ušima (1986)
- Prolistala štula (1987)
- Čuvar divljih riječi (1987)
- Azbučna molitva (1988)
- Zemlje jezik (1991)
- Davni glasnik (1993)
Antologije i izbori pesama
uredi- Žertveno polje Kosovo (1389 – 1989), antologija poezije o Kosovu (1989)
- Sa izvora čarnih gora, izbor pesama pesnika iz Crne Gore (1989)
Reference
uredi- ^ Momir Vojvodić - biografija Arhivirano na sajtu Wayback Machine (28. avgust 2020), Pristupljeno 13. 4. 2013.
- ^ IN MEMORIAM: Preminuo srpski pjesnik Momir Vojvodić - IN4S
- ^ Aleksić, Budimir (2023). Svetigora, br. 313. - Petrovdan, Kosovske teme i motivi u poeziji Momira Vojvodića. Cetinje: Svetigora. str. 46.
- ^ Čitulja Momira Vojvodića
- ^ Aleksić, Budimir (2023). Svetigora, br. 313. - Petrovdan, Kosovske teme i motivi u poeziji Momira Vojvodića. Cetinje: Svetigora. str. 47, 48.
