Narod slobode
Narod slobode (ital. Il Popolo della Libertà; PdL; PdL) je bivša italijanska politička stranka liberalno-demokratske i hrišćansko-konzervativne orijentacije.
Narod slobode Il Popolo della Libertà | |
|---|---|
 Logo PdL-a | |
| Predsednik | Silvio Berluskoni |
| Glasnogovornik | Danijele Kapecone |
| Sekretar | Anđelino Alfano |
| Koordinator | Denis Verdini |
| Osnovana | 29. marta 2009. |
| Raspuštena | 16. novembar 2013. |
| Prethodnik | Napred Italijo i Nacionalna alijansa. |
| Naslednik | Napred Italijo i Novi desni centar. |
| Sedište |  Italija |
| Novine | Novine Slobode |
| Mladi ogranak | Mlada Italija (Giovane Italia) |
| Broj članova (2011.) | oko 1.000.000 |
| Ideologija | Liberalni konzervativizam, Hrišćanska demokratija, Liberalizam, Desni populizam. |
| Politička pozicija | Desni centar |
| Evropska stranka | Evropska narodna partija |
| Grupa u Evropskom parlamentu | Grupa Evropske narodne partije |
| Veb-sajt | |
| www | |
PdL je stvorena 29. marta 2009. kao sinteza dve najjače italijanske partije desnog centra:
- Napred Italijo, liberalna partija koju vodi Silvio Berluskoni
- Nacionalna Alijansa, nacional-konzervativna stranka Đanfranka Finija.
U Evropskoj uniji PdL je bila članica Evropskoj narodnoj partiji.
Istorija uredi
Početak i pobeda na izborima 2008. uredi
Stranka je stvorena od strane Berluskonijeve liberalne i hrišćansko-konzervativne stranke Napred Italijo i Finijeve nacionalističko-konzervativne Nacionalne alijanse i još nekoliko manjih stranaka iz različitih sredina i političkih ubeđenja (nekoliko od tih je već bio član koalicije "Kuća sloboda" od 2001) među kojima su:
- Hrišćanska demokratija za autonomije (demohrišćanski regionalisti);
- Nova Italijanska socijalistička partija (socijaldemokrate);
- Liberalni reformatori (socijal-liberali);
- Socijalna akcija (nacionalisti).
PdL je pokrenut iznenada od strane Silvia Berluskonija tokom demonstracija u Milanu 18 novembra 2007. na Trgu San Babila.
Narod slobode je prvo osnovan kao federacija političkih stranaka 27 februara 2008, a zatim pretvorena u političku partiju.
Na italijanskim opštim izborima 2008., PDL je osvojio 37,4% glasova i postao prva stranka u zemlji i stvorio koaliciju sa Severnom Ligom i Pokretom za autonomiju Juga sa kojim je formirao vladu Berluskoni IV.
Finijev rascep i kraj Berluskonijeve vlade uredi
Lider stranke je Berluskoni od svog osnivanja. Međutim Berluskonijeva politika nametanja, kao i njegov previše „mek“ odnos prema Severnoj ligi, pored konstantnog gušenja unutar-partijske opozicije je dovelo do rascepa u pokretu sredinom 2010. godine.
Struja sakupljena oko Đanfranka Finija 30. jula iste godine odlučila je da u oba doma Skupštine formira novu parlamentarnu grupu pod nazivom "Budućnost i sloboda za Italiju"(FLI).
Finijev rascep je zaljuljao Berluskonijevu vladu time što se FLI distancirala od rada vlade, a Finijevi ministri napustili Berluskonijevu vladu i otvorili krizu u centro-desničarskoj koaliciji.
14 decembra 2010. Berluskoni je uspeo korumpirajući nekoliko poslanika iz opozicije [1] da dobije novu parlamentarnu većinu bez Finija i njegove partije.
12. novembra 2011. Berluskoni međutim podnosi ostavku predsedniku Italije Đorđu Napolitanu, posle gubitka parlamentarne većine i radi velike ekonomske krize koja je snašla zemlju[2].
16. novembra 2011. Narod slobode je pružio podršku novoj tehnokratskoj vladi dr.Marija Montija[3], koja je uspostavljena nakon pada stare vlade.
Izbori 2013 uredi
U decembru 2012. Berluskoniujeva partija je uskratila podršku Montijevoj vladi i zatim je došlo do raspisivanja parlamentarnih izbora dva meseca pre roka 24. i 25. februara. Pdl je skopila savez sa Severnom ligom, sa Braćom Italije (nova partija koju su fomrirali bivši članovi PdL-a posle pada vlade), Desnicom i još nekim manjim strankama sa kojim je izašla na izbore.
Koalicija je stigla na drugo mesto na izborima u februaru 2013, dok je PdL postao treća stranka u zemlji.
Nakon izbora stranka je ušla u vladu nacionalnog jedinstva sa levičarskom Demokratskom partijom i Građanskim izborom, koju predvodi Enriko Leta. PdL u vladi je dobila vicepremijera Anđelina Alfana i pet ministara.
Raspad stranke i povratak Napred Italije uredi
29. juna 2013. Berluskoni je najavio kraj PdL-a i povratak njegove stare stranke Napred Italijo. U međuvremenu sve veće podele unutar partije su izazvale radikalizaciju sukoba između stranačkih struja. Berluskoni i njegovi "sokolovi" naročito nakon sve većih sudskih problema lidera odbili su da nastave da podržavaju vladu. Druga struja predvođena sekretarom i vicepremijerom Anđelinom Alfanom je odlučila da ostane uz vladajuću koaliciju.
Berluskoni je iz tog razloga 16. novembra sazvao Nacionalni kongres partije koji je zvaničio kraj PdL-a i povratak Napred Italijo. Alfano je bojkotovao kongres i zajedno sa jednom grupom poslanika i senatora formirao novu stranku pod imenom Novi desni centar.
Izborni rezultati uredi
| Narod slobode | Glasovi | % | Poslanička mesta | |
|---|---|---|---|---|
| Izbori 2008 | Dom poslanika | 13.642.742 | 37,4 | 276 |
| Senat | 12.678.790 | 38,2 | 146 | |
| Evropski izbori 2009 | 10.807.327 | 35,26 | 29 | |
| Izbori 2013 | Dom poslanika | 7.332.667 | 21,56 | 98 |
| Senat | 6.829.373 | 22,30 | 99 |
Reference uredi
- ^ Berluskoni: „Korumpirao sam 6 poslanika za dobro nacije", Pristupljeno 13. 4. 2013.
- ^ 12/11/2011:Berluskoni podneo ostvavku, Pristupljeno 13. 4. 2013.
- ^ Monti predstavlja novu vladu | Svet | Novosti.rs, Pristupljeno 13. 4. 2013.