Naumovići
| Naumovići | ||||||||||
|
Naumovići vode poreklo od Nauma Krnara sekretara voždovog rodom iz Moskopolja, koji je zajedno sa Karađorđem ubijen u Radovanjskom lugu 13. jula 1817. godine.
Naum Krnar (oko 1780–1817) uredi
Naum Krnar rodio se oko 1780. u Moskopolju u grko-cincarskoj trgovačkoj porodici. Završio je grčke škole, govorio je više jezika i „po osećanju bio je Grk" [1]. Trgovao je kožom i krznima. Imao je jednog brata koji je bio monah u Rusiji, kasnije arhimandrit u Beogradu, gde je i umro. Na osnovu sačuvanih pisama vidi se da je imao i brata od strica u Moskopolju, gde je nastavio da živi njegov najstariji sin Petraćije. U vreme Karađorđeve Srbije živeo je u Beogradu, gde je razvio posao. Njegova kuća nalazila se na Dorćolu, u današnjoj Dušanovoj ulici, gde je bila tada Glavna čaršija.[2].
Prvi put se oženio 1800. u Moskopolju sa Marijom. Imali su sina Petraćija. Njegova kuća u Moskopolju postojala je do Prvog svetskog rata. U podrumu se nalazila i jedna soba koja je služila kao bogomolja [3] Pošto se zamerio Turcima, nije mogao da se vrati u Moskopolje. Drugi put oženio se 1809. u Beogradu sa Maricom bivšom „poturčenom“ hrišćankom.
Posle 1813. prešao je u Zemun, zatim u Novi Sad, da bi na kraju otišao kao i drugi srpski emigranti u Hotin u Besarabiji, u Rusiji, današnjoj Ukrajini. U Hotinu je živeo do 1817. Pripadao je heteriji, organizaciji za oslobođenje Grka i svih pravoslavnih hrišćana na Balkanu. Izvesno je imao udela u povezivanju Karađorđa i predstavnika grčke heterije.
Radovanjski lug uredi
Naum je izgleda bio od heterije određen kao veza sa Karađorđem. Karađorđe je sa Naumom, zvanično sekretarom, i još dva Grka Mijalom Leonardijem, rodom iz Teodosije na Krimu i Leonardovim momkom Matijom Kutufom iz Moreje krenuo iz Hotina 1817. u Srbiju. Do Dunava došli su zajedno, da bi u Srbiju prešli samo Karađorđe i Naum. U Srbiji dočekao ih je vojvoda Vujica Vuličević, a 13. jula 1817. u Radovanjskom lugu Karađorđe i Naum Krnar ubijeni su po nalogu kneza Miloša. Karađorđe je ubijen sekirom a Naum iz puške. Njihove glave su u Beogradu odrane i prparirane i poslate u Carigrad. Tela su im sahranjena u Radovanju, a lobanje zakopane uz zid na ulazu u Sabornu crkvu u Beogradu [4].
Petar - Petraćije Naumović uredi
Petar Naumović, koga su zvali Petraki (Petraćije), odnosno „Petarčić“, sin Nauma Krnara iz njegovog prvog braka sa Marijom, rođen je 1800. godine u Moskopolju u današnjoj Albaniji. Kada se Naum Krnar drugi put oženio 1807. u Srbiji Petar je ostao da živi u Moskopolju, gde se i oženio i dobio sina Teodora.
Teodor P. Naumović uredi
Teodora Naumovića, sina Petra najstrijeg sina Naum KrnarNauma Krnara, doveo je stric pukovnik Jovan Naumović u Beograd, gde ga je školovao i pomagao[5]. Teodor Naumović je iz Beograda otišao u Petrovac na Mlavi gde je trgovao. Imao je četvoro dece Petra, Katarinu, Jelenu i Jovanu.
Katarina, Jelena i Jovana nisu imali potomstva.
Petar T. Naumović uredi
Petar T. Naumović, sin Teodora P. Naumovića imao je sina Jovana P. Naumovića i kćerku Zorku.
Konjički pukovnik Jovan Naumović (1813–1878) uredi
Sin Nauma Krnara i njegove druge žene Marice je konjički pukovnik Jovan Naumović, prvi ađutant knez kneza Aleksandra Karađorđevića, okružni načelnik. U prvom braku bio je oženjen sa ženom iz porodice Pelivanović, rođakom Milosava Zdravkovića Resavca, koja je rano umrla.
Konjički pukovnik Jovan Naumović, drugi put bio je oženjen Milevom Trpezić, kćerkom P. Trpezića i Jovanke Čolak-Antić, kćerke kruševačkog vojvode Čolak Ante Simeonovića. Trpezići su poreklom iz sela Trpezi kod Berana. Brat Mileve Naumović, rođ. Trpezić, Miloš Trpezić bio je oženjen Ankom Hristić (1861—1933), kćerkom Nikole Hristića i praunukom gospodara Tome Vučića Perišića.
Konjički pukovnik Jovan Naumović je sa Milevom Naumović, rođ. Trpezić imao Mihaila, Voju, Mirka Naumovića i Mariju Macu.
- Generalštabni potpukovnik Mihailo Naumović.
- Voja Naumović.
- Mirko Naumović je sa Persidom imao Milevu i još dvoje dece.
- Marija Maca bila je udata za Đ. Novakovića, predsednika glavne Kontrole. Imali su Jovana, Simu, Dragoljuba oženjenog Ankom, Milicu koja je sa D. Ristićem imala sina Konstantina Koju.
Generalštabni potpukovnik Mihailo Naumović (-1903) uredi
Generalštabni potpukovnik Mihailo Naumović, sin konjičkog pukovnika Jovana Naumovića i unuk Nauma Krnara i vojvode Čolak-Ante, ađutant kralja Aleksandra Obrenovića, učesnik u zaveri, greškom zaverenika ubijen u majskom prevratu 29. maja 1903.
Potpukovnik Mihailo Naumović je sa Ljubicom Đurić, kćerkom generala Dimitrija Đurića (1838-1893) i Perside Đurić, rođ. Matić, kćerke ministra prosvete prof. dr Dimitrija Matića, imao tri sina. Pošto je sestra Perside Đurić, rođ. Matić, Jelena Matić bila udata za art. potpukovnika Iliju Čolak-Antića, starija grana Čolak-Antića i Naumovići su u dvostrukom srodstvu, preko sina i kćerke vojvode Čolak-Ante i preko kćerki Dimitrija Matića. Jedan brat Ljubice Naumović, rođ. Đurić, Milan Đurić bio je oficir, sestra Stanislava je bila udata za san. pukovnika dr Romana Sondermajera, a druga, Spasenija za kapetana Đorđa Ristića.
Matići su poreklom iz Raške, prvo su se doselili u Mačvu u Crnu Baru, da bi kasnije prešli u Srem u Rumu, gde se Dimitrije Matić rodio. Majka Dimitrija Matića je iz porodice Jovanović, koja se iz Rume preselila Šabac. Njegov ujak bio je Ilija Jovanović, a brat od ujaka Vladimir Jovanović, ministar pravde i otac Slobodana Jovanovića. Dimitrije Matić je imao tri brata Mateju Matića, čija kćerka je majka kompozitora Miloja Milojevića (1884-1946), Đorđa Matića i Stevana Matića, koji je poginuo 1848. boreći se pod komandom Stevan Knićanin, protiv Mađara [6].
Sinovi potpukovnika Mihaila Naumovića i Ljubice Đurić su Aleksandar, Borivoje i Milivoje.
Konjički kapetan Aleksandar M. Naumović (1889-1915) uredi
Konjički kapetan Aleksandar Naumović poginuo je kod Vranja 11. oktobra 1915. u 26. godini života.
Potporučnik Borivoje M. Naumović (1895-1916) uredi
Potporučnik Borivoje Naumović poginuo je na svoj dvadeset i prvi rođendan 6. septembra 1916.
Poručnik Milivoje M. Naumović (1894-1982) uredi
Potporučnik Milivoje Naumović, kao četnik u jedinci vojvode Vuka, ranjen je 17 puta. Na Vlasini je 1915. bio „sav iskasapljen"[7]. Milivoje Naumović je kasnije diplomirao prava u Parizu.
Milivoje Naumović bio je oženjen Milenom Naumović, rođ. Milojević, kćerkom dr Milana Đ. Milojevića, konzula, diplomate i Jelene Ćurčić, kćerke Stevana Ćurčića i Stane Grujić, kćerke Jevrema Grujića, ministra, kraljevskog poslanika.
Milivoje i Milena imaju ćerku Miljanu Naumović, udatu Conić i sina Borana Naumovića. Iz braka sa Dr Vladimirom Conićem, Miljana Naumović ima sina Aleksandra Conića. Boran Naumović ima sina Mihajla i kći Milenu. Sinovi Aleksandra Conića i Mihajla Naumovića, Mihajlo Conić i Aleks Naumović današnji su najmlađi članovi familije.
Novakovići uredi
Marija Maca Naumović, kćerka konjičkog pukovnika Jovana Naumovića bila je udata za Đ. Novakovića, predsednika glavne Kontrole. Imali su Jovana, Simu, Dragoljuba i Milicu.
- Dragoljub Novaković bio je oženjen Ankom.
- Milica Novaković je sa D. Ristićem imala sinove Konstantina Koju i Jovana.
Marica Novaković uredi
Po knjaz Miloševoj odluci Marica, udovica Nauma Krnara ubijenog 1817. u Radovanjskom lugu zajedno sa Karađorđem, a po knjaz Miloševom naređenju, udala se za dr Đorđa Novakovića, lekara [8]
Imali su jednu kćerku koja se udala u Rumuniji.
Dr Đorđe Novaković je iz drugog braka imao sina Aleksandra Novakovića, advokata, člana Napredne stranke, direktora časopisa „Videlo“. Njegova kćerka Kosara Novaković dva puta se udavala. Iz prvog braka sa Vojislavom Cincar-Jankovićem, kasacionim sudijom imala je kćerku Jelenu Cincar-Janković udatu za dr Milana Gavrilovića, ministra. U drugom braku Kosara Novaković bila je udata za Đorđa Genčića, ministra unutrašnjih poslova [5].
Srodstvo uredi
Naumovići su u srodstvu sa Čolak-Antićima, porodicom Jevrema Grujića (Grujići (Darosava), Milojević, Conić i Šećerović) i dr.
Reference uredi
- ^ D. Popović, O Cincarima, Beograd 1937, str. 256.
- ^ Njegova kuća bila je u blizini današnjeg doma Sv. Save, naspram ulice Rige od Fere.
- ^ Vid. Novine srbske od 29.11. 1817, str. 625.
- ^ D. Popović, O Cincarima, Beograd 1937, str. 256 - 259.
- ^ a b Milan Jovanović Stojimirović, Siluete starog Beograda, Beograd 2008, str. 617.
- ^ Milan Jovanović Stojimirović, Siluete starog Beograda, Beograd 2008, str. 658.
- ^ Milan Jovanović Stojimirović, Siluete starog Beograda, Beograd 2008, str. 616.
- ^ Koga je knjaz Miloš pokrstio i posrbio: "... koji se prvobitno zvao možda Silberštajn (Silberstein). Milan Jovanović Stojimirović, Siluete starog Beograda, Beograd 2008, str. 253. Pre se zvalo Leonid Erlih, porkšteni Jevrejin iz Galicije. Službovao je kao eskadronski lekar u austrijskoj vojsci i gradski lekar u Šapcu, a potom u Jagodini. U to vreme osim njega bilo su još tri školovana lekara u Srbiji. Vid. Dr V. Stanojević, Istorija srpskog vojnog saniteta, Beograd 1925, str. 25; Oto Dubisav Pirh, Putovanje po Srbiji 1829. godine, str. 115.