Nekažnjivost
Nekažnjivost predstavlja oslobađanje od zatvorske kazne odnosno gubitka novčanih kazni.[1] U međunarodnom zakonu o ljudskim pravima, ono se odnosi na neuspeh da se počinioci kršenja ljudskih prava privedu pravdi i kao takvi predstavljaju poricanje prava žrtava na pravdu i odštetu. Nekažnjivost je najzastupljenija u zemljama koje nemaju tradiciju vladavine zakona, pate od korupcije, imaju ukorenjene sisteme zaštite ili je sudstvo slabo razvijeno.
Izmenjeni skup principa za zaštitu i unapređenje ljudskih prava akcijom borbe protiv nekažnjivosti, koji je podnesen Komisiji Ujedinjenih nacija za ljudska prava 8. februara 2005. godine, nekažnjivost definiše kao:
- „nemogućnost (dejure ili defakto) privođenja počinilaca prekršaja — bilo u krivičnom, građanskom, upravnom ili disciplinskom postupku — pošto oni nisu predmet bilo kakvih istraga koje bi mogle dovesti do toga da budu optuženi, uhapšeni, suđeni i, ako budu proglašeni krivim, osuđeni na odgovarajuću kaznu ili odštetu žrtvama.”[2]
Komisije za istinu i pomirenje često osnivaju nacije koje potiču iz razdoblja koja su obeležena kršenjem ljudskih prava — državni udari, vojne diktature, građanski ratovi itd. — kako bi bacili svetlo na događaje iz prošlosti. Iako takvi mehanizmi mogu pomoći u konačnom procesuiranju zločina i kažnjavanju krivih, oni su često kritikovani za produženje nekažnjivosti omogućavajući nasilnicima da traže zaštitu prema zakonu o amnestiji.[3]
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ „Free Dictionary”. Free Dictionary. Pristupljeno 23. 12. 2009.
- ^ „Principles for the Protection and Promotion of Human Rights Through Action to Combat Impunity”. Derechos.org. Pristupljeno 23. 12. 2009.
- ^ "What Next for International Justice?"International Center for Transitional Justice