Nikola Plećaš Nitonja
Nikola Plećaš Nitonja (Bruvno, 28. jul 1921 — Hilsajd, 13. mart 2005) bio je poručnik Dinarske četničke divizije Jugoslovenske vojske u otadžbini i politički emigrant.
| Nikola Plećaš | |
|---|---|
 Nikola Plećaš | |
| Lični podaci | |
| Nadimak | Nitonja |
| Datum rođenja | 28. jul 1921. |
| Mesto rođenja | Bruvno, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 13. mart 2005. (83 god.) |
| Mesto smrti | Hilsajd, Ilinois, SAD |
| Vojna karijera | |
| Služba | Dinarska divizija Jugoslovenske vojske u Otadžbini |
| Čin | poručnik |
| Učešće u ratovima | Drugi svetski rat u Jugoslaviji |
Biografija uredi
Poreklo i predratni život uredi
Rođen je 28. jula 1921. godine u ličkom selu Bruvno, kod Gračaca, kao prvo od sedmoro dece Daneta i Save. Završio je osnovnu školu u rodnom mestu i do Drugog svetskog rata je čuvao stoku.
Drugi svetski rat uredi
Nitonja je u ustaničke redove protiv okupacije i ustaškog režima Nezavisne Države Hrvatske, stupio 27. jula 1941. godine. Aprila 1942. godine, njegovo selo Bruvno su zauzeli partizani, pa im je i Nitonja prišao i postao vodnik. Ubrzo je postao komandir čete, a zatim i bataljona Druge brigade Šeste ličke proleterske divizije. Ranjen je u borbi sa ustašama na Kosinju.[1]
Nakon što je od političkih komesara saznao da je glavni cilj partizanske borbe dolazak na vlast Komunističke partije, organizovao je manju grupu istomišljenika i pokušao da prebegne u četnike. Pošto se saznalo za plan o bekstvu, Nitonja je uhapšen, mučen i saslušavan puna tri meseca u Podlapači.
Po okončanju saslušanja, prebegao je četnicima i postao komandant Lapačkog četničkog odreda, zatim Četvrte brigade Prvog ličkog korpusa i Komitskog odreda. Završio je oficirsku školu Dinarske divizije. Za pokazanu hrabrost mu je dodeljena Medalja za hrabrost, a kasnije i Karađorđeva zvezda sa mačevima. Ukazom ministra vojske, mornarice i vazduhoplovstva armijskog generala Dragoljuba Mihailovića, unapređen je u čin poručnika.
Emigracija uredi
Zajedno sa pripadnicima Dinarske četničke divizije, odlazi u emigraciju u maju 1945. godine. Najpre je smešten u logor Cezane, gde je završio gimnaziju kod Stanka Dragosavljevića. Septembra 1945. godine, premešten je u logor Eboli, gde nastavlja gimnaziju. Tu se i venčao sa Sofijom Kokom Đukić.
Naredne godine su dobili sina Mišu, koji je kasnije bio dobrovoljac u američkoj vojsci tokom Vijetnamskog rata. Aprila 1947. godine je prebačen u logor Grosenbrode u Nemačkoj, a kasnije u logor Minster i logor Boholt.
U Sjedinjene Američke Države odlazi septembra 1949. godine. Živeo je Belvudu kod Čikaga i tamo je 1975. godine izdao svoje ratne memoare pod nazivom Požar u Krajini.
Preminuo je 13. marta 2005. godine u Hilsajdu.[2] Sahranjen je na manastirskom groblju Manastira Svetog Save u Libertivilu.
Knjige uredi
- Požar u Krajini, Čikago 1975.
Odlikovanja uredi
Orden Karađorđeve zvezde sa mačevima
Medalja za hrabrost
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Plećaš, Nikola (1975). Požar u Krajini. Čikago. str. 10.
- ^ Čitulja na engleskom