Oborkapetan

Oborkapetan je bio komandant srpskih hajduka u službi Habzburške monarhije u Kraljevini Srbiji (1718—1739). Tokom postojanja Kraljevine, trojica ličnosti su imala rang oborkapetana.

Istorija

Zapis Spiridona Vujanovića, igumana manastira Hopova u Fruškoj gori, vezuje nastanak Narodne milicije za Eugena Savojskog koji je postavio prvi komandni kadar Srpske narodne milicije po Krajini. On se sastojao od dvojice oborkapetana, deset kapetana, dvojice poručnika i jednog majora. Oborkapetani su bili Vuk Isaković i Staniša Marković-Mlatišuma. Guverner Karlo Aleksandar Virtemberški naredio je svom kapetanu Dekregu da uredi Srpsku narodnu miliciju. On ju je razdelio na 19 kapetanata, vojnih komandi za odbranu pograničnog pojasa od Turaka. Vuk Isaković imao je sedište u Crnoj Bari, a Mlatišuma u Kragujevcu. Na prostore Kraljevine su u periodu nakon završetka rata dovođeni doseljenici. Najveći broj njih bili su uskoci. Do preuređenja Srpske narodne milicije došlo je 1728. godine. Jedan kapetanat je ukinut. Na čelu osamnaest kapetanata nalazio se nadkapetan (oborkapetan) Vuk Isaković. Svi kapetanati podeljeni su u četiri grupe na čelu sa trojicom oborkapetana: Vuk Isaković, Staniša Marković Mlatišuma i Kosta Dimitrijević (iz Paraćina).

Vidi još

• Srpska milicija (1718—1739)
• Obor-knez

Izvori

• Grupa autora, Istorija srpskog naroda 4/1, Beograd (1994), drugo izdanje