Ognjen Kuzmanović
Ognjen Kuzmanović (Radojevo, 18. decembar 1874 – ?, 1956) bio je srpski inženjer i političar, ministar saobraćaja u vladama Kraljevine Jugoslavije i ministar građevina u vladi Milana Nedića tokom Drugog svetskog rata.
| Ognjen Kuzmanović | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Ognjen Kuzmanović | |||||||||||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||||||||||
| Datum rođenja | 18. decembar 1874. | ||||||||||||||||||
| Mesto rođenja | Radojevo, Austrougarska | ||||||||||||||||||
| Datum smrti | 1956. (81/82 god.) | ||||||||||||||||||
| Politička karijera | |||||||||||||||||||
| Politička stranka | Jugoslovenska nacionalna stranka | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Biografija uredi
Rođen je 1874. godini u Radojevu, ondašnjoj Klariji. Studirao je tehniku u Nemačkoj i diplomirao na Tehničkom fakultetu u Minhenu. U državnu službu Kraljevine Srbije stupio je 1901. godine kao činovnik u ministarstvu građevina. Prešao je u Direkciju državnih železnica 1904, ali je iste godine podneo ostavku kako bi se posvetio privatnoj profesiji. Po okončanju Prvog svetskog rata vratio se u državnu službu i postao najpre inspektor, a potom načelnik Beogradske železničke direkcije. 1923. godine postavljen je za direktora Direkcije za građenje železnica, a 1927. imenovan je za pomoćnika ministra saobraćaja. Na ovom položaju ostao je do sredine 1929. godine kada je izabran za direktora Tehničke direkcije Opštine grada Beograda.[1][2]
Ukazom kralja Aleksandra od 10. jula 1934. razrešen je dužnosti dotadašnji ministar saobraćaja Svetislav Milosavljević i za novog resornog ministra postavljen Ognjen Kuzmanović.[1] Obavljao je ministarsku dužnost u vladama Nikole Uzunovića do kraja 1934. godine.
Političko delovanje tokom Drugog svetskog rata uredi
Nakon sloma Kraljevine Jugoslavije u Aprilskom ratu i stavljanja Srbije pod direktnu nemačku okupacionu vlast, avgusta 1941. godine imenovan je za ministra građevina u Vladi narodnog spasa Milana Nedića.[3]
U saradnji sa vladom Kraljevine Jugoslavije u egzilu, snage Dragoljuba Mihailovića uvrstile su u jednom trenutku Ognjena Kuzmanovića na listu od 75 imena za stavljanje pod slovo „Z”, koja je bila oglašavana preko radio Londona.[a]
Prema pisanju kolaboracionističkog lista Srpski narod, 22. juna 1943. zajedno sa Milanom Nedićem i ostalim ministrima prisustvovao je odavanju počasti žrtvama „komunističke nemani”, pomenu u Sabornoj crkvi koji je inicirao predsednik Beogradske opštine Dragi Jovanović.[4]
Marta 1945. godine Državna komisija za utvrđivanje zločina okupatora i njihovih pomagača stavila ga je na listu odgovornih zločinaca za masovna ubistva na Banjici i Jajincima kao člana Nedićeve vlade.[5] Oktobra 1947. godine Ognjen Kuzmanović označen je od strane jugoslovenskih vlasti kao jedan od ministara iz Nedićeve vlade koji uživa zaštitu „francuskih reakcionara” u francuskoj okupacionoj zoni u Austriji.[6]
Vidi još uredi
Napomene uredi
- ^ Premda se slovo „Z” obično tumači kao skraćenica od reči „zaklati”, bivši predsednik Jugoslovenske vlade u egzilu, Slobodan Jovanović tvrdio je u pismu upućenom listu Tajms 1946. godine da je „Z” početno slovo reči „zastrašiti”, te da je na taj način obeleženim licima stavljano do znanja da se za njihova nedela zna i izvan zemlje i da će ih posle rata sustići kazna.
Reference uredi
- ^ a b „Novi ministar saobraćaja g. O. B. Kuzmanović”. Pravda: 8. 12. jul 1934.
- ^ „Za ministra saobraćaja postavljen g. Ognjen Kuzmanović”. Politika: 3. 11. jul 1934.
- ^ Stambolija, Nebojša (2020). Srpska državna straža 1942 - 1945. Univerzitet u Beogradu, Filozofski fakultet. str. 22.
- ^ „Slava i hvala mučenicima i borcima protiv boljševičke nemani”. Srpski narod: 3. 26. jun 1943.
- ^ „Lista odgovornih zločinaca masovnih ubistava na Banjici i Jajincima”. Borba: 2. 4. april 1945.
- ^ „Francuski reakcionari - zaštitnici ratnih zločinaca”. Borba: 4. 16. oktobar 1947.