Paša

Paša (tur. paşa, prvobitno başa — „poglavar“) je titula visokih vojnih i civilnih dostojanstvenika u Osmanskom carstvu, koja se stavljala iza vlastitog imena: Mehmed-paša, Omer-paša.

Postojala su tri stepena te časti:

paša sa jednim tugom.^[1] zvao se miri-liva (brigadni general) u građanskoj upravi sandžakbeg;
paša sa dva tuga je ferik (divizijski general), civilno beglerbeg (upravnik pašaluka ili ejalata);
paša sa tri tuga je mušir (maršal), a kapudan-paša (admiral).

U Republici Turskoj titula paša se davala generalima i maršalima, ali je ukinuta 1934. godine.

U prenesenom značenju to je bezobziran, nabusit gospodar, čovek zapovedničkog ponašanja.

Neki od poznatih paša su: Talat-paša, Omer-paša Latas, Mehmed-paša Sokolović, Ali-paša Gusinjski, Mahmud-paša Abogović, Petar Ćuda-Mustafa-paša, Damad Ali-paša, Esad-paša Toptani, Mahmud-paša Bušatlija, Sofi Sinan-paša, Kodža Sinan-paša, Mahmud-paša Rotlja, Dželal-paša Zogolj...

Ivan Jastrebov piše da je veliki broj paša bio srpskog porekla zbog čega je i srpski jezik na osmanskom dvoru bio "u modi". ^[2]

Literatura uredi

Opća enciklopedija JLZ - Zagreb 1980. godine (6. tom Nih-Ras)

Reference uredi

^ Tug (tur.) je konjski rep privezan na vrhu koplja, sa zlatnom jabukom na vrhu, koji se nosio kao zastava pred pašama kada su putovali ili išli u boj.
^ Jastrebov, Ivan (2018). Stara Srbija i Albanija, pp. 438. Beograd: Službeni glasnik.

Literatura uredi

Fotić, Aleksandar (1999). „Paša”. Leksikon srpskog srednjeg veka. Beograd: Knowledge. str. 503—504.

Spoljašnje veze uredi

[1] Tug (tur.) je konjski rep privezan na vrhu koplja, sa zlatnom jabukom na vrhu, koji se nosio kao zastava pred pašama kada su putovali ili išli u boj.

[2] Jastrebov, Ivan (2018). Stara Srbija i Albanija, pp. 438. Beograd: Službeni glasnik.

[1]

[2]