Petar Jagodić Kuridža
Petar Jagodić, u narodu poznat kao Kuridža, rođen je oko 1666. godine u selu Bilišanima, u obrovačkom kraju, Bukovica, Dalmacija.
Nadimak uredi
Etimologija nadimka nije u potpunosti poznata. Jedna teorija je da je nadimak "Kuridža" je dobio od Turaka, što u prevodu znači Neverni pop (Kaur - nevernik i Hodža - pop). Druga je da je nadimak nastao od pridjeva "kuražan" što znači hrabar. Danas međ' dalmatinskim Srbima postoji prezime Kuridža.
Biografija uredi
Bio je sveštenik u crkvi Svetog Petra u Biovičinu Selu. Kao poznati borac za socijalnu pravdu stavio se na čelo narodnog ustanka poznatijeg kao Kuridžina buna koja je 1704. godine buknula na području Bukovice i Ravnih Kotara protiv mletačke vlasti, odnosno skupljača „decime“ (poreza). U oktobru 1704. godine, posle devet meseci ustanka, morao je prebeći u Liku. Sledeće godine se vraća u Dalmaciju kad je dobio garanciju od novog providura Giustina da Riva da mu se neće suditi. Nastanio se u svojim Bilišanima gde je nastavio mirno da živi. Ali ne zadugo. Po dolasku novog providura 1706. godine, Canaieti ga hapsi i zatvara u kninsku tvrđavu. Odatle je prebačen za Zadar, gde mu je suđeno. Osuđen je 9. jula 1706. godine na 40 godina teške tamnice. Kaznu je izdržao u tamnici u Veneciji. Za tih 40 godina ropstva ništa nije znao o svojoj ćerki Magdalini (Mandi) koja je živela sama u Bilišanima. Jedina veza sa svetom bio mu je Grk Petar Žpiro, što je redak primer ljudskog milosrđa[1].
Oslobođen je 9. jula 1746. godine. Iako je u tamnici ogluveo i oslepeo nije mu dozvoljeno da se vrati u Bilišane. Umro je u Zadru 9. aprila 1749. godine.[2]