Praznina
Praznina kao ljudsko stanje je osjećaj opšte dosade, društvene otuđenosti i apatije. Osjećaj praznine često prati distimiju,[1] depresiju, usamljenost, anhedoniju, očaj ili druge mentalne/emocionalne poremećaje, uključujući shizoidni poremećaj ličnosti, posttraumu, hiperkinetički poremećaj, shizotipalni poremećaj ličnosti i granični poremećaj ličnosti. Osjećaj praznine je takođe dio poremećaja procesa žaljenja, kao posljedica smrti voljene osobe ili drugih značajnih promjena. Međutim, posebna značenja „praznine” variraju u zavisnosti od konkretnog konteksta i religijske ili kulturne tradicije u kojoj se koristi.[2]
Dok hrišćanstvo i zapadni sociolozi i psiholozi posmatraju stanje praznine kao negativno, neželjeno stanje, u nekim istočnjačkim filozofijama kao što su budistička filozofija i taoizam, praznina (šunjata) predstavlja gledanje kroz iluziju nezavisne samoprirode.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Downs, Alan (2004). The Half-Empty Heart: A Supportive Guide to Breaking Free from Chronic Discontent (na jeziku: engleski). Macmillan. ISBN 978-0-312-30796-7. Pristupljeno 12. 3. 2022.
- ^ „emptiness | mysticism | Britannica”. www.britannica.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 12. 3. 2022.
